Η Αγγελική Παπαγεωργίου είναι ζωγράφος πιστοποιώντας τη δράση της με έργα εξαιρετικής απόδοσης και έμπνευσης. Με την ευκαιρία της έκθεσης δημιουργημάτων της στον Χώρο Τέχνης δ. στον Βόλο μιλά για όσα αφορούν τη ζωή και την καθημερινότητά της σε σχέση με τη ζωγραφική, αλλά και όλα τα ενδιαφέροντά της που γεμίζουν τον νου και την καρδιά της ωθώντας στην αποτύπωσή τους σε έργα τέχνης. Η Αγγελική Παπαγεωργίου με την αφαίρεση που χαρακτηρίζει το έργο της έχει προσθέσει στην πόλη και τη χώρα ένα σπουδαίο καλλιτεχνικό αποτύπωμα…
Η έκθεση θα λειτουργεί μέχρι 22 Απριλίου κατά τις ημέρες Τρίτη, Τετάρτη, Πέμπτη, Παρασκευή 11.00 με 14.00 και 16.30 με 21.00, Σάββατο 11.00 με 14.30, Κυριακή και Δευτέρα κλειστά ή με ραντεβού στο τηλ. 6978186878.
«Συναισθηματικές Πραγματώσεις» ο τίτλος της έκθεσης που πρόσφατα εγκαινιάστηκε στον Βόλο, στον Χώρο Τέχνης δ., παρουσία πολλών φιλότεχνων… Σε τι αναφέρεστε και πώς διαπραγματεύεστε αισθήσεις και αισθήματα μέσω της Τέχνης;
«Συναισθηματικές Πραγματώσεις». Μια εσωτερική διεργασία που λαμβάνει σχήματα ορατά, απτά ή και νοητικά, η μεταμόρφωση των συναισθημάτων να πραγματοποιηθεί με χρώμα, διάσταση και φως. Μια προοπτική αισθημάτων εντός του εσωτερικού χώρου και εκτός αυτού σε οποιοδήποτε υλικό. Οι αισθήσεις μας είναι το εργαλείο για την κατανόηση του κόσμου μας. Λειτουργούν όλες ή και καμιά φορά κάποιες λείπουν για να δώσουν χώρο σε κάποιες άλλες. Για παράδειγμα κλείνοντας τα μάτια χάνεται η αίσθηση της όρασης όχι, όμως, της εσωτερικής ορατότητας που σου προσφέρει η όσφρηση ενός αρώματος του καλοκαιριού (Summertime) ή της αφής (I’ m gonna get you). Οι αισθήσεις ενεργοποιούνται σε ερεθίσματα, μέσω αυτών συντελείται η πραγμάτωση της τέχνης και η αισθητική είναι ο οδηγός.
Η παρουσία σας στον χώρο των Εικαστικών είναι διακριτή χωρίς να επιδιώκετε συνεχή παρουσία. Πώς καταφέρνετε να κινείστε διακριτικά και να αποσπάτε ηχηρές εντυπώσεις και επαίνους;
Ό,τι κάνει θόρυβο δεν κάνει και επιτυχία, προκαλεί έκπληξη, ξάφνιασμα ή ενθουσιασμό, αλλά η επιτυχία δεν είναι αποτέλεσμα, είναι μια διαδικασία, συνεχής, συνεπής και φιλόπονη. Ο καρπός της είναι ο έπαινος, η επιβράβευση, η ηθική ικανοποίηση, είναι η πραγμάτωση του στόχου.
Χρώματα και σχήματα με περίτεχνη ασάφεια προσδιορίζουν την αφαίρεση στα έργα σας… Κατατάσσετε το έργο σας σε τάση ή αλλιώς ανήκετε σε καλλιτεχνική σχολή;
«Η αφηρημένη τέχνη είναι η τέχνη που δεν προσπαθεί να αναπαραστήσει μια ακριβή απεικόνιση μιας οπτικής πραγματικότητας, αλλά αντίθετα χρησιμοποιεί σχήματα, χρώματα, φόρμες και χειρονομιακά σημάδια για να επιτύχει το αποτέλεσμά της» (Tate). H αφηρημένη τέχνη είναι αρκετά σαφής, δεν είναι προφανές το σχήμα ή απλοποιείται, αλλά είναι υπαρκτό, μετουσιώνεται σε μία έλλογη γνώση μέσω εννοιών που ο καθένας έχει κατακτήσει. Αναμφίβολα, υπάρχει επιρροή από ρεύματα όπως ο αφηρημένος αμερικάνικος εξπρεσιονισμός, ωστόσο, αυτή η επίδραση εξελίσσεται ατέρμονα μέσα από μια προσωπική οπτική, την προσωπική εμπειρία και τη βαθιά εκφραστικότητα στο χρώμα. Όλα μαζί τείνουν σε αυτοπραγμάτωση.
Με άνεση και επιτυχία συνδυάζετε δύο ρόλους: Της δημιουργού, αλλά και του δασκάλου με την προετοιμασία υποψηφίων για συναφείς με τη ζωγραφική σχολές… Πώς διαχειρίζεστε αυτούς τους ρόλους και πώς συμπορεύονται;
Η εξέλιξη της τέχνης ακολουθεί την εξέλιξη της ιδέας, ο δημιουργός αποτυπώνει στο έργο του την εποχή του, κι αν κάποιος/α μεταφράζει αβίαστα και ανυστερόβουλα την εποχή αυτός/ή είναι ο/η έφηβος.
Αναμφισβήτητα, η δημιουργός χαρακτηρίζεται από μια εξέλιξη, βελτίωση κι αυτό επιτυγχάνεται για μένα με δύο τρόπους με το να αφουγκράζεσαι και να μαθαίνεις. Η διδασκαλία αφορά στην τεχνική, όμως, η μάθηση αφορά στην αλληλεπίδραση. Για μένα προσωπικά, θεωρώ ότι υπάρχει μια άρρηκτη σύνδεση των δυο ρόλων.
Η έμπνευση και η αποτύπωσή της στο έργο σας θεωρείτε ότι μπορεί να έχουν πολλές ερμηνείες; Σας ενδιαφέρει η άποψη του θεατή;
Κάθε έργο τέχνης παίρνει τον δικό του δρόμο, διασχίζει πολιτείες νοερές και γεωγραφικές, οφείλει στην ύπαρξή του να μην έχει όρια. Ακόμα κι αν φαίνεται ότι οριστικοποιείται ή μεταφράζεται ή οπτικοποιείται στην ιστορία της τέχνης θα έχει τη δική του θέση στον κόσμο. Κι ο κόσμος μας έχει ένα κοινό, τη διαφορετικότητα που διέπει την ύπαρξη του καθενός ξεχωριστά.
Είναι άραγε ένα έργο τέχνης μέσον ή γέφυρα επικοινωνίας; Επιδιώκει ο δημιουργός συνομιλία με το κοινό και ζητεί ανταπόκριση;
Η τέχνη είναι για τον κόσμο, είναι μια συναισθηματική εξομολόγηση σε έναν φίλο, θέλεις να σε αφουγκραστεί, θέλεις τη γνώμη του, θέλεις το «μοίρασμα». Είναι μια απτή ιδέα, μια άποψη βασίζεται πρωτίστως στον σεβασμό κι έπειτα γίνεται ένας ανοιχτός διάλογος. Το κοινό είναι αποδέκτης ενός μηνύματος, η αξία του μηνύματος αποτυπώνεται ως ένα πολιτιστικό αγαθό.
Γιατί ζωγραφίζετε, τι σας έχει οδηγήσει στη σχέση αυτή της δημιουργίας;
Ζωγραφίζω γιατί δεν μπορώ απλά να μη ζωγραφίζω. Μη ρωτάτε έναν μουσικό αν θα σταματήσει να χτυπά ρυθμικά τα δάχτυλά του, μη ρωτάτε έναν ξυλουργό αν θα σκαλίσει το ξύλο, έναν ποιητή αν θα στερέψει από λόγια. Η τέχνη δεν είναι ένα πάρεργο, είναι μια βαθύτατη προσωπική ανάγκη, αλλά και μια κοινωνική ανάγκη, γιατί σε αυτή περικλείεται ο κόσμος.
Μια έκθεση ζωγραφικής μπορεί να οδηγήσει τον καλλιτέχνη σε πολλά επίπεδα γνώσης, αναγνώρισης, ικανοποίησης ή και το αντίστροφο. Πού μπορεί να οδηγήσει τον θεατή και ποιος είναι τελικά ο στόχος;
Μια έκθεση, ένα μουσείο, ένας κινηματογράφος, μια συναυλία σε οδηγούν στο παρελθόν, στο παρόν και στο μέλλον. Είναι βίωμα. Σε ενώνουν με τις αναμνήσεις, σε βιδώνουν στη στιγμή και σε ταξιδεύουν στην επόμενη έκθεση ζωγραφικής, στην επόμενη συναυλία… Μόνο αφετηρία είναι, το πού θα πάει ο κάθε θεατής είναι η ελεύθερη επιλογή. Κι αν θα ήθελα να ορίσω έναν σκοπό αυτό θα έλεγα – την ελεύθερη επιλογή της πραγμάτωσης του/της.
Η παρουσία σας και η παρουσία τόσων φιλοτέχνων στα εγκαίνια της έκθεσης έργων σας στον Χώρο Τέχνης δ. αναπόφευκτα δηλώνει εκτίμηση και αγάπη. Είναι η αγάπη κινητήριος δύναμη για εσάς και πώς την ορίζετε;
Η αγάπη είναι η κινητήριος δύναμη για τα πάντα. Ο καλλιτέχνης διακατέχεται από μια εσωτερική αγάπη και την διοχετεύει στα έργα του, τα αγαπά και νιώθει μια ανυπέρβλητη ικανοποίηση όταν αγαπιούνται. Η τέχνη έχει αξία και νόημα όταν τη μοιραζόμαστε με τους άλλους, στους ζωγράφους απλά οπτικοποιείται. Η αγάπη είναι για όλους μας το έναυσμα και παραμένει αναλλοίωτο θέμα μέσα στον χρόνο.