Η Αλεξάνδρα Αγγελοπούλου γεννήθηκε ένα πρωινό στην καρδιά του καλοκαιριού. Είκοσι εννιά ολόκληρα χρόνια κάτοικος Αττικής και αμετανόητη εξερευνήτρια της ζωής full time. Σπούδασε φυσικοθεραπεία στο ΑΕΙ Δυτικής Αττικής μα γρήγορα ένιωσε πως δεν τη γεμίζει ως επάγγελμα, οπότε ολοκληρώνει το μεταπτυχιακό της πάνω στην «Επικοινωνία και Νέα Δημοσιογραφία» στο Ανοικτό Πανεπιστήμιο Κύπρου. Κάθε πρωί Δευτέρα με Παρασκευή ξυπνάει και λέει καλημέρα στις 7.00 από τον Κρήτη fm 87,5. Τα πρώτα της ραδιοφωνικά βήματα έγιναν το 2012 στον φοιτητικό σταθμό του Πολυτεχνείου, αργότερα στην Ert open 106,7 fm και στον Atlantis 105,2fm. Την περίοδο του Πάσχα έρχεται το πρώτο της μυθιστόρημα από τις εκδόσεις Υδροπλάνο με τίτλο «Η ζωή τους στη νύχτα» με τις ζωές των ηρώων της να είναι βουτηγμένες σε κυριολεκτικά και μεταφορικά σκοτάδια, βιβλίο που αποτελεί και την αφορμή για τη σημερινή συνέντευξη στη «Θ».
Πείτε μας δυο λόγια για το βιβλίο σας «Η ζωή τους στη νύχτα».
Πάντοτε με προβλημάτιζε το ζήτημα της εμπορίας λευκής σαρκός και αποφάσισα να το ερευνήσω και να το αναπτύξω μέσα από τη συγγραφή. Οι ήρωές μου είναι θύτες και θύματα που η ζωή τους περιπλέκεται όλο και πιο πολύ μέσα στα σκοτάδια της νύχτας. Εξ ου και ο τίτλος «Η ζωή τους στη νύχτα».
Έχετε κάποιον αγαπημένο ήρωα;
Όλοι οι ήρωες του βιβλίου μου είναι παιδιά μου καμωμένα από κομμάτια του εαυτού μου και ανθρώπων που πέρασαν από τη ζωή μου, οπότε δεν μπορώ να διαλέξω έναν. Θα αδικούσα με την επιλογή κάποιον άλλον. Μαζί συνθέτουν μια όμορφα μοναδικά αντιφατική ομάδα.
Ποιος είναι ο λόγος που ασχοληθήκατε με το θέμα της εμπορίας λευκής σαρκός;
Γιατί είναι ένα δυσάρεστο φαινόμενο που οργιάζει πολύ κοντά μας και κανείς δεν ασχολείται με την εξάλειψή του ουσιαστικά. Η πρώτη χαρακιά μέσα μου έγινε το 2015 όταν μια καθηγήτριά μου μάς είπε πως σε μια αποθήκη στην πυκνοκατοικημένη γειτονιά της στην Καλλιθέα έκρυβαν ναρκωμένες κοπέλες (θύματα εμπορίας λευκής σαρκός). Από εκείνο το σημείο περνούσε κάθε πρωί για να πάει το παιδί της στο Νηπιαγωγείο και ποτέ δεν φαντάστηκε τι συνέβαινε στο εσωτερικό. Η δεύτερη χαρακιά μέσα μου ήταν όταν ένας γνωστός μου μού μίλησε για οίκους ανοχής με πελάτες «οικογενειάρχες» που εκπορνεύουν κοπέλες παρά τη θέλησή τους. Ε δεν άντεξα και υποσχέθηκα ότι θα γράψω κάτι που δεν αγγίζει κανείς και ας με πονάει.
Ποιο είναι το μήνυμα που θέλετε να περάσετε με το βιβλίο και την ιστορία που ξετυλίγεται σε αυτό;
Θέλω ο κόσμος επιτέλους να βγει από την περιοχή ασφαλείας του, να πετάξει πάνω από την κοινωνία μας και να δει τα γεγονότα με αντικειμενική ματιά. Πράγμα δύσκολο, γιατί όλοι ζούμε σε έναν μικρόκοσμο και κρίνουμε τα πάντα με βάση τις εμπειρίες μας και τη δική μας πραγματικότητα. Όμως η πραγματικότητα δεν είναι μία. Θέλω λοιπόν ο αναγνώστης να μπει στην πραγματικότητα άκρως ρεαλιστικών ηρώων. Κάποιοι είναι θύτες, άλλοι θύματα και άλλοι υποστηρικτές του δικαίου με αμόλυντη ψυχή. Κάποιοι ζουν έντονα, παθιάζονται, ερωτεύονται, διακινδυνεύουν, ενώ άλλοι απλά κάθονται στα αυγά τους. Υπάρχουν λοιπόν όλα στη ζωή! Ένα από τα μηνύματα που θέλω να περάσω είναι ότι δεν είμαστε όλοι ίδιοι. Άραγε οι αναγνώστες μου με ποιον ήρωα θα ταυτιστούν περισσότερο;
Τι είναι για εσάς συγγραφή;
Η συγγραφή για μένα είναι αποσυμπίεση, δημιουργία και ένα κρυφό πέρασμα διαφυγής. Μέσα από τη συγγραφή εκφράζονται όλα όσα γίνονται κόμπος στον λαιμό, γιατί δεν τα είπα. Έτσι μου δίνεται η ευκαιρία να τα εκφράσω γραπτώς και να απελευθερωθώ από τις σκέψεις μου. Δραπετεύουν από το κεφάλι μου τα βαρίδια που μου φορτώνει ο κόσμος.
Θεωρείτε πως το βιβλίο περνάει κρίση;
Θεωρώ ότι τα πάντα περνάνε κρίση τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή και το βιβλίο είναι ένας όμορφος τρόπος να δραπετεύουμε από αυτή την κρίση.
Πώς βιώνει ένας συγγραφέας τα κοινωνικά και ψυχολογικά προβλήματα που έφερε η covid εποχή;
Όπως τα ψυχολογικά και κοινωνικά προβλήματα κάθε κρίσιμης εποχής. Σαν ένα μαχαίρι βαλμένο στην πληγή. Παρατηρώ μια ένταση μέσα μου, μια νευρικότητα, σαν κάτι να βράζει και σαν χυθεί θα κάψει τα πάντα. Όλες οι παθογένειες της ελληνικής κοινωνίας έχουν βγει στην επιφάνεια και πολλοί έχουν μείνει με το στόμα ανοικτό λες και δεν γνώριζαν σε τι κόσμο ζούμε.
Ανήκετε στο… πλήρωμα του εκδοτικού οίκου Υδροπλάνο. Πείτε μας δυο λόγια για το εκδοτικό σας σπίτι.
Θα πω την κλισέ ατάκα «περνάμε όμορφα στα παρασκήνια και αυτό βγαίνει και στη σκηνή». Από την πρώτη στιγμή ένιωσα ότι το έργο μου αναγνωρίζεται, αγκαλιάζεται και αντιμετωπίζεται με σεβασμό. Είναι το πρώτο μου συγγραφικό παιδί και αυτή η ζεστή αντιμετώπιση του εκδοτικού μού δίνει δύναμη να συνεχίζω να γράφω.
Κλείνοντας θέλουμε να στείλετε ένα δικό σας μήνυμα στους αναγνώστες.
Μη σταματάτε να ονειρεύεστε και να παλεύετε για τα όνειρά σας…