Στη Βιέννη θα βρεθεί τη μεθεπόμενη Δευτέρα η Σταματούλα Καλογιάννη. Η εικαστικός από την Αλόννησο θα λάβει μέρος σε ομαδική έκθεση στη γκαλερί «Contemplor», η οποία θα πραγματοποιηθεί 18-23 Ιουνίου επί αυστριακού εδάφους από την Ένωση Τεχνών Ελλάδας και θα τεθεί υπό την αιγίδα του Ομίλου της Unesco Τεχνών, Λόγου και Επιστημών Ελλάδας.
Η νησιώτισσα αγιογράφος και ζωγράφος μίλησε για την «παρθενική» συμμετοχή της σε έκθεση στο εξωτερικό. Στη Βιέννη θα παρουσιάσει τον πίνακά της με τίτλο «Το βλέμμα της μάνας». «Πρόκειται για ένα δίπτυχο πάνω σε ξύλο, το οποίο απεικονίζει ένα πρόσωπο. Δεν μπορούσα να πάω με μια αγιογραφία, αλλά πρόκειται για την Παναγία, δίχως να φέρει φωτοστέφανο. Εστιάζω στο βλέμμα της και κυρίως στη θλίψη των ματιών της», ανέφερε η κ. Καλογιάννη, αποκαλύπτοντας λεπτομέρειες για το επικείμενο ταξίδι της στην πρωτεύουσα της Αυστρίας.
Η ζωγραφική προέκυψε αβίαστα στη ζωή της Σταματούλας Καλογιάννη, αφού αγάπησε τα χρώματα από πολύ μικρή. «Οι πρώτες εικόνες που θυμάμαι, είναι από την εποχή που ήμουν δυόμισι περίπου ετών. Μέναμε στη Χώρα και η μητέρα μου με πήγαινε στη θάλασσα για μπάνιο. Κατεβαίνοντας συναντήσαμε μία τουρίστρια, από τις πρώτες που είχαν έρθει εκείνη την εποχή στο νησί μας. Ζωγράφιζε. Το θυμάμαι. Είχε ένα καβαλέτο και ζωγράφιζε κάποιο τοπίο της Αλοννήσου. Με μάγεψε εκείνη η εικόνα και τυπώθηκε στη μνήμη μου, παρότι ήμουν μωρό. Την επόμενη ημέρα, η κυρία δεν ήταν εκεί. Είχε αφήσει όμως τα πινέλα της στον βράχο, ενώ διακρίνονταν μέχρι και τα ίχνη των χρωμάτων που είχε χρησιμοποιήσει. Αργότερα, όταν ήμουν 12-13 χρόνων σε ένα μαγαζί στον Βόλο με υλικά ζωγραφικής, λέγοντας πως είμαι από την Αλόννησο, ο ιδιοκτήτης του καταστήματος μου έδωσε ένα βιβλίο με τη ζωή και το έργο του σπουδαίου ζωγράφου Αριστομένη Αγγελόπουλου, ο οποίος είχε αναπτύξει δεσμούς με το νησί μας», αποκάλυψε η Αλοννησιώτισσα καλλιτέχνιδα, η οποία στη συνέχεια υπογράμμισε τον ρόλο που κατέχει πλέον η τέχνη στη ζωή της: «Αυτό που προκύπτει όταν ζωγραφίζω, είναι ένα «ταξίδι», που με κρατά σε ισορροπία. Νιώθω μία λύτρωση και με ηρεμεί κάθε φορά που ολοκληρώνω ένα έργο μου».
Η Σταματούλα Καλογιάννη έχει επηρεαστεί σημαντικά από τα πορτρέτα Φαγιούμ, σημειώνοντας χαρακτηριστικά: «Δημιουργώ τα δικά μου Φαγιούμ με μορφές που συναντώ καθημερινά στην πραγματικότητα και στη φαντασία μου. Πρόκειται στην ουσία για πρόσωπα που αντικρίζω στην καθημερινότητά μου. Ακόμη και το μαγαζί που διατηρώ στην Αλόννησο από το 2012, φέρει την ονομασία «Φαγιούμ». Όταν πριν από έξι χρόνια κατάλαβα πως είχε φτάσει η ώρα να κάνω αυτό που ονειρευόμουν μία ζωή και αναζητούσα ένα χώρο για να παρουσιάζω στο κοινό τα έργα μου, δεν χρειάστηκε να σκεφτώ πολύ το όνομα που θα διάλεγα».
Ο… έρωτας της ζωγράφου με τα Φαγιούμ, που για πολλούς αποτέλεσαν πρόδρομους της βυζαντινής αγιογραφίας, εξηγεί την αγάπη της προς την τέχνη της απεικόνισης χριστιανών αγίων: «Μέχρι που ενηλικιώθηκα, δημιούργησα τη δική μου οικογένεια και είδα τα παιδιά μου να φεύγουν για σπουδές, δεν είχα ασχοληθεί με τη ζωγραφική και την αγιογραφία. Τα μαθήματα που έκανα σε Βόλο και Θεσσαλονίκη, με βοήθησαν να δω ότι η τέχνη ετούτη μου ταιριάζει. Από αυτά που διδάχτηκα, έστω και για λίγο καιρό, λάτρεψα τη βυζαντινή αγιογραφία παρότι στα ξωκκλήσια και τα μοναστήρια της Αλοννήσου κυριαρχούν εικόνες και τοιχογραφίες ζωγραφισμένες με την αναγεννησιακή τεχνοτροπία».