Αλ. Μεϊκόπουλος για σημασία δολοφονίας Γρηγορόπουλου

Με αφορμή την έκτη επέτειο από τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου ο βουλευτής Μαγνησίας του ΣΥΡΙΖΑ επισημαίνει ότι η ιστορία του εφήβου έγινε υπόθεση ολόκληρης της κοινωνίας, όπως τώρα και αυτή του Νίκου Ρωμανού. “Ο Ρωμανός πρέπει να ζήσει και να σπουδάσει Είναι η τελευταία μας ευκαιρία ως δημοκρατία απέναντι σε ένα παιδί που πείσθηκε νωρίς, με τον πιο μοιραίο τρόπο, ότι η κοινωνία είναι άδικη”.

Η δήλωση
Στις 6 Δεκέμβρη συμπληρώνονται έξι χρόνια από την αναίτια δολοφονία του 15άχρονου μαθητή Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, που έπεσε νεκρός από σφαίρα Ειδικού Φρουρού στα χέρια του φίλου του Νίκου Ρωμανού. Η ιστορία αυτή έγινε υπόθεση ολόκληρης της πληττόμενης και αγωνιζόμενης κοινωνίας ενάντια στην βία, την καταστολή και την στέρηση των πολιτικών, κοινωνικών και εργασιακών δικαιωμάτων από την νεοφιλελεύθερη πολιτική της κυβέρνησης, που παράγει αυταρχισμό.
Με το πιο ανάλγητο πρόσωπο της πολιτείας, έρχεται αντιμέτωπος, για 2η φορά μέσα σε 6 χρόνια, ο έφηβος που γλίτωσε από την σφαίρα του Κορκονέα, ο μικρός που έχασε την αθωότητά του όταν είδε με τα μάτια του το αδιανόητο. Ο Νίκος Ρωμανός, που στα 21 του βρίσκεται στην 27η μέρα απεργίας πείνας «χορεύοντας» με τον θάνατο, διεκδικώντας με τον τρόπο αυτό το νόμιμο δικαίωμα της εκπαιδευτικής άδειας, προκειμένου να μπορεί να παρακολουθεί τα μαθήματα του ΤΕΙ Αθηνών στο οποίο πέρασε. Η απόρριψη του αιτήματος του παιδιού να παρακολουθήσει τα μαθήματα στη σχολή του, αποτελεί μια αυταρχική και αντιδημοκρατική απόφαση, που έρχεται μάλιστα σε αντίθεση με την πρώτη απόφαση της κυβέρνησης να του επιτρέψει να δώσει πανελλήνιες.
Η αδιαφορία για την εξατομικευμένη πρόληψη-επανένταξη με την άρνηση ουσιαστικής εξέτασης αιτημάτων κρατουμένων σε εξόφθαλμες περιπτώσεις, όπως είναι αυτή του Ρωμανού, ευνοεί, σύμφωνα με την Ελληνική Ένωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, την υποτροπή, δηλαδή αυξάνει την εγκληματικότητα. Η λογική της χορήγησης αδειών, δεν αφορά τη μόρφωση με την στενή της έννοια ως απλή «επαγγελματική καρτάρτιση», αλλά συμβάλλει και στην επανάκαμψη και τη ζύμωση του κρατούμενου με ένα κοινωνικό περιβάλλον που τον καλλιεργεί, ψυχικά πνευματικά και επιστημονικά.
Ο Ρωμανός πρέπει να σπουδάσει. Ο Ρωμανός πρέπει να ζήσει. Πριν να είναι πολύ αργά, πρέπει άμεσα να αναληφθεί μια πολιτική και νομοθετική πρωτοβουλία, ώστε να του δοθεί ουσιαστική δυνατότητα εκπαίδευσης. Είναι η τελευταία μας ευκαιρία ως δημοκρατία απέναντι σε ένα παιδί που πείσθηκε νωρίς, με τον πιο μοιραίο τρόπο, ότι η κοινωνία είναι άδικη.