Ο Γιώργος Χρυσόμαλλος, είναι ο ηλεκτρολόγος μηχανικός που έφερε την τεχνητή νοημοσύνη στο χωράφι. Γεννημένος στα Τρίκαλα, ήρθε στον Βόλο για να σπουδάσει και η πανεπιστημιακή του πορεία τον οδήγησε σε μια διαδρομή με οικολογικό αποτύπωμα καθώς εφάρμοσε την τεχνολογία Smart farming στο δικό του αγρόκτημα στην περιοχή των Τρικάλων, καταφέρνοντας να μειώσει το περιβαλλοντικό κόστος για την παραγωγή του αλλά και να αυξήσει την ποιότητα του προϊόντος που παράγει.
Το Smart farming ή Γεωργία Ακριβείας εφαρμόστηκε για πρώτη φορά στην Ελλάδα από τον νεαρό αγρότη το 2009. Ο Γιώργος Χρυσόμαλλος σπούδασε στο Τμήμα Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Υπολογιστών του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας. Ήρθε στον Βόλο το 2002 ως φοιτητής και στη συνέχεια με υποτροφία πήγε στο Κέντρο Έρευνας, Τεχνολογίας και Ανάπτυξης Θεσσαλίας με τη βοήθεια του καθηγητή και τότε προέδρου του Τμήματος Ηλία Χούστη. Σήμερα, 17 χρόνια μετά ο κ. Χρυσόμαλλος καλλιεργεί καστανιές, καρυδιές, κερασιές και μηλιές και εξάγει στο εξωτερικό τα προϊόντα του.
«Ο κ. Χούστης πίστεψε σε εμένα και ποτέ δεν φρέναρε τις ιδέες μου. Με πήρε σαν ερευνητή υπότροφο στο Κέντρο Έρευνας, Τεχνολογίας και Ανάπτυξης Θεσσαλίας. Καλός φοιτητής μπορεί να είναι ο μελετηρός φοιτητής, αλλά όχι απαραίτητα αυτός που θα βγει στην κοινωνία σαν μηχανικός. Αυτό που προσφέρει τελικά το Πανεπιστήμιο δεν είναι μια στείρα γνώση, αλλά να σου μαθαίνει πως να μαθαίνεις».
Το Smart Farming το ξεκίνησε πριν από περίπου 10 χρόνια. Η καταγωγή του πατέρα του είναι από ένα ορεινό χωριό των Τρικάλων και ο Γιώργος επέστρεψε εκεί. Μετά την αποφοίτησή του, διαχειρίστηκε μια κτηνοτροφική μονάδα με 1.200 αρμεγόμενα ζώα. Εκεί το 2009 έφτιαξε το πρώτο αδειοδοτημένο σύστημα βιοαερίου μέσα σε στάβλο.
«Όταν η Ελλάδα ήταν στα πάνω της έβλεπα ότι αυτό που ζούμε δεν θα μπορέσει να διαρκέσει πολύ και ότι κάποτε θα ερχόταν η κάθοδος γιατί ήταν πλασματικό» δήλωσε ο ίδιος.
Τότε αποφάσισε, ενώ όλοι οι άλλοι ασχολούνταν με κάτι άλλο, αυτός να ασχοληθεί με την πρωτογενή παραγωγή γιατί η Ελλάδα αυτό έχει να δώσει, παίρνοντας υπεραξία από το προϊόν που θα παραχθεί.
Η επιστροφή στη φύση
«Η επιστροφή στην φύση και η ενασχόληση με την αγροτική παραγωγή είναι κάτι που με εξιτάρει. Το να έχεις τη δυνατότητα να παράγεις από το μηδέν. Κάτι που είναι άυλο, να το υλοποιήσεις και να πάρεις από αυτό το τελικό προϊόν, με τη δουλειά να πάρεις την υπεραξία. Δυστυχώς ο προσανατολισμός της Ελλάδας ήταν να έχει μη δυναμικές καλλιέργειες, που εξαρτώνται από τις επιδοτήσεις. Το σύστημα της αγροτικής παραγωγής ήταν επιδοτησιοκεντρικό και αυτό με έθλιβε. Αλλά αντί να κάθομαι να θλίβομαι έπρεπε να κάνω κάτι για να το αλλάξω» ανέφερε ο Γιώργος και πρόσθεσε ότι ξεκίνησε την ενασχόληση με το αγρόκτημα για να αποδείξει και στους αγρότες που διαμαρτύρονταν ότι δεν πάει μπροστά η παραγωγή, ότι σταματούν οι επιδοτήσεις, ότι θα φύγουν στη Γερμανία, ότι αφού μπορώ να το κάνω εγώ με τη χρήση της τεχνολογίας μπορεί να συμβεί.
Σημείωσε ακόμη ότι δεν είχε καμία επαφή με την αγροτική ζωή, ούτε κατάγεται από αγροτική οικογένεια.
Ο Γιώργος τοποθέτησε 70 αισθητήρες για να του δείχνουν τις παραμέτρους σχετικά με όσα συμβαίνουν μέσα στο χωράφι. Αυτό που μετρούσαν είναι η υγρασία του εδάφους, που βοηθάει στο πότισμα. Κάθε δέκα λεπτά, οι αισθητήρες στέλνουν σε cloud σύστημα όλες τις πληροφορίες.
«Τόσο καιρό οι αγρότες, απλά με το μάτι ήξεραν πότε περίπου χρειάζεται να ποτιστεί. Έτσι όμως είχαμε το φαινόμενο της υπεραρδεύσεως, όπου εξαντλείται ο υδροφόρος ορίζοντας και γίνεται κακή χρήση των υδάτινων πόρων. Οι γεωτρήσεις γίνονται σε τόσο χαμηλό επίπεδο, ενώ έχουμε βροχές και χιόνια τα τελευταία χρόνια. Εξαντλώντας τον υδροφορέα φτάνεις στο σημείο να μην έχεις νερό και ο λόγος είναι η κατάχρηση».
Το σύστημα το έφτιαξε ο ίδιος αλλά η παραμετροποίηση του συστήματος έγινε σε συνεργασία με την Αμερικάνικη Γεωργική Σχολή στη Θεσσαλονίκη και με το Πανεπιστήμιο της Αδελαΐδας στην Αυστραλία. «Έστειλα ένα email λέγοντας ότι ξέρω τις πληροφορίες που υπάρχουν στο αγρόκτημα, όπως τη θερμοκρασία του εδάφους, την υγρασία, τα επίπεδα ακτινοβολίας, έχω βαρομετρικές πιέσεις για να μετράω το μικροκλίμα, και ήθελα να με καθοδηγήσουν τι να τις κάνω. Το έκαναν».
Με τεχνητή νοημοσύνη στο χωράφι, το σύστημα άρχισε να «μαθαίνει» από μόνο του πότε χρειάζεται πότισμα και πότε υπάρχουν ελλείψεις οργανικών ενώσεων.To σύστημα ανατροφοδοτείται. Όπως εξηγεί ο ίδιος, τον πρώτο χρόνο βάζεις την πληροφορία και μετά μαθαίνει μόνο του. Αυτή είναι η έννοια των νευρωνικών δικτύων δηλαδή δίνεις τροφοδότηση και παίρνεις αναδράσεις. «Δεν είναι σαν την τηλεμετρία να ορίσω εγώ πότε θα ποτίσει, αποφασίζει μόνο του» είπε χαρακτηριστικά και συνέχισε:.
«Ο άνθρωπος πια εποπτεύει. Τοι σύστημα θυμάται περισσότερες παραμέτρους από τον ανθρώπινο εγκέφαλο. Αυτό που κάνω είναι να ελέγχω το σύστημα μέσω ιστοσελίδας που έχω φτιάξει» Tην ιστοσελίδα αυτή χρησιμοποιεί και ο Δήμος Τρικκαίων.
Τον τελευταίο χρόνο ο Γιώργος Χρυσόμαλλος είναι ειδικός συνεργάτης του δημάρχου στα Τρίκαλα Δ. Παπαστεργίου. «Είναι ένας από τους λόγους για τους οποίους έκατσα στην Ελλάδα. Στόχος μου ήταν να στήσω μια εταιρεία στο εξωτερικό αλλά με ενέπνευσε το όραμά του καθώς θέλει ό, τι κάνει να γυρίζει στην κοινωνία».
Τόνισε πως αυτό είναι το smart κομμάτι, δηλαδή το να ασχοληθεί ένας αγροτικός Δήμος με το κομμάτι της αγροδιατροφής. Την τεχνολογία αυτή χρησιμοποιεί και αγρόκτημα σε περιοχή της Καλαμπάκας που παράγει ιπποφαές. Υπάρχουν εταιρείες που προσπαθούν να προσαρμόσουν το πρόγραμμα σε διαφορετικές καλλιέργειες. Πλέον υπάρχουν απόπειρες smart farming και από μικρούς μηχανικούς που προσπαθούν με δειλά βήματα αλλά και από μεγαλύτερες εταιρείες.
Οφέλη περιβαλλοντικά και οικονομικά
«Η αγροτική παραγωγή πρέπει να κάνει κάτι για να ανακάμψει. Μη αρδεύοντας υπερβολικά έχεις μεγαλύτερη περιεκτικότητα αιθέρων ελαίων στα φυτά ή στα βότανα. Το αιθέριο έλαιο της ρίγανης είναι 2% και όταν αρδεύεις σωστά μπορεί να φράσει 12%. Τα 2ml κοστίζουν 50 ευρώ.. Το σταφύλι αν το ποτίσεις πολύ κατεβαίνει η πυκνότητα και η περιεκτικότητα σε ζάχαρα. Αν το υπερποτίσεις, δεν στοχεύεις στην ποιότητα αλλά στην ποσότητα και αυτή δεν πληρώνεται.
Όταν υπεραρδεύεις ξεπλένεις το χώμα από τις ανόργανες και οργανικές ουσίες. Αν έχεις ρίξει άζωτο, τότε αυτό θα ξεπλυθεί και θα καταλήξει στα αρδευτικά κανάλια. Τότε έχεις έξοδα γιατί πρέπει να ξαναρίξεις άζωτο και μεγάλο περιβαλλοντικό κόστος».
Ο ίδιος δηλώνει ότι θέλει το σύστημα που δημιούργησε να είναι δωρεάν και γι΄αυτό δεν το «πατεντάρισε» καθώς θα γινόταν εμπορικό. «Ξεκίνησε ως project στα Τρίκαλα ενώ τώρα οργανώνουμε την πιστοποίηση των αρωματικών φυτών. Πήρα αυτή την απόφαση εμπνεόμενος από τον δήμαρχο για να γυρίσει το προϊόν στην κοινωνία. Μου αρκούν τα λεφτά που βγάζω από το αγρόκτημα. Υπάρχει πειραματικό αγρόκτημα στον Μύλο των Ξωτικών που το επισκέπτονται σχολεία και βλέπουν πως δουλεύει».
Πρόσφατα εμφιάλωσε τη δική του παραγωγή, το μηλόξυδο και το προϊόν εξάγεται στη Βόρεια Καρολίνα και στη Γερμανία.
«Στη ζωή μου είχα δύο μέντορες που με βοήθησαν να καταλάβω πού θέλω να πάω. Τον κ. Χούστη και τον κ. Παπαστεργίου. Ο ένας μου άνοιξε την πόρτα για να μπω σε ένα ερευνητικό κέντρο και να κάνω έρευνα και όταν έκανα την πατέντα με το βιοαέριο και δεν ήθελα να την εμπορευματοποιήσω ο κ. Παπαστεργίου με βοήθησε» είπε χαρακτηριστικά.
Ο ίδιος, ερωτηθείς αν με την αυτοματοποίηση των συστημάτων χάνονται ή τελικά κερδίζονται θέσεις εργασίας, απάντησε ότι αυτό που κάνει η τεχνολογία είναι επαναπροσδιορισμός των θέσεων εργασίας. «Εκεί που θα χρειαζόσουν 15 εργάτες γης, τους παίρνεις από εκεί και δημιουργείς την ανάγκη αυτοί οι άνθρωποι να δουλεύουν στον τομέα της τεχνολογίας. Με την τεχνολογία θα έχεις ανάγκη από 15 προγραμματιστές».