Πολιτισμός

Αγγελική Παπαγεωργίου – Μια εμπνευσμένη ζωγράφος

 

Του
Κυριάκου Παπαγεωργίου

«Κείνο που σε πονεί, δαιμονικά ζωγράφισέ το»
Οδυσσέας Ελύτης «Ημερολόγιο ενός αθέατου Απριλίου»

Μπαίνοντας στην όμορφη και φιλόξενη αίθουσα του Θανάση Δουλκέρογλου (Γκαλερί δ.) και βυθοσκοπώντας τον πρώτο πίνακα της Αγγελικής Παπαγεωργίου ο νους μου πήγε αυτόματα στον παραπάνω στίχο από το γνωστό Ημερολόγιο του Ελύτη.
Κλείνοντας τον κύκλο της περιήγησής μου στο εντυπωσιακό πάνελ των έργων της σημαντικής Βολιώτισσας δημιουργού, ο νους μου ξαναπήγε στον Ελύτη, καθώς εκείνο που αποκόμισα για την εικαστικό ήταν ένα άλλο απόσπασμα του ίδιου ποιητή από τα «Ανοιχτά Χαρτιά» του:
«Μόνον από την αίσθηση φτάνεις πιο εύκολα στην Ιδέα»…
*
Σκοπός μας λοιπόν είναι να βρούμε την ιδέα της ζωγράφου, το ίχνος δηλαδή που αφήνει ο καλλιτέχνης με την ιδέα του, από την οποία εμφορείται για να κατασταλάξει στο είδος της ζωγραφικής που υιοθετεί και εκθέτει.
Θεωρώ υποχρέωσή μου να επισημάνω δυο τρία ιστορικά στοιχεία που είναι απαραίτητα για να μπούμε στο κλίμα της «συγκίνησης» από την οποία διακατέχεται η Αγγελική (έτσι θα τη λέω) για να φτάσει ως το ιδιώνυμο φως των έργων που πλημμυρίζουν το εικαστικό της σύμπαν.
Η τέχνη στον δυτικό κόσμο ακολούθησε – κι ακολουθεί – από τα χρόνια της Αναγέννησης δυο βασικά και μεγάλα ρεύματα, τα οποία καθρεφτίζουν τους δυο θεμελιώδεις τρόπους θεώρησης, αλλά κι ενατένισης του κόσμου από τον άνθρωπο. Ο ένας είναι ο αναλυτικός και πειθαρχημένος που έχει σχέση με τον Λόγο, στον οποίο υπάγεται κάθε συναισθηματική εκδήλωση. Οι οπαδοί – καλλιτέχνες αυτού του ρεύματος και αυτής της τάσης χρησιμοποιούν πρόσωπα και σχήματα μέσα στο φως της απόλυτης διαύγειας και της κρυσταλλικής αποτύπωσης, έτσι που οι συνθέσεις τους να σχηματίζουν καθαρά και ακλόνητα από παραμορφώσεις έργα.
Όμως, ο δεύτερος τρόπος θεώρησης του κόσμου έχει απελευθερώσει τη μορφική εξάρτηση του έργου και της ιδέας του από το καθοδηγούμενο συναίσθημα και στρέφεται στην ελεύθερη εκδήλωση της εσωτερικής του συγκίνησης που την εξωτερικεύει με μια παρορμητική δύναμη εκφράζοντάς τη με έναν παλλόμενο αφαιρετικό τρόπο, γεμάτο από ζωή και ένταση.
Τα τελευταία έργα, της ελεύθερης εκφραστικής δημιουργίας που δεν υποτάσσονται σε κανόνες χαρακτηρίζονται από εκπληκτικές παραμορφώσεις.
Καμιά, ωστόσο, μορφή των έργων αυτών δεν είναι σταθερή κι αμετακίνητη. Όλα εκπονούνται και υπερχειλίζουν κάτω από ένα φρενήρη παλμό και μια κινητική, θα έλεγα ακαταστασία.
Ο καλλιτεχνικός μας αιώνας και μαζί του η Αγγελική, εκφράζουν κι αποτυπώνουν τις συσπασμένες αυτές μορφές, με σφοδρούς χρωματισμούς που υποδηλώνουν ταυτόχρονα την αστάθεια του σύγχρονου κόσμου.
Τα γεωμετρικά σχήματα, ο φωτισμός, τα διαδοχικά επίπεδα και ο άνθρωπος στο επίκεντρο μιας αφαιρετικής λειτουργίας του χώρου στον οποίο ζει και κινείται, είναι τα πρώτα σημαίνοντα (και σημαινόμενα) της ζωγραφικής που δημιουργεί η Αγγελική.
Προφανώς θα έχει περάσει από κάποια νατουραλιστική θεώρηση, για να μπορέσει να περιγράψει με τόση ακρίβεια τον κόσμο της – κόσμο της αφαίρεσης και της πραγματικότητας – πέρα από τους σκοτεινούς θαλάμους των περίπλοκων καλλιτεχνικών τάσεων.
Η Αγγελική με τεράστια, τολμώ να πω, δύναμη εκφραστικής τεχνικής, αναπλάθει τον κόσμο του φωτός και του μύχιου συναισθήματος, πειραματίζεται με φόρμες ανοιχτού κυκλώματος κι αποθέτει τη σφραγίδα της στο σύγχρονο κίνημα, που θα την καταξιώσει στον κύκλο των εμπνευσμένων δημιουργών.
Τα κραυγαλέα χρώματα, οι αφαιρέσεις των σχημάτων, ώς και τα βαθιά θεμέλια των γραμμών και των επιπέδων που αφήνει να πλησιάσουμε εμείς οι θεατές, προσοικειώνουν τα πράγματα και τις ιδέες δίχως να περιορίζουν το εύρος της διαλεκτικής τους.
*
Πιστεύω πως η Αγγελική, αν και νέα, έχει δημιουργήσει σχολή με την ωριμότητα και ευστάθεια των έργων της, καθώς διαπνέεται από μια σπάνια φρεσκάδα, αλλά και από μια «αυστηρή προσήλωση», όπως έγραψε και η ιστορικός Τέχνης Ελένη Ζυμαράκη, «στην εσωτερική της αναζήτηση και τον αναστοχασμό».
Εντέλει η Αγγελική δημιουργεί έναν κόσμο αναπάντεχο, με βάση το προσωπικό συναίσθημα, τη δύναμη του φωτός και τη λυρική της έκφραση που την απογειώνει μέσα από όλους ανεξαίρετα τους ενδοσκοπικούς πίνακές της και την καταξιώνει στον χώρο της εμπνευσμένης πρωτοτυπίας και του δημιουργικού οίστρου.
Μια επίσκεψη στον Χώρο Τέχνης δ. ας γίνει το έναυσμα για μια περιπλάνηση στο πνευματικό εργαστήρι της Αγγελικής, ώστε να απολαύσει ο καθένας τον πηγαίο της αναστοχασμό και τα αφαιρετικά προικιά της που στόχο έχουν τη δική της πρώτα απ’ όλα κι ύστερα τη δική μας καλλιτεχνική συγκίνηση…
Και τούτο γιατί η Αγγελική ζωγράφισε αυτό που την πονεί. Κι ο πόνος αυτός είναι ένας δαίμονας που κρατημό δεν έχει.
Και βέβαια αν δεν είσαι εξοπλισμένος με αυτή τη δαιμονική αίσθηση δεν μπορείς να φτάσεις στην υψηλή σφαίρα της μεγάλης εικαστικής ιδέας.
Κι η Αγγελική είναι εξοπλισμένη και μάλιστα με διεθνές διαβατήριο την αξιωμένη της καλλιτεχνική ωριμότητα.

Η έκθεση λειτουργεί Τρίτη, Τετάρτη, Πέμπτη, Παρασκευή 11.00 με 14.00 και 16.30 με 21.00, Σάββατο 11.00 με 14.30, Κυριακή και Δευτέρα κλειστά ή με ραντεβού στο τηλ. 6978186878.

Προηγούμενο ΆρθροΕπόμενο Άρθρο
Μοιραστείτε το