«Έφυγε» χτες ένας από τους γνωστότερους ναυτικούς πράκτορες της παλιάς φουρνιάς του Βόλου, που τον εγνώριζε κάθε πετρούλα και μουράγιο, από το λιμάνι, αλλά και κάθε γραφείο και πόρτα της ναυτικής ιστορίας της πόλης μας. Λιμεναρχείο, Λιμενικό Σώμα, Τελωνείο, Γραφεία Εκτελωνιστών και Λιμενεργατών της πόλης…
Με όλους ο Αντώνης είχε άριστες σχέσεις πρώτα λόγω χαρακτήρα κι έπειτα γιατί ποτέ του δεν αδίκησε κανέναν από όσους φάγανε ψωμί από τα χέρια του.
Ήταν αγαπητός, όχι γιατί οφείλουμε στους τεθνεώτες έναν καλό λόγο, λόγω της αποδημίας, όπως συνηθίζεται, αλλά διότι υπερείχε από τον υψηλότερο όρο φιλοτιμίας, προσήνειας, ταπεινότητας κι ευπροσηγορίας, έχοντας καταφέρει χτίσει ένα εξαιρετικά χαμηλό προφίλ ανθρώπου σε υψηλή ιδιωτεύουσα θέση που δεν συναντάται στους γραφειοκρατικούς κύκλους, μα ούτε και στους «θαλασσινούς διαδρόμους».
O Aντώνης Παπαγεωργίου, βασικός πράκτορας του ΚΥΚΝΟΣ και άλλων επιβατικών πλοίων, αλλά και μεγάλων φορτηγών και δεξαμενόπλοιων, κράτησε για χρόνια μαζί με τον αδελφό του τον Νίκο τη γενική πρακτόρευση του θρυλικού βαποριού της περιοχής μας, αλλά και την πρακτόρευση των καραβιών των ΤΣΙΜΕΝΤΩΝ.
Το κεντρικό πρακτορείο που ανέλαβε μετά τον θάνατο του Ριζόπουλου, του οποίου ήταν αρχικά υπάλληλος, επί της οδού Αργοναυτών με Αντωνοπούλου διέθετε μια τεράστια φωτεινή πινακίδα με τον τίτλο του ΚΥΚΝΟΣ, εξυπηρετώντας για πάνω από τριάντα χρόνια το επιβατικό κοινό του Βόλου και των Σποράδων.
Ο πατέρας του Αντώνη Παπαγεωργίου Δημήτρης, ήταν πρώτος εξάδελφος του πατέρα μου, δυο αδελφών παιδιά δηλαδή που είχαν έρθει με τα μπουλούκια των πετράδων από την Πυρσόγιαννη της Κόνιτσας. Ο πατέρας του πασίγνωστος ζαχαροπλάστης ευτύχησε να δει με τη σύζυγό του Ελένη τα τρία του παιδιά ιδιαίτερα αποκατεστημένα. Τον Αντώνη, τον Νίκο, πατέρα του γνωστού οδοντίατρου Δημήτρη Παπαγεωργίου και τη Μαρία, χήρα του παλιού και πολύ γνωστού Βολιώτη Μιχάλη Κυριακόπουλου, πρωταθλητή του στίβου, μπάσου της Βολιώτικης Χορωδίας, προϊσταμένου του εργοστασίου Ματσάγγου και μέλους της ΕΠΣΘ.
Τελευταία συνεργάστηκε με τη ΘΕΣΣΑΛΙΑ, στην οποία έστελνε τις πολύ ζωντανές αναμνήσεις από τον παλιό Βόλο. Ήταν ο άνθρωπος που μου έδωσε τις πρώτες σημαντικές κατευθύνσεις στη ζωή και στην επαγγελματική μου αποκατάσταση.
Τα καλοκαίρια της μαθητικής μου σχόλης απασχολιόμουνα στο πρακτορείο του, από όπου πήρα τεράστια μαθήματα, που είχαν να κάνουν τόσο με τον ναυτικό κόσμο, όσο και με τη χαλύβδωση του χαρακτήρα μου.
Ξάδερφε, καλό σου κατευόδιο…
Κυρ. Παπαγεωργίου