«Θα ‘χει κανά 9άρι μποφώρ» σκέφτηκα βλέποντας τα θηριώδη κύματα ύψους 5-6 μέτρων. Το πλοίο τεράστιο, αλλά έκανε άγριο μπότζι λόγω της θαλασσοταραχής. Στεριά δεν έβλεπα πουθενά. Κάπου στην Αδριατική. Παλιόκαιρος με συννεφιά και βροχή.
Ξαφνικά, σημαίνει ο χαρακτηριστικός ήχος της ανακοίνωσης από τα μεγάφωνα του πλοίου. «Τέτοια ώρα;» παραξενεύτηκα. «Προσοχή, προσοχή, παρακαλώ. Κατόπιν εντολής από τον θάλαμο επιχειρήσεων του ΥΕΝ το πλοίο θα κατευθυνθεί ανοικτά των Οθωνών προκειμένου να παράσχει συνδρομή σε πλοίο που κινδυνεύει». Αρχισα να ντύνομαι νευρικά, αλλά δεν μπορούσα να φανταστώ τη συνέχεια. Στο πλοίο μας, είμασταν περίπου 1.000 άνθρωποι που επιστρέφαμε στην Πάτρα από την Ανκόνα. Είχα κολλήσει στο τζάμι προσπαθώντας να δω που είναι το πλοίο που κινδυνεύει.