Του Δημητρίου ΑΘ. Σταθόπουλου*
Τον τελευταίο καιρό σε περιοχές της Μαγνησίας άγνωστοι έριξαν φόλες με αποτέλεσμα να ψοφήσουν αρκετά σκυλιά. Καταδικάζω απερίφραστα αυτές τις παράνομες πράξεις.
Όμως «ουδείς εκών κακός», δηλαδή δεν υπάρχει κανένας άνθρωπος, που στα καλά καθούμενα ρίχνει φόλες έτσι απλά για να περάσει την ώρα του.
Ας αναρωτηθούμε λοιπόν: Μήπως εξοργιστικές ακραίες και αντικοινωνικές συμπεριφορές κάποιων (όχι όλων) ζωόφιλων «οπλίζουν» τα χέρια των συνανθρώπων μας, ώστε να ρίχνουν φόλες;
Αναφέρω μερικές από αυτές τις συμπεριφορές:
1. Καθόμαστε σε καταστήματα υγειονομικού ενδιαφέροντος και σε οργανωμένες ακτές για να χαλαρώσουμε, χωρίς όμως να τα καταφέρνουμε. Γιατί; Έρχονται διάφοροι σ’ αυτούς τους χώρους φέρνοντας μαζί τα σκυλιά τους. Γνωρίζουν καλά ότι αυτό αποτελεί άμεσο και σοβαρότατο κίνδυνο για την ψυχική ηρεμία, την υγεία, τη σωματική ακεραιότητα, ακόμη και τη ζωή άλλων θαμώνων. Όμως, συνεχίζουν να το κάνουν. Για ποιον λόγο το κάνουν; Απλούστατα πιστεύουν ότι έτσι ανεβαίνουν κοινωνικώς και ότι ακολουθούν τη μόδα. Αν οι φιλήσυχοι και φυσιολογικοί πολίτες ζητήσουν την απομάκρυνση των σκυλιών, τότε μαύρο φίδι που τους έφαγε. Οι ζωόφιλοι στην καλύτερη περίπτωση θα αδιαφορήσουν ή θα πουν το κλασικό: «Το σκυλί δεν πειράζει», και στη χειρότερη περίπτωση θα τους απειλήσουν με τα ζώα τους. Ναι συμβαίνουν και τέτοια περιστατικά.
2. Στην τηλεόραση βλέπουμε αηδιαστικές, εμετικές και επικίνδυνες για την υγεία σκηνές με σκυλιά (απίστευτο και όμως αληθινό) να γλείφουν στο πρόσωπο (!) ανθρώπους και αυτοί να «ανταποδίδουν» – άκουσον, άκουσον – αγκαλιάζοντας και φιλώντας τα. Επίσης σε πολλές διαφημίσεις προϊόντων και υπηρεσιών άσχετων με τα ζώα βλέπουμε να υπάρχουν σκυλιά. Ποια σχέση έχουν τα σκυλιά με το αλεύρι, το ρόφημα αμυγδάλου, το ηλεκτρικό ρεύμα, το φυσικό αέριο κ.λπ.; Καμία απολύτως. Είναι προφανέστατο από τα παραπάνω ότι καταβάλλεται εργώδης προσπάθεια και γίνεται εξοργιστική πλύση εγκεφάλου, ώστε αν είναι δυνατόν να αποκτήσουν όλοι από ένα τουλάχιστον σκυλί, πράγμα βεβαίως, που, εκτός των άλλων, σημαίνει και τεράστια οικονομική επιβάρυνση για κάθε νοικοκυριό. Ο νοών νοείτω.
3. Ακούμε και διαβάζουμε ανακοινώσεις, με τις οποίες καλούμαστε να «υιοθετήσουμε» ένα αδέσποτο. Η χρήση του όρου υιοθεσία για σκυλιά είναι πέρα από κάθε έννοια λογικής και ηθικής και εξηγώ γιατί:
Α) Υιοθετώ σημαίνει: Παίρνω ένα ξένο παιδί και με δικαστική απόφαση το κάνω δικό μου. Μιλάμε για παιδί, δηλαδή για άνθρωπο, και όχι για ζώο. Επομένως ο άνθρωπος μπορεί να υιοθετήσει μόνο παιδί. Σκυλί μπορεί να «υιοθετήσει» μόνο ένας σκύλος. Άρα η χρήση του όρου υιοθεσία για σκυλιά προσβάλλει βάναυσα και υποτιμά το ανθρώπινο γένος.
Β) Ο άνθρωπος, όχι τα ζώα, πλάστηκε κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν του Θεού. Επομένως είναι αμαρτία να χρησιμοποιούμε τον όρο «υιοθεσία» για ζώα.
Γ) Το τραγικότερο όλων: Υπάρχουν γύρω μας πολλά άτεκνα ζευγάρια που προσπαθούν να υιοθετήσουν παιδιά. Αντιλαμβάνεται λοιπόν ο κάθε λογικός και καλοπροαίρετος άνθρωπος ότι είναι μια πολύ βαθιά μαχαιριά στην ψυχή και στην καρδιά αυτών των συνανθρώπων μας, ενώ οι ίδιοι προσπαθούν μέσα από χρονοβόρες διαδικασίες να υιοθετήσουν ένα παιδί και πολλές φορές δεν το πετυχαίνουν, την ίδια στιγμή να ακούνε κάποιους άλλους να τους καλούν να «υιοθετήσουν» ένα σκυλί. Έλεος, χρειάζεται λίγη ανθρωπιά.
Η ελληνική γλώσσα είναι πλουσιότατη και μπορούμε κάλλιστα να χρησιμοποιήσουμε τις εκφράσεις: «Να πάρουμε ή να αποκτήσουμε ή να κρατήσουμε στο σπίτι μας ένα αδέσποτο».
Επ’ ουδενί δικαιολογώ πράξεις βίας κατά των ζώων. Δεν πρέπει να κακοποιούμε, ούτε να θανατώνουμε τα ζώα. Αντίθετα πρέπει να τα αγαπάμε και να τα φροντίζουμε. Όμως δεν θα τα βάλουμε ούτε στο πιάτο μας, ούτε στο κρεβάτι μας, ούτε θα τα εξομοιώσουμε με τον άνθρωπο. Υπάρχουν και κάποια όρια.
Υ.Γ. Μια «ασήμαντη» λεπτομέρεια: Πολλοί συνάνθρωποί μας πεινάνε και είναι άστεγοι.
*Ο Δημήτριος ΑΘ. Σταθόπουλος είναι συνταξιούχος δικηγόρος