Στα φετινά Οσκαρ, έχει καταφέρει κάτι εξαιρετικά σπάνιο: να μετρά δύο υποψηφιότητες στην ίδια κατηγορία! Ο Ελληνας από την πλευρά της μαμάς, Αλεξάντερ Ντεσπλά (όπως τον φωνάζουν οι Αμερικανοί, αν και το γαλλικό επώνυμό του διαβάζεται Ντεπλά), μεγάλωσε με Χατζιδάκι και Βαμβακάρη και σήμερα -βάσει του νόμου των πιθανοτήτων και μόνο- δεν μπορεί παρά να θεωρηθεί το μεγάλο φαβορί για την κατάκτηση του Οσκαρ μουσικής, καθώς είναι υποψήφιος και για το «Grand Budapest Hotel» και για το «The imitation game» («Το παιχνίδι της μίμησης»).
Ο διεθνής Τύπος θεωρεί πως το φετινό Οσκαρ βρίσκεται στο τσεπάκι του για τη μουσική του «Grand Budapest Hotel», για την οποία έχει ήδη τιμηθεί στα Γκράμι και στα Bafta). Κορυφαία ονόματα του Χόλιγουντ πλέκουν ύμνους στο ταλέντο του και κυρίως στη διαφορετικότητα των συνθέσεων και των ενορχηστρώσεων του. Λογικό κι επόμενο. Είπαμε μεγάλωσε με Χατζιδάκι, Θεοδωράκη και ρεμπέτικα…
Οι αγάπες της ζωής του
Γεννήθηκε στις 23 Αυγούστου του 1961 στο Παρίσι, από μητέρα Ελληνίδα και πατέρα Γάλλο, με καταγωγή από τους Ελληνες της Σμύρνης. Οι γονείς του συναντήθηκαν ως φοιτητές στην Καλιφόρνια, κι όπως λέει ο ίδιος «…βρήκαν την Εδέμ τους ο ένας στον άλλο». Παντρεύτηκαν και επέστρεψαν στο Παρίσι, όπου μεγάλωσαν τα τρία παιδιά τους: τη Μαρί Κριστίν, τη Ροζαλίν και τον Βενιαμίν της οικογένειας Αλέξανδρο.
Η μουσική ήταν η αδυναμία του από μικρός. Ξεκίνησε να παίζει πιάνο σε ηλικία πέντε ετών, αργότερα συνέχισε τις σπουδές του στη μουσική, κάνοντας μαθήματα τρομπέτας και φλάουτου. Από πολύ νωρίς, όμως, όπως έχει πει, μέσα του γνώριζε ότι αυτό που ήθελε να κάνει ήταν να γράψει μουσική για την έτερη μεγάλη αδυναμία της ζωής του: τον κινηματογράφο.
Από πολύ νεαρή ηλικία, ξεκίνησε να συλλέγει άλμπουμ με soundtrack. Αγαπημένοι του συνθέτες ήταν ο Μαξ Στάινερ και ο Μορίς Ζαρ, όμως όπως έχει πει, οι ταινίες που του έδωσαν τη μεγάλη έμπνευση και τον οδήγησαν στην απόφαση να ασχοληθεί με το σινεμά ήταν «…τα «101 σκυλιά της Δαλαματίας» και «Το βιβλίο της ζούγκλας». Οι μελωδίες των τραγουδιών τους ήταν από τις πρώτες μεγάλες αγάπες της ζωής μου».
Ποιες είναι οι υπόλοιπες; Η γυναίκα του, βιρτουόζος του βιολιού, συνεργάτης και μούσα του, Ντομινίκ Λεμονιέ, το Παρίσι, ο ευρωπαϊκός κινηματογράφος, τον οποίο δεν εγκατέλειψε ποτέ παρά τη μεγάλη επιτυχία του στο Χόλιγουντ τα τελευταία χρόνια (γράφει κάθε χρόνο μουσική για τουλάχιστον μία ευρωπαϊκή ταινία) και βέβαια η πατρίδα μας.
Η πορεία του στο σινεμά
Το μεγάλο «μπαμ» της καριέρας του έγινε όταν έγραψε μουσική για την ταινία «Το κορίτσι με το μαργαριταρένιο σκουλαρίκι» με τη Σκάρλετ Γιόχανσον το 2003.
Ακολούθησαν συνεργασίες με κορυφαίους σκηνοθέτες σε πολυβραβευμένες παραγωγές, όπως ο Στίβεν Φρίαρς (στη «Βασίλισσα», που του έδωσε την πρώτη υποψηφιότητα για Οσκαρ -ακολούθησαν άλλες επτά μαζί με τις δύο φετινές), ο Ανγκ Λι (στα «Lust» και «Caution»), ο Ντέιβιντ Φίντσερ (στην «Απίστευτη ιστορία του Μπέντζαμιν Μπάτον»), ο Ρόμαν Πολάνσκι στο «The Ghost writer») ή ο Τομ Χούπερ (στον «Λόγο του βασιλιά»).
Ο ίδιος μιλά σεμνά για τις επανειλημμένες υποψηφιότητές του στα Οσκαρ, αποδίδοντας εύσημα στις ικανότητες των σκηνοθετών με τους οποίους έχει συνεργαστεί. «Είμαι πολύ τυχερός που έχω δουλέψει με όλους αυτούς τους ανθρώπους» δήλωσε σε συνέντευξη στο Variety. «Χωρίς αυτούς δεν θα είχα καμία υποψηφιότητα. Ο συνθέτης του σάουντρακ μιας ταινίας είναι σαν χαρταετός στα χέρια του σκηνοθέτη. Εχει την ελευθερία να πετάξει, αλλά ο σκηνοθέτης κρατά τον σπάγκο…».
Στο βιογραφικό του ανήκουν επίσης η μουσική σύνθεση για την τρίτη πιο επιτυχημένη ταινία όλων των εποχών (τον τελευταίο «Χάρι Πότερ»), ενώ έχει συνεργαστεί επανειλημμένα με τον Τζορτζ Κλούνεϊ, με τον οποίο γνωρίστηκαν στη «Συριάνα». Ακολούθως ο Κλούνεϊ τον επέλεξε και για τη μουσική του φιλμ «Αι ειδοί του Μαρτίου» και για την τελευταία του ταινία, «The monuments men». «Ο Αλεξάντερ είναι φίλος μου» είχε δηλώσει γι’ αυτόν ο Κλούνεϊ. Λατρεύω κάθε μελωδία που έχει γράψει…».
Στον Κλούνεϊ χρωστάει και την εμφάνισή του μπροστά στις κάμερες, αφού για να του κάνει το χατίρι είχε παίξει σε μια σκηνή, στο «The monuments men», μαζί με τον Ματ Ντέιμον, στην οποία υποδυόταν έναν Γάλλο αγρότη.
Πηγή:thetoc.gr