Στο 10% περίπου ανέρχεται το ποσοστό παιδικής φτώχειας στα σχολεία της Μαγνησίας, της Θεσσαλονίκης και της Αθήνας σύμφωνα με τα αποτελέσματα του ερευνητικού προγράμματος TOCSIN («Teacher support Confronting Social Inequalities») «Υποστήριξη των εκπαιδευτικών στην αντιμετώπιση των κοινωνικών ανισοτήτων» που υλοποιήθηκε σε Νηπιαγωγεία και Δημοτικά της Μαγνησίας, της Θεσσαλονίκης και της Αθήνας.
Το πρόγραμμα υλοποιήθηκε από ερευνητική ομάδα Πανεπιστημίου Θεσσαλίας με επιστημονικά υπεύθυνη την καθηγήτρια κ. Δόμνα- Μίκα Κακανά, και ερευνήτριες τις εξής: Φωτεινή Γκαραγκούνη-Αραίου, Σεβαστή Θεοδοσίου, Αναστασία Μαβίδου, Πολυξένη Μανώλη, Χριστίνα Ρούση – Βέργου και Κατιφένια Χατζοπούλου.
Στην έρευνα ρωτήθηκαν 316 διευθυντές δημοτικών και προϊστάμενοι νηπιαγωγείων από κλασικά και ολοήμερα σχολεία.
Στο Νηπιαγωγείο η έρευνα αφορούσε 5.688 μαθητές στην Α’ Τάξη Δημοτικού 5.100 μαθητές, στη Β’ Τάξη Δημοτικού 5.095 μαθητές, στη Γ’ Τάξη Δημοτικού 4.895 μαθητές.
Τα παιδιά στην Ελλάδα που βρίσκονται σε κίνδυνο φτώχειας ή κοινωνικού αποκλεισμού ανέρχονταν στο 38,1% το 2013 από 23,7% το 2009.
Ο αριθμός των παιδιών που βρίσκονταν σε κίνδυνο φτώχειας στην Ελλάδα το 2013 ανήλθε σε 734.000 παιδιά. Οι περισσότερες εμπειρικές έρευνες υποδεικνύουν ότι τα αποτελέσματα της οικονομικής κρίσης στην εκπαίδευση παιδιών είναι αρνητικά.
Σύμφωνα με αποτελέσματα της έρευνας το 9,3% των παιδιών στο Νηπιαγωγείο και το 9,7% των παιδιών στις τρεις πρώτες τάξεις του Δημοτικού αντιμετωπίζουν σοβαρές οικονομικές δυσκολίες στην οικογένειά τους.
Μεγάλος όμως είναι ο αγώνας, το άγχος των γονέων να βρουν μια εργασία και να καλύψουν τις ανάγκες των παιδιών τους. Σύμφωνα με την έρευνα, το 19,7% των οικογενειών στο Νηπιαγωγείο και το 14,9% των οικογενειών στις τρεις πρώτες Τάξεις του Δημοτικού αντιμετωπίζουν σοβαρά ζητήματα με την εργασία.
Στην έρευνα καταγράφηκαν και οι προσπάθειες που κάνουν τα σχολεία για να αντιμετωπίσουν τις συνθήκες παιδικής φτώχειας.
Σύμφωνα με την έρευνα είναι αρκετά ενθαρρυντικό ότι τουλάχιστον το 1/3 των σχολικών μονάδων του δείγματος δηλώνουν ότι κινητοποιούνται αναζητώντας τρόπους αντιμετώπισης, περίπου 1/3 ακόμη φαίνεται ότι κάνει κάποιες μικρές προσπάθειες ενεργοποίησης και 1/3 μάλλον κάνει πολύ περιορισμένες δράσεις
Οι δράσεις τους αναφέρονται κυρίως στην επικοινωνία & συνεργασία, τόσο με άλλα σχολεία όσο και με άλλους τοπικούς φορείς
Φαίνεται ότι η ενεργοποίηση ενός δικτύου τοπικών φορέων που μπορούν και προτίθενται να προσφέρουν δημιουργώντας το αίσθημα μιας κοινότητας αλληλεγγύης είναι ίσως ο μοναδικός παράγοντας που μπορεί να ενισχύσει την ανθεκτικότητα παιδιών, γονέων & εκπαιδευτικών απέναντι στις καταστροφικές συνέπειες της κρίσης.
Ενδεικτικά στις δράσεις υποστήριξης προκύπτουν τα εξής συμπεράσματα: Μείωση της γραφικής ύλης και υλικών που απαιτούνταν από τους μαθητές και μαθήτριες «Αρκετά» 36,7%. Προγράμματα συναισθηματικής υποστήριξης / ενδυνάμωσης των παιδιών Αρκετά» 26.6% «Πολύ» 23.7%Επικοινωνία – συνεργασία με άλλα σχολεία «Αρκετά» 36.1%. Επικοινωνία – συνεργασία άλλους φορείς (Δήμος, Περιφέρεια, Κοινωνικό Παντοπωλείο, Εκκλησία, κ.λπ.) «Αρκετά» 35.1%.