«Πανικό» προκάλεσε η είδηση της «Θ» την εβδομάδα που διανύσαμε για την απόφαση του Δήμου Βόλου και της ΔΕΥΑΜΒ να ζητήσουν διακανονισμό για εξόφληση χρεών από κατανάλωση νερού, από το 1995.
Οι διευθυντές των σχολείων, ως υπεύθυνοι από τον Νόμο, είναι χρεωμένοι με δεκάδες χιλιάδες ευρώ και είναι λογικό να ανησυχούν, γι’ αυτό και αναζητούν νομικές λύσεις μέσω της Δευτεροβάθμιας και του υπουργείου Παιδείας. Ο μόνος δήμαρχος που έχει κόψει τον νερό στα σχολεία – ως προειδοποίηση – τον Ιούλιο του 2007, ήταν ο Αλέκος Βούλγαρης. Κανείς δεν διανοήθηκε να προειδοποιεί με διακοπές νερού και μάλιστα κανείς δεν το περίμενε από μια Δημοτική Αρχή που έχει εγκαταλείψει τα σχολεία, να θέλει να τους δώσει και τη «χαριστική βολή». Με το κεφάλι σκυμμένο από ντροπή έπρεπε να είναι για όσα δεν έκαναν…
Πέντε χρόνια θητείας και δεν κατασκεύασαν ούτε μια σχολική αίθουσα. Δεν ενδιαφέρθηκαν να αξιοποιήσει το ΕΣΠΑ όταν προκηρύχθηκε το πρόγραμμα για τα σχολεία και έχασε εκατομμύρια, γεγονός που σημαίνει ότι χάθηκαν και εκατοντάδες θέσεις εργασίας από την πόλη. Αυτό σημαίνει υπονόμευση, που προκύπτει από ανικανότητα και αδιαφορία.
Τα σχολεία είναι η πιο ευαίσθητη δομή της δημοτικής δραστηριότητας και δεν αισθάνονται στη Δημοτική Αρχή την ανάγκη να απολογηθούν για το γεγονός ότι τελευταία στιγμή και πριν τις εκλογές φρόντισαν να κάνουν μόνο μερεμέτια.
Αποδεικνύεται, δυστυχώς, για ακόμη μία φορά, η μεγάλη προχειρότητα της Δημοτικής Αρχής, η άγνοια, η έλλειψη σχεδιασμού και στον τομέα της σχολικής στέγης. Δεν μπόρεσε πέντε χρόνια, με το ΕΣΠΑ να μοιράζει εκατομμύρια, να αντιμετωπίσει το κτιριολογικό πρόβλημα στην εκπαίδευση και παράτησε τις μελέτες που βρήκε στα συρτάρια. Από κόμπλεξ, ανικανότητα, έλλειψη ενδιαφέροντος; Το αποτέλεσμα είναι το ίδιο.