Ο Ανδρέας Κατσιγιάννης ενόψει της σημαντικής συναυλίας στο Ηρώδειο την 1η Οκτώβρη μιλά στη «Θ» για το ξεχωριστό εγχείρημα να παρουσιάσει ένα ιστορικής σημασίας έργο. Πηγή έμπνευσης του συνθέτη το ολοκαύτωμα της Αγχιάλου που έγινε στις 30 Ιουλίου του 1906. Παράλληλα προχωρεί σε έναν απολογισμό δράσεων με αφορμή τον εορτασμό των 20 χρόνων της Εστουδιαντίνας. Ειδικότερα:
Σε διάστημα τριών μηνών ξανά στο Ηρώδειο. Δεν είναι τολμηρό το εγχείρημα;
Κάθε φορά, η επαφή με το κοινό στις ζωντανές εμφανίσεις, είναι ένα τολμηρό εγχείρημα και όταν πρόκειται, για έναν ιστορικό χώρο, όπως το Ηρώδειο. Στις 30 Ιουνίου γιορτάσαμε τα 20 χρόνια της Εστουδιαντίνας μας, σε ένα κατάμεστο Ηρώδειο, μέσα στην πιο δύσκολη ημέρα του καλοκαιριού, με θερμοκρασία άνω των 40 βαθμών κελσίου. Όμως θεωρήθηκε από πολλούς, ίσως η καλύτερη συναυλία ελληνικής μουσικής που δόθηκε στο Φεστιβάλ Αθηνών το 2017. Η πίστη και η εμμονή για αυτό που αγαπάς, μπορεί να ξεπεράσει και τα πιο δύσκολα εμπόδια, έχοντας μοναδικό σύμμαχο την αγάπη του κόσμου!
Η παράσταση που ετοιμάζω την 1η Οκτώβρη στο Ηρώδειο, είναι πολύ ιδιαίτερη. Πρόκειται για ένα καινούργιο έργο, ιστορικής σημασίας, για πρώτη φορά επίσημα αποκαλύπτεται το ολοκαύτωμα της Αγχιάλου που έγινε στις 30 Ιουλίου του 1906. Ζωντανές μαρτυρίες, από τον τότε φοιτητή Κώστα Βάρναλη, που ήταν «παρών» στα γεγονότα και τα κατέγραψε στο προσωπικό του ημερολόγιο, χρονογραφήματα από τον ποιητή και χρονογράφο Γεώργιο Σουρή και μαρτυρίες του Δράκου Μαυρομμάτη, αλλά και απλών ανθρώπων, συνέθεσαν ένα ντοκουμέντο που με ενέπνευσε να συνθέσω ένα ολόκληρο έργο. Με τη βοήθεια του συλλόγου των Αγχιαλιτών της Αθήνας και του προέδρου Απόστολου Ζαφειρόπουλου πρόσφατα κυκλοφόρησε μια έκδοση «κόσμημα» με τη μουσική μου και όλες τις μαρτυρίες για το ολοκαύτωμα, με αφηγητή το μυθικό πρόσωπο του ελληνικού κινηματογράφου Νίκο Ξανθόπουλο και τη συμμετοχή της Ελένης Βιτάλη, του Μανώλη Μητσιά, του Κώστα Μακεδόνα, του Δημήτρη Μπάση, του σολίστα Λευτέρη Ζέρβα στο βιολί, την παιδική χορωδία του Σπύρου Λάμπρου και του Αγχιαλίτη ποιητή Αργύρη Χατζηγάκη.
Αυτό είναι το εγχείρημα του Ηρωδείου την 1η Οκτωβρίου, με τη συμμετοχή επίσης του Ζαχαρία Καρούνη, της Ζωής Παπαδοπούλου, του ηθοποιού Τάσου Νούσια, χορευτών και μουσικών από τη Θράκη και με την τιμητική συμμετοχή της φωνής της Θράκης, του Χρόνη Αηδονίδη.
Συναυλίες πέρα από την Ελλάδα και στο εξωτερικό. Στον Βόλο έχουμε καιρό να σε απολαύσουμε σε συναυλία. Πότε θα παίξεις στην πόλη σου;
H αλήθεια είναι ότι έχω να παίξω στον Βόλο περίπου τέσσερα χρόνια. Με την πόλη του Βόλου και της Νέας Ιωνίας με συνδέουν τα καλύτερά μου χρόνια. Η αρχή ενός μεγάλου ταξιδιού! Εδώ στήθηκε και ανδρώθηκε η Εστουδιαντίνα, εδώ έγραψα τις πρώτες μου μουσικές και τα πρώτα μου τραγούδια. Είναι η αφετηρία μου, είναι τα χρόνια του ονείρου, της αθωότητας και της αρχικής δημιουργίας. Ο Βόλος τον τελευταίο καιρό βιώνει την αμηχανία του, χρειαζόταν προφανώς να γίνει αυτός ο κύκλος. Την επαφή μου με τους συμπολίτες μου την κρατώ, εδώ είναι οι παρέες μου, η οικογένειά μου. Πάντα ο Βόλος θα με εμπνέει. Θα ξαναβρεθούμε, να είστε σίγουροι.
Θυμάμαι επίσης παράλληλα με τις μοναδικές παραστάσεις που έστηνες με την Εστουδιαντίνα, τις παραστάσεις του Μουσικού Σχολείου που έχουν αφήσει ανεξίτηλα σημάδια και είχαν πανελλήνια προβολή μέσω της τηλεόρασης. Σου λείπει η επαφή με το σχολείο;
Μπορεί τα τελευταία χρόνια να έκανα σημαντικά πράγματα για μένα πάνω στη μουσική, αλλά η επαφή με το σχολείο και τους μαθητές και όλες εκείνες οι σημαντικές δραστηριότητες μαζί με τα παιδιά, δεν έχουν αντικατασταθεί με τίποτε άλλο. Είναι κομμάτι της ζωής μου, ιερό θα το έλεγα. Προσπαθώντας να μεταδώσω γνώση στα παιδιά, κατάλαβα ότι εγώ έμαθα πολλά. Το σχολείο ήταν και είναι η μεγαλύτερη εμπειρία που μπορείς να έχεις, χωρίς τη δίνη μιας ανθρωποκεντρικής και εγωκεντρικής κοινωνίας. Ναι, μου λείπει η επαφή με τα παιδιά και οι δραστηριότητες του σχολείου. Εύχομαι ο σπόρος που κάποτε μπήκε, να συνεχίσει να ανθίζει. Νομίζω πως το Μουσικό Σχολείο του Βόλου είναι ένα ξεχωριστό κομμάτι της πόλης μας, μια λαμπερή σελίδα του νεότερου πολιτισμού. Η ψυχή μου, είναι σε αυτό το σχολείο και όπως μπορώ και από όπου μπορώ, θα προσφέρω τις γνώσεις μου πάντα.
Κάνοντας έναν απολογισμό των τελευταίων 20 ετών τι έχει μείνει και ποια είναι τα επόμενα σχέδια;
Είμαι στα 41 μου χρόνια και θεωρώ πολλές φορές, ότι τώρα ξεκινάω. Έχω την ίδια αγωνία όταν γράφω μουσική, όπως πριν 20 χρόνια, που ηχογραφούσα το πρώτο μου album με ορχηστρική μουσική. Ο απολογισμός μέχρι στιγμής είναι περίπου 500 τραγούδια, συνεργασίες με πολλούς τραγουδιστές και στιχουργούς, μουσική για τον κινηματογράφο, το θέατρο και την τηλεόραση. Ο Ύμνος των μεσογειακών αγώνων, ένα παγκόσμιο γεγονός που κάθε 4 χρόνια, ταξιδεύει στη Μεσόγειο και παίζεται από ορχήστρες κάθε είδους οργάνων. 30 δίσκοι, σε εκδόσεις της Ελλάδας και του εξωτερικού, με εκατοντάδες χιλιάδες αντίτυπα και συλλογές. Πάντα όμως υπάρχει χώρος για νέες δημιουργίες και συνεργασίες. Αυτή την περίοδο βρίσκομαι στο στούντιο με τον Μανώλη Λιδάκη, όπου θα εμφανιζόμαστε μαζί τον χειμώνα, για την ηχογράφηση μιας σειράς τραγουδιών σε ποίηση του ποιητή Κώστα Καρτελιά. Παράλληλα ετοιμάζω μια ευρωπαϊκή περιοδεία με τις μουσικές μου και την «Εστουδιαντίνα», με ερμηνεύτρια την Ελένη Βιτάλη. Μέσα σε όλα αυτά ολοκληρώνω και τη μουσική της ταινίας, σε σενάριο της Μιμής Ντενίση, για τη Σμύρνη, σε σκηνοθεσία Μartin Sherman και πρωταγωνιστές την Ολυμπία Δουκάκη και τη Vanessa Redgrave.
Aυτά προς το παρόν, δίνοντας αυτές τις ημέρες όλη μου την προσοχή στη σημαντική συναυλία, της 1ης Οκτωβρίου στο Ηρώδειο.
Οι φωτογραφίες προέρχονται από τον προσωπικό ιστότοπο του Ανδρέα Κατσιγιάννη andreaskatsigiannis.gr