Του Απόστολου Ριζόπουλου
Μέλους της Τ.Ε. Μαγνησίας του ΚΚΕ, Δημοτικού Συμβούλου Βόλου
Τραγικές συνεχίζουν να είναι οι ελλείψεις σε ιατρικό, νοσηλευτικό και βοηθητικό προσωπικό στο Νοσοκομείο Βόλου. Σύμφωνα με ανακοίνωση της Ένωσης Ιατρών Νοσοκομείου και Κέντρων Υγείας Μαγνησίας (ΕΙΝΚΥΜ) 74 είναι οι κενές θέσεις γιατρών σε επί συνόλου 162 οργανικών, ποσοστό 58%. Στο Νοσοκομείο Βόλου δεν καλύπτονται ειδικότητες με μόνιμο προσωπικό όπως: ενδοκρινολόγοι, δερματολόγοι, πνευμονολόγοι αιματολόγοι, ρευματολόγοι, φυσικής ιατρικής και αποκατάστασης, χειρουργικής παίδων, θώρακος, γναθοχειρουργικής. Ταυτόχρονα πολλές ειδικότητες καλύπτονται με μόλις έναν ειδικευμένο γιατρό, ενώ 15 γιατροί πρόκειται να αποχωρήσουν το επόμενο χρονικό διάστημα λόγω συνταξιοδότησης. Για να καλυφθούν άμεσα στοιχειωδώς οι ανάγκες του νοσοκομείου χρειάζεται να προσληφθούν, τώρα, 38 μόνιμοι και 12 επικουρικοί, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της ΕΙΝΚΥΜ.
Η ίδια απελπιστική κατάσταση επικρατεί και στις προσλήψεις νοσηλευτικού και βοηθητικού προσωπικού. Σε σύνολο περίπου 500 οργανικών θέσεων καλύπτονται οι 320, το 40 % είναι κενές, ενώ από τις θέσεις τραυματιοφορέων και βοηθών θαλάμων καλύπτονται τα 23 από τα 63 οργανικά κενά, ποσοστό ελλείψεων 60%. Επίσης στο τεχνικό προσωπικό καλύπτονται τα 10 από τις 25 θέσεις που προβλέπονται στο οργανόγραμμα, με ποιο χαρακτηριστικό το παράδειγμα ότι για όλες τις κτιριακές υποδομές υπάρχει μόνο ένας υδραυλικός
Σε σχετική επερώτηση του ΚΚΕ στη Βουλή (29/11/2019) για τις ελλείψεις σε προσωπικό του Νοσοκομείο Βόλου και τα Κέντρα υγείας της Μαγνησίας, παρά τις υποσχέσεις του υφυπουργού κ. Κοντοζαμάνη για πρόσληψη μόνιμου ιατρικού προσωπικού με «γρήγορους ρυθμούς», τα κενά σε όλα τα νοσοκομεία της χώρας ανέρχονται σε αρκετές χιλιάδες και η υποβάθμιση της δημόσιας υγείας διαρκώς επιταχύνεται. Την ίδια στιγμή οι λαϊκές οικογένειες ξοδεύουν τεράστια ποσά στον ιδιωτικό τομέα υγείας, που έχει γίνει πεδίο χρυσοφόρων επενδύσεων για τους επιχειρηματίες στο χώρο της υγείας.
Η σημερινή κυβέρνηση της ΝΔ, συνεχίζοντας στο δρόμο που έχει στρώσει ο ΣΥΡΙΖΑ στην υγεία, με τις τραγικές ελλείψεις, την ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, τη δημιουργία του πρώτου νοσοκομείου ιδιωτικού δικαίου στη Σαντορίνη, τη μειωμένη χρηματοδότηση, κ.ά., επιχειρεί την προώθηση των ΣΔΙΤ στα νοσοκομεία, διευρύνοντας ακόμη περισσότερο το πεδίο για κερδοφόρες μπίζνες από τους μονοπωλιακούς ομίλους. Η πρόσφατη συνάντηση των βουλευτών Μαγνησίας της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ με τους εκπροσώπους των γιατρών, δεν μπορούν να αποκρύψουν τις ευθύνες που έχουν για την προώθηση της παραπάνω πολιτικής. Τα λαϊκά στρώματα, το ιατρικό, το νοσηλευτικό και το υπόλοιπο προσωπικό δεν έχουν να κερδίσουν τίποτα απ΄ αυτήν τη αντιλαϊκή μεθόδευση. Αντίθετα αποτελεί ολομέτωπη επίθεση στα πλαίσια της πολιτικής της Ε.Ε. και δεν αποτελεί λύση στα σοβαρά προβλήματα στο χώρο της υγείας.
Η επέκταση συνέχιση της της λειτουργίας των νοσοκομείων με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια που προτάσσουν δήθεν ως θεραπεία, η πλήρης άλωση κάθε δημόσιου χαρακτήρα, η γενικευμένη επέλαση των νόμων της αγοράς, η μετατροπή των νοσοκομείων σε «ΝΠΙΔ επιχειρήσεις», η λειτουργία τους με ΣΔΙΤ, όπως ο κ. Σερέτης, διοικητής της 5ης ΥΠΕ Θεσσαλίας, υπερασπίστηκε με την εισήγησή του στο 2ο Ευρωπαϊκό Φόρουμ Ανάπτυξης, θα σημάνει την παραπέρα επέκταση των ελαστικών σχέσεων του προσωπικού, τη συνέχιση των προσλήψεων με το σταγονόμετρο, την κατάργηση της σταθερής εργασίας για τη συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων στα νοσοκομεία.
Σήμερα χρειάζεται ένα αποκλειστικά δημόσιο, δωρεάν σύστημα Υγείας , που με κεντρικό σχεδιασμό που θα καλύπτει τις ανάγκες σε πρωτοβάθμια, δευτεροβάθμια και τριτοβάθμια περίθαλψη. Οι εργαζόμενοι, οι υγειονομικοί, οι επιστήμονες Υγείας , οι γιατροί, αυτοαπασχολούμενοι και μισθωτοί έχουν μονάχα να κερδίσουν διασφαλίζοντας ανθρώπινα ωράρια, σταθερές σχέσεις εργασίας, εργασιακά, ασφαλιστικά και μισθολογικά δικαιώματα που να ανταποκρίνονται στις σύγχρονες ανάγκες τους. Είναι ο μόνος τρόπος για να διασφαλιστεί η ουσιαστική άσκηση της ιατρικής επιστήμης, χωρίς αντιεπιστημονικούς ασφαλιστικούς κόφτες – αντιεπιστημονικά πρωτόκολλα, χωρίς την επίδραση φαρμακοβιομηχάνων, χωρίς το κυνήγι του ποσοστού κέρδους ή των περικοπών των δημόσιων δαπανών.