Άρθρα

Ανάγκη υποχρεωτικότητας του εμβολίου «βασικής γνώσης»

Της Δήμητρας Μουλιού,
βιοχημικού-βιοτεχνολόγου,
διπλωματούχου σολίστ Κλασσικής Κιθάρας

Ποτέ άλλοτε στην Ιστορία των πανδημιών δεν υπήρξε τόση γνώση σωρευμένη και ποτέ άλλοτε στην ιστορία του μορφωμένου ανθρώπου δεν υπήρξε τόση άγνοια σωρευμένη. Τα ψευδή τεστ για τη διάγνωση του κορωνοϊού φαντάζουν ένα τίποτα μπροστά στις ψευδείς ειδήσεις, που διασπείρονται από ορισμένες τηλεγλάστρες(!) και όχι μόνο.
Έχουμε φτάσει σε ένα κομβικό σημείο, στον ενάμιση χρόνο μετά την έναρξη της πανδημίας -όπου θεωρητικά οι σύγχρονες πανδημίες σβήνουν- όμως οι κόκκινες κάρτες είναι αρκετές. Ακούμε μερικούς «ειδικούς» να ισχυρίζονται πως οι εμβολιασμένοι δεν κολλάνε και δεν μεταδίδουν, ενώ, στον αντίποδα, άλλοι «ειδικοί» μένουν κυριολεκτικά με το στόμα ανοιχτό(!) όταν ένας εμβολιασμένος κολλήσει και νοσήσει βαριά. Την ίδια στιγμή, τα παιδιά του Γυμνασίου διδάσκονται κανονικά, πως το εμβόλιο το κάνουμε, για να αποκτήσουμε ανοσία απέναντι σε μελλοντική νόσηση. Σαφώς, όπως μας δίδαξαν τα σχολικά βιβλία, όλοι οι άνθρωποι, εμβολιασμένοι και μη, εάν βρεθούν σε περιβάλλοντα όπου κυκλοφορεί ο ιός, έχουν τις ίδιες πιθανότητες να κολλήσουν. Αυτό είναι η βασική υποχρεωτική γνώση για όλους όσοι έχουν απολυτήριο Λυκείου, δεν είναι γνώση επιστημονική ή ιατρική και ούτε αποτελεί πρώτη είδηση(!).

Δεδομένου ότι ο κορωνοϊός χρησιμοποιεί τα κύτταρα της ανώτερης αναπνευστικής οδού για να πολλαπλασιαστεί -αυτό σύμφωνα με επιστημονικές μελέτες- ένας άνθρωπος με ικανό ανοσοποιητικό έχει πιθανότητες να τον αντιμετωπίσει άμεσα, ώστε να μην μπορέσει να πολλαπλασιαστεί κατά τα μέγιστα στα κύτταρα της αναπνευστικής οδού του. Έτσι αυτός δεν μεταδίδει το ίδιο ιικό φορτίο που θα μετέδιδε ένας άλλος, χωρίς ανοσία, εάν είχαν εκτεθεί θεωρητικά στο ίδιο ιικό φορτίο. Αλλά αυτό φαντάζει λεπτομέρεια, τη στιγμή που όλοι μπορούν κανονικά να μεταδώσουν ποσότητα του ιικού φορτίου που φέρουν. Έπειτα, ένας με ανοσία μπορεί να φέρει ποσά ιικού φορτίου, χωρίς να εμφανίσει τα τυπικά συμπτώματα λόγω ανοσίας, να μην το καταλάβει και να μην αποστασιοποιηθεί. Το να κάνει κανείς το εμβόλιο με το σκεπτικό να μην κολλήσει-μεταδώσει κορωνοϊό, είναι σαν να θέλει να βάψει την πόρσε ασημί, για να τρέχει γρήγορα(!).
Όμως αυτός που έχει αποκτήσει ανοσία απέναντι σε ένα παθογόνο είτε με εμβόλιο είτε με προηγούμενη νόσηση, έχει αυξημένες πιθανότητες να μην περάσει την επόμενη λοίμωξη διασωληνωμένος ή να πεθάνει και αυτό είναι και το όφελος της ανοσίας. Παρ’ όλα αυτά, το γεγονός ότι κάποιος θα εμβολιαστεί, δεν σημαίνει ότι θα αποκτήσει και την τέλεια ανοσία, εφ’ όσον αυτή εξαρτάται και από ηλικία, διατροφή, φάρμακα, συννοσηρότητες, μεταλλάξεις κ.λπ. Γι’ αυτό ακούμε και εμβολιασμένοι να έχουν νοσήσει βαριά και να πεθαίνουν. Ούτε αυτό, όμως, αποτελεί πρώτη είδηση. Δεν μπορεί κανείς να γνωρίζει την ανοσία που έχει αποκτήσει λόγω προηγούμενης νόσησης ή εμβολιασμού, εάν δεν προβεί σε τεστ αντισωμάτων, όμως ακόμη κι εκεί υπάρχουν θέματα στο παρασκήνιο. Και, φυσικά, έχοντας παρανοήσει την όποια θεωρία της κλασσικής εμβολιολογίας, μερικοί τοποθετούνται και επί της αντίστροφης(!).

Έτσι, εφ’ όσον όλοι μπορούν να κολλήσουν και να μεταδώσουν τον ιό, θα έπρεπε να ελέγχονται όλοι ισάξια με διαγνωστικά τεστ, όπως να φορούν και ισάξια μάσκες προστασίας, γιατί δεν μπορούμε να μαντέψουμε την ανοσιακή κατάσταση του καθενός, για πόσο χρόνο είναι ικανός να φέρει τον ιό και το φορτίο αυτού. Βέβαια κανένα τεστ δεν είναι απόλυτα τέλειο. Αλλά δεν μας φταίει μόνο το διαγνωστικό ψεύδος σε μερικά δείγματα, τη στιγμή που συγκρίνουμε το rapid test με το self-test, όταν και τα δύο είναι φυσιολογικά rapid test(!). Τα τεστ που υπάρχουν είναι δύο ειδών, τα κλασσικά εργαστηριακά με τις χρονοβόρες μεθόδους και τα γρήγορα με την γνωστή ευκολία. Self-test (αυτοδιάγνωση) μπορεί να κάνει και ο εργαστηριακός στο δείγμα του στο εργαστήριό του, και ας είναι και μια κλασσική χρονοβόρα μέθοδος. Rapid test μπορούν να γίνουν και στον δρόμο και στο εργαστήριο. Από την άλλη, ενώ όλα τα τεστ έχουν να κάνουν με εντοπισμό βιομορίων, καλούμε μοριακό τεστ μόνο την PCR(!). Είμαστε στον 21ο αιώνα και μπλέκουμε βασικά πράγματα, ένα απλό λεξιλόγιο, δυο απλές έννοιες. Όμως ορισμένα ψευδή τεστ μπορούν να αποφευχθούν, και δεν υπήρξε καμία πρόληψη ούτε σε αυτό το απλό πράγμα, εδώ και ενάμιση χρόνο, ειδικά στη χώρα που προ παστερικής ιατρικής όρισε την «ιατρική πρόληψη». Παραδείγματος χάριν, η μητέρα που θα πιέσει το παιδάκι της και οδηγηθεί σε κλάματα και ρινόρροια, την ώρα της δειγματοληψίας για το self-test, για να πάει το παιδί σχολείο, θα έχει κάποιες πιθανότητες να έχει ένα ψευδές αρνητικό αποτέλεσμα.

Κάψαμε τους θησαυρούς της Αλεξάνδρειας για να αφήσουμε ορισμένα γεγραμμένα να γίνουν ευαγγέλιο(!). Κανονικά, θα έπρεπε να υπάρχει δημόσια τοποθέτηση μόνο από όσους έχουμε προσωπική συμβολή στα θέματα αυτά, επιβεβαιωμένη σε έγκυρα διεθνή περιοδικά! Ακόμα και αν ο ιός αναπαράγεται στα κύτταρα της αναπνευστικής οδού, δεν είναι βάσιμο το να συσχετίζουμε ένα τυχαίο ποσό ιικού φορτίου με την πιθανή φλεγμονή στα όργανα του ασθενούς. Περιοριζόμαστε απλώς σε εύκολα δείγματα, π.χ. ρινοφαρυγγικά, επειδή δεν μπορούμε να αφαιρέσουμε από τον ζωντανό άνθρωπο έναν πνευμονικό λοβό, ένα νεφρό και την καρδιά, για να βρούμε το ρεαλιστικό ιικό φορτίο που προκαλεί την όποια φλεγμονή. Το ορθό της υπόθεσης είναι απλώς το θετικό-αρνητικό τεστ σε συνδυασμό πάντα με τη συμπτωματολογία και κλινική εικόνα του ατόμου και τίποτα ποσοτικό πέραν τούτου. Η ιατρική δεν είναι μαθηματικά(!), έχει (βιο)λογική βάση. Η στατιστικοποίηση αρκετού τμήματος της σύγχρονης ιατρικής, επιφέρει έναν καταρράκτη συνεπειών, μεγαλύτερο και από τον καταρράκτη κυτταροκινών στα υπερφλεγμονώδη σύνδρομα(!). Γι αυτό και ο αριθμός των κρουσμάτων, απλώς ως ένα άθροισμα θετικών τεστ, δε σημαίνει από μόνος του τίποτα, όταν ένα θετικό άτομο μπορεί να βρίσκεται στην αρχή ή στο τέλος της πιθανής νόσου -δίχως εικόνα της όποιας σοβαρότητας- πέρα από το ψευδές τεστ. Συνεπώς αντικειμενική εικόνα υπάρχει μόνο στους διασωληνωμένους ασθενείς και στους θανάτους, για την εκτίμηση της όποιας πανδημίας.

Εν τέλει, αποδεικνύεται πως είναι εντελώς αντι-επιστημονικές οι ορολογίες «εμβολιασμένοι» και «ανεμβολίαστοι», για τον χαρακτηρισμό των ανθρώπων. Η παράνοια ορισμένων διαχωρισμένων, πως μπορούν να κολλήσουν τον ιό μόνο από την αντίθετη ομάδα, δείχνει λυπηρά ένα μορφωτικό επίπεδο υπό του Γυμνασίου. Στις καθημερινές συζητήσεις για την υποχρεωτικότητα του εμβολίου φαίνεται μερικοί να έχουν την υποχρεωτική εκπαίδευση ξεχασμένη στα χαρτιά(!). Είναι επιτακτική ανάγκη το να γίνει καθολικά υποχρεωτικό ένα «εμβόλιο βασικής γνώσης», μιας και οι σοφίες του είδους μας «homo sapiens» τείνουν να εξελιχθούν σε «homo σάπιες»(!). Για να τελειώσει στην ώρα της επιτέλους αυτή η πανδημία, θα πρέπει όλοι να φυλαγόμαστε ασχέτως εμβολίου. Θα είναι ντροπή για την ανθρώπινη ιστορία, μια πανδημία που δεν άγγιξε καν την ισπανική γρίπη σε ένταση και σε μέσα αντιμετώπισης, να διαρκέσει περισσότερο χρονικό διάστημα από αυτή.

 

Προηγούμενο ΆρθροΕπόμενο Άρθρο
Μοιραστείτε το