Άρθρα

Αλληλεγγύη, Ασφάλεια και Κοινωνική αποδοχή- συνοχή για το Προσφυγικό

sakopoulos

*του Γιάννη Σακκόπουλου

Είναι οι λέξεις κλειδιά, για την σωστή διαχείριση ενός πολυεπίπεδου κοινωνικού προβλήματος, που δεν έχει αναπτυχθεί ακόμα, σε όλες τις προεκτάσεις του.
Οποιαδήποτε παρέμβαση στην αντιμετώπιση του Προσφυγικού προβλήματος τοπικά, θα πρέπει να βασίζεται στη σύμπραξη και στη συναίνεση όλων των τοπικών φορέων (Περιφέρειας, Δήμων, κοινωνικών φορέων, Εκκλησίας, ΜΚΟ), αλλά και της ίδιας της κοινωνίας. Οι χωροθετήσεις, θα πρέπει να είναι κοινά αποδεκτές και να γίνουν αντικείμενο συζήτησης, με τον λαό της Μαγνησίας. Το προσφυγικό, είναι ένα μείζον εθνικό θέμα, στο οποίο δεν χωρούν παρανοήσεις ή ιδεολογήματα τύπου, να ανοίξουν τα σύνορα και να επιτραπεί η είσοδος όλων προς την Ευρώπη. Δεν πρέπει, ως κοινωνία, να εξυψώνουμε τον ανθρωπισμό μας, από τη μιά και από την άλλη, να γινόμαστε ξενοφοβικοί, να θεωρούμε μίασμα τους πρόσφυγες, καλλιεργώντας εθνικολαϊκιστικά και φυλετικά σύνδρομα. Η δημοκρατική Μαγνησία οφείλει να βοηθήσει οργανωμένα στην εθνική προσπάθεια, στην κρίσιμη αυτή συγκυρία για τη χώρα.
Η χωροθέτηση, θα πρέπει να περιέχει ολοκληρωμένες δομές υποδοχής, οι οποίες θα καθιστούν βιώσιμη την όποια λύση, τελικά επιλεγεί. Τούτο σημαίνει ότι, εκτός από τον χώρο παραμονής, θα πρέπει να προβλεφθούν έγκαιρα, οι απαραίτητες δομές για την κατοχύρωση της ασφάλειας και της σίτισης, αλλά και για την λειτουργική διευκόλυνση των υγειονομικών, εκπαιδευτικών και θρησκευτικών αναγκών των προσφύγων. Είναι θέμα προστασίας της κοινωνικής συνοχής, αυτή η all-around πρόβλεψη, ώστε να αποφευχθεί η μετεξέλιξη των κέντρων αυτών σε γκέτο εξαθλίωσης και παρανομίας. Θεωρείται, επίσης σημαντικό, η προσωρινή διαμονή των προσφύγων στην περιοχή μας, να γίνει σε συνθήκες ασφάλειας, ιδιαίτερα όταν έχουμε εμπειρία από τις δράσεις των διαφόρων κυκλωμάτων, τα οποία εκμεταλλεύονται αυτή την ανθρωπιστική κρίση. Είναι πασιφανές έτσι, ότι πρέπει να αποκλειστεί οποιαδήποτε χωροθέτηση πλησίον του λιμανιού, αλλά και άλλων χώρων, που δεν θα διασφαλίζουν συνθήκες επαρκούς ελέγχου.
Όσον αφορά την οικονομική διαχείριση, όπως δεν πήραμε, ούτε ευρώ μέχρι τώρα, χωρίς επιτήρηση, έτσι θα συμβεί και με τα κονδύλια αυτά, που θα ελέγχονται step by step, από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και την Ύπατη Αρμοστεία του O.H.E και με τις αυστηρά ορισθείσες προδιαγραφές. Όσο η Ελλάδα καθυστερεί, να ολοκληρώσει τις υποδομές και τις λειτουργίες που υποχρεούται να διαθέτει ως χώρα μέλος της ΕΕ και της συνθήκης Σένγκεν, τόσο καθυστερούν και οι ροές χρηματοδότησης.
Εδώ, πρέπει να αναφέρουμε ποσά και στοιχεία. Μας έχει εγκριθεί, από την Ευρωπαϊκή Ένωση, ποσό 450εκ.ευρώ, που θα αποδοθεί με την παραπάνω διαδικασία. Αν η Τουρκία, επιτύχει εκταμίευση 20δις ευρώ, σύμφωνα με το ποσοστό που μας αναλογεί με την συμφωνία του προηγούμενου Σεπτέμβρη, δηλαδή το 1.9%, η συμμετοχή μας, προς την Γείτονα, θα είναι 380εκ.ευρώ, οπότε θα απομείνουν, μόλις 70εκ.ευρώ για την υποστήριξη 100.000 έως 120.000 Προσφύγων, που σύμφωνα με τον υπεύθυνο Υπουργό Κο Μουζάλα, θα παραμείνουν στην Χώρα και για άγνωστο χρονικό διάστημα. Επίσης, πρέπει να ξεκαθαρίσουμε, τί θα προσφέρουμε σε αυτούς τους ανθρώπους, σε ενδεχόμενη μακροημέρευσή τους, όπως σίτιση, στέγαση, υγειονομική περίθαλψη, επίδομα, υπενθυμίζοντας, ότι προστατεύονται, από την Διεθνή Συνθήκη της Γενεύης.
Ιδιαίτερη μνεία, πρέπει να γίνει στο θέμα της σίτισης. Ο Έλληνας ένα πιάτο φαϊ το προσφέρει, σε αυτόν που το έχει ανάγκη, είναι στην κουλτούρα του, στο DNA του. Το να ταϊσεις ομως 500 ή 1000 ψυχές, όσο φιλάνθρωπος και ευαίσθητος να είσαι, είναι μεγάλη ευθύνη και ως Χώρα-μέλος της Ε.Ε, υπάρχουν κανόνες, σύμφωνα με την Υπουργική απόφαση 11.1/6343/2014 – ΦΕΚ 3295/Β/9-12-2014, που αναφέρεται στο θέμα. Η πρόταση είναι, να αναλάβει την σίτιση των προσφύγων πιστοποιημένος φορέας και οι υπόλοιποι φορείς της Μαγνησίας, να συλλέγουν τρόφιμα και να τον τροφοδοτούν.
Το ζήτημα της χωροθέτησης ,είναι απολύτως εξαρτημένο με τον καθορισμό από τώρα, του αριθμού των προσφύγων και τον χρόνο παραμονής τους στα κέντρα, που θα δημιουργηθούν στην Μαγνησία. Ο αριθμός δεν μπορεί να είναι ανεξέλεγκτος, ούτε η διάρκεια παραμονής απροσδιόριστη. Κάτι τέτοιο θα προκαλούσε ένα διαρκές κοινωνικό πρόβλημα στην περιοχή. Επίσης, πρέπει να καθοριστεί ξεκάθαρα ο τύπος αυτών των κέντρων (κλειστά ή ανοιχτά), στο βαθμό που, μετά τη Συμφωνία της 18ης Μαρτίου, υπάρχει ο κίνδυνος μεγάλος αριθμός προσφύγων να χαρακτηριστούν, ως παράτυποι μετανάστες. Επίσης, δεν γίνεται καμία αναφορά σε παιδιά, παρά το γεγονός ότι τα παιδιά αποτελούν το 40% όσων βρίσκονται εγκλωβισμένοι στην Ελλάδα αυτήν την στιγμή, όπως υπογράμμισε και Εκπρόσωπος της επιτροπής των Ηνωμένων Εθνών για τα παιδιά (UNICEF), στην Γενεύη την προηγούμενη εβδομάδα.
Το Προσφυγικό, κακώς αντιμετωπίστηκε από την αρχή, ως πρόβλημα Ευρωπαϊκό και όχι Παγκόσμιο, από τη στιγμή που, αεροπορικοί βομβαρδισμοί στη Συρία έγιναν και γίνονται απο τις ΗΠΑ, τον Καναδά, την Αυστραλία, την Ιορδανία, την Τουρκία, το Μπαχρέιν, τη Σαουδική Αραβία, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, τη Ρωσία και τη Γαλλία και είναι απορίας άξιο, γιατί οι χώρες αυτές δεν συμμετέχουν στις προσφυγικές ροές, ή όσες από αυτές, θεωρούνται ασφαλείς.
Το ζήτημα έχει ήδη διαστάσεις τέτοιες, που καθιστούν αδύνατη την διαχείρισή του, χωρίς την παρουσία του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, χωρίς την αμέριστη συνεργασία της Τουρκίας και χωρίς τη συμμετοχή των αραβικών και των αφρικανικών χωρών.
Η Ε.Ε. είναι προφανές ότι δεν πρόβλεψε να συγκροτήσει και να εφαρμόσει μια σοβαρή πολιτική αντιμετώπισης του προσφυγικού. Αντιθέτως, δοκιμάζεται πλέον σοβαρά η δομική συνοχή της και τα αντανακλαστικά των ενωσιακών οργάνων της, ιδιαίτερα μετά τις τρομοκρατικές επιθέσεις σε Γαλλία- Βέλγιο. Ο σκοταδισμός απειλεί, πλέον την Ευρώπη της ειρήνης, της ασφάλειας, της Δημοκρατίας, της ανοιχτής κοινωνίας και Ευρωπαίοι πολίτες και Πρόσφυγες κάθονται σε αναμμένα κάρβουνα.Το φίδι, όμως, που σέρνεται ανάμεσά τους, είναι ψυχρόαιμο…

*Μέλος της Γραμματείας του Τομέα Εθελοντισμού και Κοινωνικών Κινημάτων του ΠΑ.ΣΟ.Κ

Προηγούμενο ΆρθροΕπόμενο Άρθρο
Μοιραστείτε το