Μέχρι τον Συνήγορο του Πολίτη έφτασε κάτοικος του Δήμου Αλμυρού γιατί χρεώθηκε με 29 κυβικά νερού χωρίς να τα έχει καταναλώσει. Η υπερχρέωση των 29 κυβικών, σε σύνολο 3.119 δεν επαληθεύτηκε από καμία μέτρηση και η ΔΕΥΑ Αλμυρού αναγκάζεται να επιστρέψει τα χρήματα. Σε άλλη περίπτωση κάτοικος καλείται να πληρώσει 13.219 ευρώ καθώς λογαριασμός δεν έχει εκδοθεί… επί 18 χρόνια.
Και ενώ για 29 κυβικά νερού παρενέβη ο Συνήγορος του Πολίτη, ένας άλλος πολίτης ψάχνει να βρει διέξοδο για να μην πληρώσει το νερό για χρυσάφι, παρότι επί 18 χρόνια ουδείς είχε την πρόνοια να εκδώσει λογαριασμό. Η παροχή είναι χρεωμένη με το απίστευτο ποσό των 13.219 ευρώ.
Η παροχή αυτή εξυπηρετούσε ανάγκες των λιγοστών κατοίκων του εγκαταλελειμμένου σήμερα οικισμού και κυρίως τις ανάγκες δύο-τριών κτηνοτρόφων να ποτίζουν τα ζώα τους. Η υπάρχουσα οικία με την οποία φέρεται συνδεμένη η παροχή αραιά και μόνο για μερικές ημέρες του χρόνου χρησιμοποιούνταν από τον ιδιοκτήτη μέχρι το 2008. Από το 2009 υπάρχει νέα παροχή στο όνομα του ανθρώπου που αναζητά διέξοδο.
Ακόμη και εάν το ποσό οφείλεται, η εικόνα που παρουσιάζει η ΔΕΥΑ Αλμυρού δεν είναι και η καλύτερη. Ο καταναλωτής φέρεται να οφείλει το ποσό από 22/11/2000 μέχρι και 12/4/2018.
Το κεφάλαιο είναι 7.057,80 ευρώ και οι τόκοι από 6.162,19 ευρώ, αλλά απορίας άξιο είναι γιατί επί 18 χρόνια κανείς από τη ΔΕΥΑ δεν ζητούσε εξόφληση λογαριασμών.
«Δεν έχω καταναλώσει τις ποσότητες νερού για τις οποίες με χρεώνετε. Καταναλώθηκαν από τους κτηνοτρόφους εξυπηρετώντας κοινωνική ανάγκη των ανθρώπων αυτών για την οποία η ΔΕΥΑ υπήρξε γνώστρια και συναινούσε.
Επιπρόσθετα, οφειλές προς τη ΔΕΥΑ παραγράφονται με την πάροδο δεκαετίας. Κατά συνέπεια έχουν υποπέσει σε παραγραφή τα ποσά που προέκυψαν από το 2007 και νωρίτερα καθώς και τα χρηματικά ποσά των ετών 2008 και 2009 από ευρώ 1.534 και 1.807 πρέπει να διαγραφούν εξ ολοκλήρου διότι είναι καταφανέστατο ότι δεν καταναλώθηκαν από εμένα, αλλά από τους κτηνοτρόφους για το πότισμα των ζώων», υποστηρίζει ο ιδιοκτήτης της παροχής και ζητάει να πληρώσει χωρίς επιβάρυνση με τόκους και μέσω ρύθμισης το κεφάλαιο που εναπομένει.