Η επιχειρηματικότητα είναι στις σημερινές εποχές αυτοκτονία για εκατομμύρια επαγγελματίες. Η επιβίωση μιας επιχείρησης είναι μια καθημερινή μάχη που σε πολλές περιπτώσεις χάνεται. Εκτός και αν νοικιάσει κάποιος δημοτική περιουσία και αποφασίσει, με τη σιωπηρή συναίνεση εννοείται των ιθυνόντων, να μην πληρώσει ποτέ. Ποτέ, όμως…
Επαγγελματίας που δραστηριοποιείται σε δημοτικό ακίνητο χρωστά περισσότερα από 170.000 ευρώ. Δηλαδή, από την ημέρα που νοίκιασε το ακίνητο δεν καταβάλλει ενοίκια, αλλά ούτε τέλη κατάληψης κοινοχρήστου χώρου. Πρόκειται για καθαρή περίπτωση … θεσμικού επενδυτή, όταν χιλιάδες επαγγελματίες του κλάδου που ο ίδιος δραστηριοποιείται πληρώνουν κανονικά τις υποχρεώσεις τους καθώς ο κίνδυνος να τους πετάξουν έξω από τα καταστήματα οι ιδιοκτήτες είναι καθημερινός.
Η διαφορά με τον «επενδυτή- επιχειρηματία» είναι ότι ζει εις βάρος όλων φεσώνοντας ανενόχλητος τα δημόσια ταμεία. Το μεγαλύτερο ανέκδοτο της υπόθεσης είναι ότι διεκδικεί λόγο και ρόλο στο δημόσιο βίο.
Πρόκειται για μια γραφική και προκλητική περίπτωση, αλλά «πουλώντας τρέλα» βλέπουμε ότι επιβιώνει μια χαρά.