Του Γιώργου Ινεπολόγλου, φυσικού
Σε καθημερινή βάση ακούμε από τους γιαλαντζί λοιμωξιολόγους των αριθμό των θανάτων που προέρχονται από τον κορωνοϊό σε πανελλαδικό επίπεδο. Κανένας δεν ασχολείται με άλλες αιτίες θανάτων για να μπορέσουμε να συγκρίνουμε τι συνέβαινε άλλες χρονιές και τι συμβαίνει τώρα. Τα ήξεις αφήξεις των λαλίστατων εκπροσώπων της κυβέρνησης που διαφημίζουν ακόμη και το χαρτί υγείας που δώρισαν σε ευαγές ίδρυμα, μου δίνουν το δικαίωμα να αμφισβητήσω τις δηλώσεις τους και να αναζητήσω πληροφορίες από τα ληξιαρχεία ανά την Ελλάδα. Το ράδιο αρβύλα που κυκλοφορεί, βάζει ψήλους στα αυτιά του οποιοδήποτε πολίτη να αμφισβητεί τους κυβερνητικούς εκλεγμένους και να αναζητεί την αλήθεια στις δημόσιες υπηρεσίες. Δυστυχώς έχουν κάνει την επικοινωνία πολύ δύσκολη για να μην μπορεί ο επίδοξος αναζητητής της αλήθειας να επιβεβαιώσει αυτό που φοβάται. Έτσι προσπάθησα να επικοινωνήσω με το ληξιαρχείο, αλλά η επικοινωνία ήταν αδύνατη. Αντίστοιχα μαθαίνω ότι φίλος προσπάθησε να επικοινωνήσει με πολεοδομία, ΕΦΚΑ, και άλλες υπηρεσίες αλλά σε πολλές περιπτώσεις τα εμπόδια ήταν ανυπέρβλητα.
Ενδεικτικά για να καταλάβετε το αλαλούμ της επικοινωνίας με δημόσια υπηρεσία, σας παραθέτω μία ιστοριούλα και κάποιες φωτογραφίες που με λύπη τράβηξα τις προηγούμενες ημέρες. Δεν ξέρω αν υπάρχει στα χρονικά και σε παγκόσμιο επίπεδο κάτι παρόμοιο. Έψαξα σε εγκυκλοπαίδειες, εφημερίδες, περιοδικά, μέσω του διαδικτύου για μεγάλο χρονικό διάστημα. Δεν βρήκα τίποτα. Στην άκρη του πολεοδομικού συγκροτήματος λειτουργούσε κάποτε με ιδανικό τρόπο μία από τις δημόσιες υπηρεσίες.
Άπλετοι χώροι parking χωρίς αστυνομικές επιτηρήσεις και παραβάσεις, άνετοι χώροι κίνησης των πελατών εντός του κτηρίου, και αν πετύχαινες ευσυνείδητο υπάλληλο η δουλειά σου τελείωνε σε δευτερόλεπτα. Ξαφνικά ο χώρος αυτός μετατράπηκε σε δύσβατο λημέρι για τους πολίτες που μόνο με ντουντούκες και ακροβατικά επικοινωνούσαν με τους λιγοστούς υπαλλήλους ταμπουρωμένους στο κάστρο της ανοησίας. Η κυρία είσοδος σφραγίστηκε και η επικοινωνία γινόταν από κάποια μισάνοιχτα παράθυρα της πρόσοψης του κτηρίου.
Ο κάθε ταλαίπωρος πολίτης θα ήταν τυχερός αν δεν έβρεχε αλλά άτυχος αν ήθελε να παραδώσει έγγραφα σε κάποια υπηρεσία του κτηρίου.
Μπροστά στα μάτια μου αρνήθηκαν την παραλαβή εγγράφων από πολίτη, ζητώντας του να τους τα στείλει με e-mail. Ο πολίτης επικοινώνησε με τον λογιστή του τα έγγραφα στάλθηκαν με την ζητούμενη μέθοδο και ήρθε η ώρα της πληρωμής. Ακάθεκτος ο υπάλληλος χωρίς καμία προφύλαξη παρέλαβε τα χρήματα από το ανοιχτό παραθυράκι που άνοιξε σε ύψος περίπου δύο μέτρων (αν ήσουν κοντός την έβαψες) και όλοι έμειναν ευχαριστημένοι από την ευτυχή κατάληξη της υπόθεσης.
Ο επόμενος πελάτης αξιωματικός του στρατού, δεν πήρα φωτογραφία γιατί θα με περνούσαν για κατάσκοπο, πέντε λεπτά αργότερα. Χωρίς καμία προφύλαξη και διαμαρτυρία, χωρίς e-mail και οποιαδήποτε σοφίσματα για εμπόδια, παρέδιδε ένα χαρτομάνι στην υπάλληλο με περισσή άνεση και χαριεντισμούς. Δεν είχε εφευρεθεί το click away αλλά ο πελάτης εξυπηρετήθηκε άμεσα. Γι αυτόν ο covid-19 ήταν μόνο στα χαρτιά.
Προσπάθησα να ονοματίσω αυτή την συμπεριφορά. Δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος από το απευθυνθείς στον κατάλληλο άνθρωπο. Ο πραγματικός γλωσσολόγος (και όχι γιαλαντζί όπως οι λοιμωξιολόγοι) κ. Μπαμπινιώτης (άχρηστος πανεπιστημιακός και αυτός κατά την δημοτική αρχή του Βόλου) ακολουθεί μία λογική στο λεξικό του. Υπάρχουν έννοιες που στην καθημερινότητα χρησιμοποιούνται αλλά δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα. Αυτές τις έννοιες τις εντάσσει στο λεξικό του σαν νέες ερμηνείες μιας εν δυνάμει λειτουργικής γλώσσας. Για παράδειγμα η λέξη «γαύρος» εκτός από το νοστιμότατο ψάρι σημαίνει και οπαδός του Ολυμπιακού Πειραιώς. Εντελώς κουφό αλλά για όσους ψάχνουν τα λεξικά, ισχύει. Έτσι με σεβασμό στις γνώσεις του, θα του πρότεινα την φράση «Μητσοτακικό επιτελικό κράτος» να την εντάξει στην σημασία του διαλυμένου-κατεστραμμένου κράτους μετά από πολιτική παρέμβαση. Θα είναι ενδιαφέρον για τις επόμενες γενιές να μελετήσουν πως είναι δυνατόν ένα κράτος με παρακαταθήκη 30 δις ευρώ σαν μαξιλάρι, να το καταστρέψεις σε λίγους μήνες, εξ ονόματος της πανδημίας που εφαρμόζεται μόνο για απλούς πολίτες αλλά όχι για κρατικούς λειτουργούς. Έτσι ο αναφερόμενος στην παραπάνω ιστορία στρατιωτικός, ακολουθεί το αφεντικό του στο ζωντανό παράδειγμα παράβασης των νόμων της πανδημίας στην Ικαρία.
