Μισθούς από 200 έως 500 ευρώ λαμβάνουν πολλοί εργαζόμενοι που εντάσσονται αυτά τα χρόνια στην αγορά εργασίας στον Νομό Μαγνησίας. Oι μειώσεις μισθών συνεχίζονται στον ιδιωτικό τομέα, καθώς οι επιχειρήσεις αδυνατούν να ανταποκριθούν στις συνεχείς φορολογικές και ασφαλιστικές υποχρεώσεις, αλλά και στη γενικότερη πτώση της κατανάλωσης που επιφέρει μείωση του τζίρου.
Πολύ λίγοι είναι οι κλάδοι που αντιστέκονται στη λαίλαπα της κρίσης και κυρίως πρόκειται για επιχειρήσεις που έχουν εξαγωγικό προσανατολισμό, καθώς οι παραγγελίες μέσω δημοσίων επενδύσεων έχουν ελαχιστοποιηθεί.
Ο πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Βόλου κ. Θανάσης Παπαδημόπουλος επισήμανε πως «η κατάσταση στην αγορά εργασίας χειροτερεύει μέρα με την μέρα και οι εργασιακές σχέσεις αλλάζουν ακόμη και σε μεγάλες μονάδες. Ο μέρες εργασίας συρρικνώνονται και από πλήρους απασχόλησης οι εργαζόμενοι μετατρέπονται σε μερικής απασχόλησης. Μάλιστα οι εργοδότες εκμεταλλεύονται γενικώς την κατάσταση και βάζουν τους εργαζόμενους να δουλεύουν περισσότερο από όσο πρέπει. Οι αμοιβές, δυστυχώς, για ένα 75-80% των εργαζομένων έχουν μειωθεί είτε πολύ είτε λίγο. Επίσης, αυτό που βλέπουμε το τελευταίο διάστημα, είναι πως δεν τηρούνται και οι όροι της υγιεινής και ασφάλειας στους χώρους εργασίας. Οι ελεγκτικοί μηχανισμοί έχουν επιφορτιστεί με ένα μεγάλο έργο και οι υπηρεσίες τους είναι υποστελεχωμένες. Έτσι δεν υπάρχουν τα αποτελέσματα που εμείς ως Εργατικό Κέντρο Βόλου θα προσδοκούσαμε. Λόγω της ανεργίας εργαζόμενοι προκειμένου να πιάσουν μια δουλειά, συμβιβάζονται ακόμη και με τον κίνδυνο να τραυματιστούν σε έναν χώρο εργασίας που μπορεί να είναι ακατάλληλος, ενώ το τελευταίο διάστημα πληροφορούμαστε για εργατικά ατυχήματα που συμβαίνουν».
«Οι περισσότεροι εργαζόμενοι, ιδίως οι νέοι, δουλεύουν με ατομικές συμβάσεις λαμβάνοντας τους κατώτατους μισθούς που είναι στα 500 ευρώ και πάντοτε με πλήρη εργασία. Ωστόσο υπάρχουν πολλοί με μερική απασχόληση που εργάζονται σε χώρους, όπως της γρήγορης εστίασης, και οι οποίοι λαμβάνουν 200-300 ευρώ τον μήνα. Με αυτές τις συνθήκες οι νέοι δεν έχουν κάποια προοπτική» επισήμανε ο πρόεδρος του ΕΚΒ.
Όσο δε για επενδύσεις στον Νομό αυτές είναι ουσιαστικά μηδενικές. «Και δεν διαφαίνεται κάποια προοπτική. Ακούγαμε κάποιους υπουργούς να λένε ότι θα ανοίξουν βιομηχανίες που έκλεισαν στον Νομό, και τελικά δεν έγινε τίποτα».
Μπορεί η ανεργία σύμφωνα με την ΕΛΣΤΑΤ να ανέρχεται στο 21%. ωστόσο κ. Παπαδημόπουλος σημειώνει πως αυτή είναι υψηλότερη. «Αν κάποιος εργάζεται μια ή δύο φορές την εβδομάδα, θεωρείται εργαζόμενος; θα μπορεί να επιβιώσει αυτός και η οικογένειά του; Αν θέλουμε να δούμε το πραγματικό ποσοστό ανεργίας, θα πρέπει να λάβουμε υπόψη τους εργαζόμενους πλήρους απασχόλησης».
Καινούριο εργοστάσιο με τη δομή των πολλών δεκάδων εργαζομένων έχει να ανοίξει στη Μαγνησία εδώ και τουλάχιστον 15-17 χρόνια.
«Το τελευταίο διάστημα άνοιξε μια μικρή βιομηχανική μονάδα που απασχολεί 10-15 εργαζόμενους. Μεγάλο εργοστάσιο έχει να ανοίξει πολλά χρόνια. Δεν υπάρχουν και τα κίνητρα, όπως τα φορολογικά για να ανοίξει κάποιος ένα εργοστάσιο. Επίσης υπάρχει και το ζήτημα της διασύνδεσης, δηλαδή της μεταφοράς και προώθησης των παραγόμενων προϊόντων» τόνισε ο κ. Παπαδημόπουλος.
Οι επιχειρήσεις που έχουν εξαγωγικό προσανατολισμό δείχνουν να αντέχουν περισσότερο μέσα στην κρίση. Όπως ανέφερε ο κ. Παπαδημόπουλος, η εγχώρια αγορά έχει πεθάνει και γι’ αυτό επιβιώνουν κυρίως αυτές οι βιομηχανίες που δουλεύουν με παραγγελίες από το εξωτερικό. Τέτοιες βιομηχανίες είναι αυτές που δραστηριοποιούνται στον χώρο του στρατιωτικού εξοπλισμού και αντέχουν, προοδεύουν αναβαθμίζοντας την τεχνογνωσία τους. Μάλιστα εκεί δεν έχουν συρρικνωθεί οι μισθοί των εργαζομένων. Επίσης κάποιες βιομηχανίες από τον χώρο του μετάλλου αντιστέκονται και αυτό θα συμβαίνει όσο έχουν δουλειές το εξωτερικό. Ακόμη καλά πάει το τουριστικό κομμάτι, αν και στους εργαζόμενους δεν μεταφέρεται το οικονομικό όφελος από την αύξηση της επισκεψιμότητας. Οι εργαζόμενοι στον τουρισμό δουλεύουν πολλές ώρες για ένα απλό μεροκάματο.
Μια ακόμη όαση ελπίδας αποτελούν οι αγροτικοί συνεταιρισμοί στη Μαγνησία που προσφέρουν θέσεις εργασίας και συνδράμουν στους παραγωγούς».
Στον αντίποδα επιχειρήσεις που στηρίζονταν χρόνια από το Κράτος, αντιμετωπίζουν προβλήματα. «Επίσης σε δύσκολη θέση βρίσκονται όλα τα επαγγέλματα γύρω από την οικοδομή. Οικοδόμοι και άλλοι τεχνίτες που δούλευαν σε αυτό τον χώρο, απορροφήθηκαν εν μέρει στον τουρισμό. Άλλωστε στα ξενοδοχεία εργάζονται κάποιοι και ως συντηρητές. Βέβαια γενικότερα ο τουρισμός μπορεί να απορροφήσει ένα μικρό κομμάτι. Σε δυσχερή θέση βρίσκονται και οι εμποροϋπάλληλοι αφού τα εμπορικά αντιμετωπίζουν μεγάλη μείωση της κατανάλωσης, ενώ και οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις περνούν πολύ δύσκολες καταστάσεις» δήλωσε ο πρόεδρος του ΕΚΒ.
Πολλοί άνεργοι στρέφονται στις ολιγόμηνες συμβάσεις για να λάβουν έστω και 2.000-2.500 ευρώ για πέντε μήνες εργασίας, δηλαδή 500 ευρώ τον μήνα. «Συμβάσεις δύο, πέντε ή και οκτώ μηνών δημιουργούνται μέσα από τους Δήμους, τα σεμινάρια στα ΚΕΚ, την πρακτική άσκηση. Φτάσαμε στο σημείο να τρέχουν οι άνεργοι για να συμμετάσχουν σε ένα σεμινάριο, ώστε να επιβιώσουν οικονομικά. Αλλά και ποια είναι η προοπτική μετά τη σεμιναριακή επιμόρφωση; Κάνουμε προτάσεις στην κυβέρνηση για να αλλάξει η κατάσταση στην αγορά εργασίας, αλλά δυστυχώς δεν εισακουγόμαστε».