Ανοιχτή επιστολή προς την Αστυνομία της Μαγνησίας απέστειλε το ΕΠΑΜ αναφορικά με τους πλειστηριασμούς.
Η επιστολή:
«Κυρίες και κύριοι της Ελληνικής Αστυνομίας Νομού Μαγνησίας όλων των βαθμών
Το Ε.ΠΑ.Μ. στηρίζει απόλυτα τους Έλληνες αστυνομικούς και επικροτεί ανενδοίαστα την, από 21/9/2017, ανακοίνωση της Π.Ο.ΑΣ.Υ. υπενθυμίζοντας σε κάθε αστυνομικό, ανεξαρτήτως βαθμού ότι, οι πολιτικοί της χώρας μας παραβαίνοντας βασικές αρχές του Συντάγματος, παραχώρησαν της εθνική κυριαρχία παραιτούμενοι κάθε ασυλίας που προκύπτει από αυτή, για να διασωθούν οι γαλλογερμανικές τράπεζες.
Συνέπεια των ανωτέρω είναι και η κατοχή της πατρίδας μας από υπερσυνταγματικές αρχές και πρόσωπα, τα οποία δεν διστάζουν στα πλαίσια υλοποίησης των όσων απαράδεκτων και προδοτικών έχουν υπογράψει, να εκποιήσουν την περιουσία, όχι μόνο των ελλήνων πολιτών, αλλά και ολόκληρης της χώρας (λιμάνια, αεροδρόμια, μεταφορές, νησιά, κλπ.).
Οι έλληνες αστυνομικοί, έχοντας επίγνωση του όρκου τους «Ορκίζομαι να φυλάττω πίστη στην πατρίδα, υπακοή στο Σύνταγμα και τους νόμους του κράτους……» οφείλουν υπακούοντας στο Σύνταγμα που βρίσκεται πάνω από κάθε απόφαση, νόμο, τροπολογία, διαταγή, κλπ. να στηρίξουν την Π.Ο.ΑΣ.Υ. και κάθε μαχόμενο πολίτη ενάντια στην οικονομική κατοχή της χώρας, η οποία κατοχή ουδείς γνωρίζει πού θα οδηγήσει…
Επισημαίνουμε, δια του λόγου το αληθές, ότι σύμφωνα με τον ίδιο τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας κύριο Προκόπη Παυλόπουλο ισχύουν τα ακόλουθα:
Στην κορυφή – αλλά και, κατά θεσμική λογική, στη βάση, της έννομης τάξης βρίσκεται το Σύνταγμα, ως «Θεμελιώδης Νόμος» στήριξής της και οργάνωσης των εν γένει πολιτικών θεσμών. Η κανονιστική ιδιομορφία του Συντάγματος ως «κανόνα δικαίου – γενάρχη» της όλης έννομης τάξης οδηγεί, αναποτρέπτως, στην καθολική και αδιάστικτη υπεροχή του εντός της εσωτερικής έννομης τάξης, όπως άλλωστε προκύπτει σαφώς από το γράμμα και το πνεύμα των διατάξεων του άρθρου 28 του Συντάγματος.
Το Σύνταγμα, ως θεμελιώδης νόμος αποτελούμενος όχι μόνον από τους κανόνες δικαίου που περιλαμβάνει αλλά και από τις γενικές αρχές, οι οποίες συνάγονται απ’ αυτούς, υπερισχύει αναποδράστως κάθε άλλου κανόνα δικαίου. Είτε αυτός εντάσσεται στο εσωτερικό δίκαιο είτε στους κανόνες του διεθνούς δικαίου, όπως ενσωματώνονται κάθε φορά στην έννομη τάξη μας. Ιδιαίτερα διαφωτιστική αυτής της νομικής λογικής είναι η νομολογία που διαμόρφωσε η απόφαση (παραπεμπτική) του Συμβουλίου της Επικρατείας 3242/2004 (πρβλ. όμως και τις αποφάσεις ΣτΕ (Ολ.) 3670/2006, 3470/2011).
Σαν Ε.ΠΑ.Μ. Μαγνησίας πιστεύουμε ότι, με κάθε μας πράξη, υπηρετούμε το Σύνταγμα της πατρίδας μας και ειδικότερα το ακροτελεύτιο άρθρο του που ενεργοποιήθηκε, σύμφωνα με τον Γιώργο Κασιμάτη αντιπρόεδρο της παγκόσμιας ένωσης συνταγματολόγων, το 2010 όταν υπεγράφη η κατάπτυστη Δανειακή Σύμβαση Διευκόλυνσης κατά ευθεία παράβαση του Συντάγματος. Συμφωνούμε και προσυπογράφουμε την, από 21/9/2017, ανακοίνωση της Π.Ο.ΑΣ.Υ. που ακολουθεί:
H ανακοίνωση της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Αστυνομικών Υπαλλήλων (ΠΟΑΣΥ)
«H Κυβέρνηση, αγνοώντας την κατακραυγή που προκαλούν οι πλειστηριασμοί ακινήτων, δέσμια των μνημονιακών της συμφωνιών με τους δανειστές της χώρας και κατά παράβαση των όσων είχε υποσχεθεί προεκλογικά, δίνει το «πράσινο φως» για εφαρμογή και αυτών των άδικων και παράλογων μέτρων καταλήστευσης της περιουσίας των συμπολιτών μας που βρέθηκαν στη δυσχερή θέση της αδυναμίας αποπληρωμής των χρεών τους.
Η Ομοσπονδία μας, συντάσσεται με όσους διαμαρτύρονται για τους άδικους πλειστηριασμούς και καλεί την Κυβέρνηση να λάβει μέτρα για την προστασία της περιουσίας που αποκτήθηκε με κόπους και θυσίες. Επίσης, να μην τολμήσει να χρησιμοποιήσει συναδέλφους μας για να εφαρμόσει μια πολιτική που θα πετά στο δρόμο ανθρώπους του μόχθου και της βιοπάλης.
Τα νέα ήθη που επιχειρεί η Κυβέρνηση να επιβάλει δια της αστυνομίας, θα μας βρουν στις επάλξεις του αγώνα για μια αστυνομία η οποία θα είναι δίπλα και όχι απέναντι στους συμπολίτες μας. Προερχόμαστε από τα λαϊκά στρώματα και πρώτιστο μέλημά μας είναι η διασφάλιση των καλών μας σχέσεων με την κοινωνία και τους ανθρώπους που βλέπουν τον αστυνομικό ως φίλο και συμπαραστάτη στη δυστυχία του και όχι ως «φόβητρο» για να μη διεκδικήσουν το δίκιο τους».