Τοπικά

Από την Αθήνα στο χωριό των μήλων και της συνεταιριστικής παράδοσης – Καινούργιο ξεκίνημα για τον Ιωσήφ Νίκου στη Ζαγορά

Ο Ιωσήφ Νίκου, 45 χρόνων σήμερα, που κατάγεται από την πλευρά του πατέρα του από τη Ζαγορά Πηλίου, γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Η 9χρονη κόρη του όμως μεγαλώνει στο χωριό, αφού γεννήθηκε έναν χρόνο μετά από τη μεγάλη απόφαση του πατέρα της, να αφήσει την Αθήνα και να εγκατασταθεί μόνιμα στη Ζαγορά.
Ο κ. Νίκου έμεινε στην πρωτεύουσα μέχρι την ηλικία των 35 χρόνων. Εκεί απασχολούνταν συστηματικά στον κλάδο των κατασκευών. Από μικρός διατηρούσε καλή σχέση με τον τόπο καταγωγής του, τη Ζαγορά, όπου η γιαγιά του μεγάλωνε τα εγγόνια, όσο οι γονείς του δούλευαν, ιδίως νυχτερινές βάρδιες.

Ο πατέρας του έφυγε από το χωριό για μια καλύτερη ζωή και υπηρέτησε στην αστυνομία πόλεων, ενώ δεν κατάφερε να πάρει μετάθεση στη Χωροφυλακή, ώστε να έρθει στη Ζαγορά, που επιθυμούσε.

Όταν το σώμα ενοποιήθηκε, ήταν πλέον αργά, γιατί είχε δημιουργήσει νοικοκυριό στην Αθήνα, με τη νοσηλεύτρια σύζυγό του. Όμως ο κ. Νίκου το καλοκαίρι, με το κλείσιμο των σχολείων, ερχόταν στο χωριό με τη γιαγιά του και έφευγε τον Σεπτέμβριο. Από 18 ετών ξεκίνησε να εργάζεται με πολύ καλές απολαβές. Πάντα όμως είχε ιδιαίτερη αγάπη για το χωριό του και είχε όνειρο να ασχοληθεί με τη καλλιέργεια της γης. Ωστόσο οι πολύ καλές απολαβές από τη δουλειά του, αποτελούσαν τροχοπέδη στις σκέψεις του για επιστροφή. Την ίδια περίοδο, ο πατέρας του από Σαββατοκύριακο σε Σαββατοκύριακο διαμόρφωνε και ανακαίνιζε το πατρικό σπίτι στη Ζαγορά…

Το 2009 η οικονομική κρίση έπληξε ιδιαίτερα τον κατασκευαστικό κλάδο. «Όταν είδα ότι παρουσιάζεται πρόβλημα και οι δουλειές σταματάνε, είχα περισσότερα από 15 χρόνια που ήδη εργαζόμουν συστηματικά στον κλάδο. Το ωράριο εργασίας στην Αθήνα είχε καταντήσει εξοντωτικό και με ταλαιπωρούσε πλέον ακόμα και η θέση στάθμευσης του αυτοκινήτου μου στο σπίτι, στο οποίο γύριζα εξουθενωμένος, χωρίς να έχω τα περιθώρια για προσωπική ζωή. Τότε ήταν που πήρα την απόφαση, να κάνω στροφή στη ζωή μου και να γυρίσω στο χωριό», δήλωσε στη «Θ» ο κ. Νίκου. Όπως ανέφερε, θα μπορούσε να πάει και στη Λευκάδα, από όπου καταγόταν η μητέρα του, αλλά στη Ζαγορά υπήρχε ήδη ένα ιδιόκτητο σπίτι, ενώ μπορούσε να ασχοληθεί με τη καλλιέργεια της γης, που επιθυμούσε τόσο. «Στη Λευκάδα θα μπορούσα να ασχοληθώ μόνο με τουριστική δραστηριότητα. Επέλεξα τη Ζαγορά, όχι μόνο γιατί είχε καλύτερες υποδομές και περισσότερες σχέσεις με ανθρώπους, είτε οικογενειακές είτε φιλικές, αλλά και γιατί είναι ένα χωριό, που παρά την απόσταση από μεγάλη πόλη, δεν νιώθεις απομονωμένος. Έχει πολλά σημεία για διασκέδαση, καφετέριες, εστιατόρια, καταστήματα για νυχτερινή έξοδο και παράλληλα ένα μαγικό φυσικό περιβάλλον. Παράλληλα όντας ήδη γνώστης από τον κατασκευαστικό κλάδο, θεώρησα ότι θα βρω ένα αξιοπρεπές μεροκάματο, όπως και έγινε. Δούλεψα μαζί με ηλεκτρολόγο, τέχνη που δεν ήξερα και πραγματικά η περίοδος αυτή ήταν ένα σχολείο για μένα, ενώ παράλληλα ασχολήθηκα με την εγκατάσταση κλιματιστικών, τέχνη που ήδη γνώριζα, και με άλλες επισκευαστικές εργασίες. Ταυτόχρονα ξεκίνησα να κάνω το όνειρο της καλλιέργειας πραγματικότητα», σημείωσε. Στο χωριό υπήρχε ένα χωράφι της γιαγιάς, με εγκαταλειμμένες φουντουκιές από τη δεκαετία του 1970, το οποίο ξεκίνησε από το μηδέν. Το καθάρισε, το όργωσε, το επανέφερε σε καλλιεργήσιμη κατάσταση και φύτεψε μηλιές. «Σύντομα αγόρασα και ένα ακόμα χωράφι, με χρήματα που είχα εξοικονομήσει. Στο νεοαποκτηθέν χωράφι αποφάσισα να κάνω μια δοκιμή και να φυτέψω κρανιές. Εργάζομαι με κατασκευές – επισκευές και παράλληλα καλλιεργώ τη γη μου. Το παιδί μου μεγαλώνει σε ένα εξαιρετικό περιβάλλον, ενώ παράλληλα είναι ασφαλές. Μπορεί να κυκλοφορήσει μόνη της σε κοντινές αποστάσεις, γεγονός αδιανόητο για την Αθήνα».

Όσο για την απόφασή του να φυτεύσει στο καινούριο χωράφι του κρανιές, είναι για τον κ. Νίκου πείραμα. «Τα κράνα – cranberries, όπως τα ξέρουν οι περισσότεροι, είναι super foods. Aναμένω τα αποτελέσματα από την ενέργεια αυτή, καθώς τώρα άρχισα να παίρνω αξιόλογη ποσότητα παραγωγής. Πρόκειται για ένα παλιό προϊόν, που ευδοκιμεί στην περιοχή μας, βέβαια δεν έχει ασχοληθεί κανένας σχεδόν επαγγελματικά. Άλλος ένας μόνο καλλιεργεί και σκεφτόμαστε να συνεργαστούμε στη διακίνησή τους, καθώς δεν υπάρχει άλλη υποδομή στην περιοχή για τα προϊόντα αυτά».

Φυσικά δεν γινόταν να μην ασχοληθεί και με τα μήλα στη Ζαγορά. «Δυστυχώς τα πρώτα χρόνια έκανα λάθος επιλογές, παρασύρθηκα και αποφάσισα να διακινήσω μόνος μου τα μήλα, απευθείας σε εμπόρους. Πέρα από τη μεγάλη ταλαιπωρία που αντιμετώπισα με υλικά συγκομιδής, όπως κλούβες πλαστικές, που δεν ήταν άμεσα διαθέσιμα, όπως είναι για τα μέλη του Συνεταιρισμού, διαπίστωσα ότι είχα απώλειες στο εισόδημα, που μπορούσα να αποκομίσω από τα μήλα μου».

Έτσι πέρσι γράφτηκε ως μέλος στον Αγροτικό Συνεταιρισμό Ζαγοράς και τα πρώτα αποτελέσματα είναι πολύ ενθαρρυντικά. «Είμαι ικανοποιημένος από το εισόδημα που πήρα, το οποίο ευελπιστώ να αυξηθεί, δεδομένου ότι καλλιεργώ τα μήλα μου σε ένα παρθένο έδαφος», κατέληξε ο κ. Νίκου.

Προηγούμενο ΆρθροΕπόμενο Άρθρο
Μοιραστείτε το