Πρωινό Παρασκευής, 29 Μαρτίου του 2002. Ο ποιητής και εκδότης του ιστορικού περιοδικού «Οδός Πανός» επισκέπτεται τον Μένη Κουμανταρέα στο διαμέρισμά του στην Κυψέλη. Η συζήτηση ανοικτή, όπως και η σκέψη των δύο συνομιλητών. Ξεκινάει από τη λογοτεχνία και τους αγαπημένους συγγραφείς, για να αναδείξει μνήμες από τη φιλία και τις επιρροές του Χατζιδάκι και του Ταχτσή.
Το «Εθνος της Κυριακής» δημοσιεύει χαρακτηριστικά αποσπάσματα από εκείνη τη μοναδική συνέντευξη, που σήμερα, μετά τον αδόκητο χαμό του, μοιάζει με πνευματική παρακαταθήκη του Μένη Κουμανταρέα.
Συνηθίζετε να λέτε στις συνεντεύξεις σας ότι δεν κάνατε παιδιά, γιατί έχετε παιδιά τα βιβλία σας. Ποιο είναι το αγαπημένο σας παιδί; Εννοώ βιβλίο.
Εγώ δεν νομίζω ότι τα βιβλία υποκαθιστούν τα παιδιά. Είναι κάτι αναντικατάστατο στη ζωή τα παιδιά, άλλο αν εγώ δεν το θέλησα ποτέ. Πάντως, δεν με εμπόδισε να βλέπω καθαρά. Αγαπημένο παιδί δεν έχω, ούτε χαϊδεμένο. Οι αναγνώστες έχουνε χαϊδεμένα παιδιά.
Αναλυτικά στο www.ethnos.gr