Μία ευλαβική συνήθεια που κρατάει 29 ολόκληρα έτη διατηρεί ο Λάζαρος Κυριακόπουλος. Κάθε χρόνο τέτοια μέρα συμμετάσχει στην ακολουθία του Αγιασμού των Υδάτων, απελευθερώνοντας λευκά περιστέρια. Πρόκειται για μία πρακτική που υιοθέτησε τέλη της δεκαετίας του 1980, όταν ακόμη στην κεφαλή της τοπικής Εκκλησίας βρισκόταν ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος, μέχρις ότου το 1998 τον διαδέχθηκε ο νυν μητροπολίτης Δημητριάδος Ιγνάτιος. Τη στιγμή που ψέλνεται το Απολυτίκιο των Θεοφανίων και ακούγεται ο στίχος «και το Πνεύμα εν είδει περιστεράς», ο ευσεβής άνδρας δίνει στον Δεσπότη τα λευκά περιστέρια που τα απελευθερώνει συμβολικά, σε ανάμνηση της εμφάνισης του Αγίου Πνεύματος με τη μορφή περιστεριού.
Η σημερινή ημέρα είναι ιδιαίτερα σημαντική για την Ορθοδοξία, αφού τελείται ο καθιερωμένος Αγιασμός των Υδάτων. Στα Θεοφάνια γίνεται η κατάδυση του Τιμίου Σταυρού, σε ανάμνηση της Βάπτισης του Ιησού Χριστού από τον Άγιο Ιωάννη τον Βαπτιστή στον Ιορδάνη ποταμό. Η γιορτή των Θεοφανίων αποτελεί την απαρχή, τόσο του αγιασμού του κόσμου, όσου και του χριστιανικού βαπτίσματος.
Ο Λάζαρος Κυριακόπουλος είναι ανάμεσα σε εκείνους που επιβαίνουν στο πλοιάριο από το οποίο ο τοπικός μητροπολίτης ρίχνει τον Τίμιο Σταυρό στη θάλασσα και στη συνέχεια οι τολμηροί κολυμβητές αψηφώντας τις χαμηλές θερμοκρασίες πέφτουν στα παγωμένα νερά του Παγασητικού για να τον πιάσουν και να λάβουν την ευλογία του ιερέα.
«Θυμάμαι με συγκίνηση μέχρι και σήμερα την πρώτη φορά που έδωσα περιστέρια για τη γιορτή των Θεοφανίων, όταν ακόμη είχαμε μητροπολίτη Δημητριάδος τον μακαριστό Χριστόδουλο», εξομολογήθηκε, καθώς γύρισε τον χρόνο πολλά χρόνια πίσω. Όσο για το πώς προέκυψε αυτό; Ο 74χρονος πιστός είπε: «Στα τέλη της δεκαετίας του ’80, πήρα μερικά ταχυδρομικά περιστέρια από τον μπατζανάκη μου, ο οποίος ζει μόνιμα στο Λιτόχωρο». Η κωμόπολη της Πιερίας είναι η γενέτειρα του Λάζαρου Κυριακόπουλου, αφού εκεί πέρασε τα παιδικά του χρόνου, μέχρι που μετακόμισε στον Βόλο το 1959. «Έφυγα από το Λιτόχωρο, όταν ήμουν 15 ετών. Όσο ζούσα εκεί, κάθε χρόνο στα Φώτα η κατάδυση του Τιμίου Σταυρού γινόταν σε μία στέρνα που υπάρχει μέχρι και σήμερα λίγο έξω από το χωριό. Ήμουν έφηβος όταν παρακολούθησα για πρώτη φορά τη γιορτή των Θεοφανίων στην παραλία του Βόλου, μέχρι το 1963 που μετανάστευσα στη Γερμανία».
Συνολικά έζησε στη Γερμανία 17 χρόνια με ένα μικρό διάλλειμα ενδιάμεσα, που κλήθηκε να υπηρετήσει τη στρατιωτική θητεία του. «Στο εξωτερικό βρέθηκα από το 1963 μέχρι το 1981. Μέχρι και που παντρεύτηκα στη Γερμανία. Με τη γυναίκα μου μέναμε κάπου στα 60 χιλιόμετρα από το Ανόβερο. Δούλεψα για 8,5 χρόνια σε μία χαρτοβιομηχανία κι όταν έκλεισε το εργοστάσιο εργάστηκα άλλα τόσα ως χειριστής εκσκαφέα. Δεν ήμασταν πολλοί Έλληνες στην περιοχή όπου βρισκόμουν. Συνήθως στις γιορτές ανταμώναμε στο Μπράουνσβαϊγκ, την πιο κοντινή μας πόλη. Εκεί ερχόταν και ιερέας μια φορά τον μήνα, είτε από το Ανόβερο είτε το Γκέτινγκεν», είπε στη συνέχεια ο Λάζαρος Κυριακόπουλος.
Πολλά χρόνια αργότερα κι αφού είχε πάρει τον δρόμο της επιστροφής για την πατρίδα, η ενασχόλησή του με την εκτροφή περιστεριών στάθηκε η αφορμή να αρχίσει να τα χρησιμοποιεί σε διάφορες γιορτές, αλλά και άλλες εκδηλώσεις: «Από το 1989 επιβιβάζομαι στο πλοιάριο που μεταφέρει τον Δεσπότη. Είναι ευλαβικές αυτές οι στιγμές. Κάθε χρόνο νιώθω ευλογημένος που μ’ έχει ο Θεός καλά και δίνω το «παρών» στη γιορτή των Θεοφανίων. Τα δίνω στον Ιγνάτιο κι εκείνος τα αφήνει να πετάξουν. Κι επειδή πρόκειται για ταχυδρομικά περιστέρια, γυρίζουν πάντοτε στο σπίτι μου από την παραλία που τα απελευθερώνουμε. Στα φετινά Θεοφάνια θα πάω 14 λευκά περιστέρια. Πιο παλιά διέθετα περισσότερα, είχα μέχρι και 40 πουλιά. Το 2002 είχα πάει στην Κέρκυρα για την ενθρόνιση του μητροπολίτη Νεκτάριου, ο οποίος είναι από τον Βόλο. Κι εκεί απελευθέρωσα περιστέρια, όπως και στην κηδεία του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου. Όταν η πομπή κατέληξε στο Α’ Νεκροταφείο Αθηνών ήμουν κι εγώ εκεί. Και στην υποδοχή του πατριάρχη Βαρθολομαίου επίσης, στην τελετή αφής της Ολυμπιακής Φλόγας το καλοκαίρι του 2004, μέχρι και στην καθέλκυση της Αργούς».