Ανάλυση: Τα τρία λάθη στην πορεία του Πούτιν για τον έλεγχο της Ουκρανίας

Ως «Μητέρα των μαχών» αναδεικνύεται τα τελευταία εικοσιτετράωρα η ανάκτηση του ελέγχου του Κιέβου -της ιστορικής πρωτεύουσας της Ουκρανίας- από τις ρωσικές στρατιωτικές δυνάμεις, οι οποίες στοχεύουν στην κατάληψη κυβερνητικών κτιρίων και κρίσιμων υποδομών της πόλης, προκειμένου να κερδίσουν τον παράλληλο πόλεμο των εντυπώσεων, που μαίνεται μαζί με τις συγκρούσεις από την αιφνίδια εισβολή τους, στη γειτονική τους χώρα. Ο χρόνος, ωστόσο, δεν φαίνεται να στάθηκε πιστός σύμμαχος στο πλευρό του Ρώσου Προέδρου, Βλαντιμίρ Πούτιν, καθώς ολοένα και περισσότεροι αναλυτές διαπιστώνουν ότι το σχέδιό του για τον πλήρη έλεγχο της Ουκρανίας, βγήκε εκτός του αρχικού του χρονοδιαγράμματος.

«Η ταχύτητα της ρωσικής προέλασης έχει προσωρινά επιβραδυνθεί πιθανόν ως αποτέλεσμα οξέων υλικοτεχνικών προβλημάτων και της σθεναρής ουκρανικής αντίστασης», ανέφερε το βρετανικό υπουργείο Άμυνας, έπειτα από αναφορές των υπηρεσιών πληροφοριών. «Οι ρωσικές δυνάμεις προσπερνούν πολύ μεγάλα πυκνοκατοικημένα κέντρα, αφήνοντας πίσω τους δυνάμεις για να τα περικυκλώσουν και να τα απομονώσουν. Η κατάληψη του Κιέβου παραμένει ο πρωταρχικός στρατιωτικός στόχος της Ρωσίας», κατέληγε.

Στην άλλη όχθη του Ατλαντικού, αξιωματούχος του αμερικανικού υπουργείου Άμυνας δήλωσε ότι οι ρωσικές δυνάμεις έχουν ενοχληθεί από αυτό που οι ΗΠΑ πιστεύουν πως είναι μια «βιώσιμη» ουκρανική αντίσταση.

5 μήνες προετοιμασίας

Η μερική επιβράδυνση της ρωσικής επίθεσης -και παρά το γεγονός ότι αυτή προετοιμαζόταν από το Κρεμλίνο από τον περασμένο Οκτώβριο- οφείλεται σε εξωτερικούς κυρίως παράγοντες, οι οποίοι φαίνεται πως υποεκτιμήθηκαν στους σχεδιασμούς των ρωσικών επιτελείων, τα οποία μοιάζουν να προτίμησαν μια επιχείρηση δομημένη με όρους απόλυτης στρατιωτικής ισχύος και διαφοράς υπεροπλίας.

Ουκρανική συνείδηση

Οι πρώτες ημέρες της σύγκρουσης, ωστόσο, αποκαλύπτουν ότι ο ουκρανικός λαός αποτελεί τον μεγάλο «πρωταγωνιστή» των ημερών, αντιστεκόμενος σθεναρά στη ρωσική επέλαση. Ιδίως μετά την προσάρτηση της Κριμαίας το 2014, η εθνική συνείδηση του ουκρανικού λαού σφυρηλατήθηκε ακόμη περισσότερο, καθώς στην καθημερινότητα τους έκτοτε, όπως περιγράφουν πολίτες διαφορετικών ηλικιών από όλη τη χώρα, κυριαρχούσε ο φόβος της «επιστροφής» της Μόσχας στα πεδία της μάχης, εμβαθύνοντας τους δεσμούς μεταξύ των κατοίκων της χώρας, αδυνατίζοντας παράλληλα την παλιά θετική διάθεση -σε ένα μέρος του πληθυσμού- απέναντι στη Ρωσία. Το γεγονός, άλλωστε, ότι οι Ουκρανοί πολίτες μάχονται υπέρ του ύψιστου πολιτικού σκοπού, δηλαδή της ανεξαρτησίας τους, συνιστά ισχυρότερο κίνητρο αντίστασης, αυξάνοντας έτσι την εσωτερική νομιμοποίηση του αγώνα τους και μαζί τα αντανακλαστικά και τις αντοχές τους.

Ώριμοι στην επανάληψη

Επιπλέον, οι ουκρανικές ένοπλες δυνάμεις είχαν μελετήσει τα σχέδια επίθεσης της ρωσικής πλευράς μετά τα γεγονότα της Κριμαίας το 2014, όπου η Μόσχα επιχείρησε υβριδικό πόλεμο, στέλνοντας ευέλικτες, ειδικές δυνάμεις χωρίς στρατιωτικά διακριτικά και επενδύοντας στον πλήρη αιφνιδιασμό. Η εμπειρία της Κριμαίας είχε υποψιάσει τους Ουκρανούς, αφού αναζητούν διαρκώς σαμποτέρ στους δρόμους των πόλεων, ώστε να αποφύγουν πολλαπλά χτυπήματα, ενώ είχαν τοποθετήσει μεγάλο όγκο δυνάμεών τους προς τα ανατολικά, θεωρώντας βέβαιη την αξιοποίηση της Κριμαίας για μια νέα ρωσική εισβολή. Επιπλέον, η επιλογή των τεσσάρων μετώπων, σχηματίζοντας μια λαβίδα, διέσπασε τις ρωσικές δυνάμεις σε μια αχανή χώρα, όπου η γεωγραφική της έκταση απαιτεί μεγάλο αριθμό δυνάμεων και σταθμών ανεφοδιασμού, για τον πλήρη έλεγχό της. Αποτέλεσμα αυτού είναι το κόστος του πολέμου να εκτινάσσεται, όσο περνούν οι μέρες για τη Ρωσία, απαιτώντας παράλληλα την μεταφορά και νέων δυνάμεών της από άλλες περιοχές, προς την Ουκρανία.

Το νέο Γκρόζνι

Υστερώντας σε στρατιωτικό εξοπλισμό αλλά και τακτικό στρατό σε σχέση με τη Ρωσία, με επικείμενη την είσοδο των Ρώσων στο Κίεβο, οι ουκρανικές δυνάμεις θα προσπαθήσουν να εκμεταλλευθούν τα πλεονεκτήματα που προσφέρει στον αμυνόμενο το αστικό έδαφος. Συγκεκριμένα, ο αμυνόμενος διαθέτει ψυχολογικό πλεονέκτημα, καθώς γνωρίζει άριστα την περιοχή αντίθετα με τον αντίπαλο, ενώ οι κατοικημένοι τόποι, που αποτελούνται από κτίρια, παρέχουν καλύτερη κάλυψη και απόκρυψη, περιορίζουν τα πεδία βολής και την παρατήρηση του αντιπάλου και εμποδίζουν τις κινήσεις των τμημάτων, ιδίως όταν πρόκειται για μηχανοκίνητα τμήματα, όπως άρματα μάχης και τεθωρακισμένα. Επιπλέον, οι υπόγειες υποδομές όπως το μετρό θα τύχουν συστηματικής εκμετάλλευσης από τους Ουκρανούς. Υπενθυμίζεται, άλλωστε, ότι για πολλά χρόνια η Ρωσία αιμορραγούσε στην Τσετσενία, αντιμέτωπη με τις ανορθόδοξες τακτικές, αλλά και τις τρομοκρατικές ενέργειες των Τσετσένων αυτονομιστών μέσα σε αστικό περιβάλλον.

Διεθνής κατακραυγή

Η απώλεια χρόνου και συνακόλουθα χρήματος για την Μόσχα δεν είναι οι μόνες συνέπειες της καθυστέρησης στην πορεία για τον έλεγχο της Ουκρανίας, καθώς δυσκολότερο καθίσταται και το πεδίο της διεθνούς νομιμοποίησης, όπου η Μόσχα βρίσκεται ήδη υπόλογη απέναντι στη διεθνή κοινότητα για την επίδειξη αναθεωρητισμού. Η επιβράδυνση της προέλασης κάμπτει τόσο το ηθικό των Ρώσων στρατιωτών, όσο και της κοινής γνώμης της Ρωσίας, αναφορικά με την αποτελεσματικότητα της εισβολής. Επιπλέον, αυξάνει τον αριθμό των νεκρών στο ρωσικό στρατόπεδο και μαζί τις αντιδράσεις στο εσωτερικό της χώρας, ενώ η τυχόν κλιμάκωση της επίθεσης, ως αντισταθμιστική της χρονικής καθυστέρησης, δεν αποκλείεται να προκαλέσει πιο σκληρές και αιματηρές συγκρούσεις, εκθέτοντας τελείως τη Ρωσία απέναντι στις υπόλοιπες χώρες του πλανήτη.

Πηγή:protothema