Η 9η Ιανουαρίου είναι μία σημαδιακή ημερομηνία για την Αγγελική Δαφτσίδου. Σαν χθες πριν από πέντε χρόνια χειρουργήθηκε στο «Θεαγένειο» νοσοκομείο, καθώς έπασχε από καρκίνο του μαστού. Αντιμετώπισε γενναία το πρόβλημα υγείας που της παρουσιάστηκε. Άνοιξε έτσι ένα «Παράθυρο στη ζωή», όπως τιτλοφορείται το βιβλίο που κυκλοφόρησε τον περασμένο Νοέμβριο από τις εκδόσεις «Πνοή».
Η Εβρίτισσα συγγραφέας την Τετάρτη θα βρεθεί στην πόλη μας, στο πλαίσιο της παρουσίασης που προγραμματίστηκε στα Public Βόλου. Η εκδήλωση θα ξεκινήσει στις 7 το απόγευμα και ο Βόλος θα αποτελέσει τον πρώτο σταθμό της περιοδείας που ξεκινά για την προώθηση του πρώτου βιβλίου της, το οποίο ήδη έχει σκαρφαλώσει ψηλά στη λίστα των best-sellers στη γνωστή αλυσίδα πολυκαταστημάτων. «Η αποδοχή του κόσμου είναι κάτι που με συγκινεί κάθε μέρα. Μου φαίνεται απίστευτο ότι ο κόσμος διαβάζει το βιβλίο και το έχει στις βιβλιοθήκες του. Τόσο μεγάλη ανταπόκριση δεν την περίμενα», εξομολογήθηκε η Αγγελική Δαφτσίδου, η οποία ανυπομονεί να ξεκινήσει ο κύκλος των παρουσιάσεων ανά την Ελλάδα: «Έπειτα από τη Λάρισα και την Αθήνα, θα επισκεφτώ τον Βόλο, τα Τρίκαλα, την Κατερίνη και τη Θεσσαλονίκη, ενώ στη συνέχεια θα βρεθώ στην ιδιαίτερη πατρίδα μου, στον Έβρο, όπου με περιμένουν οι δικοί μου άνθρωποι. Το χωριό μου λέγεται Φυλάκιο και βρίσκεται λίγο πάνω από την Ορεστιάδα». Όσο για το πώς βρέθηκε από τη Θράκη στη Θεσσαλία; «Ο άντρας μου, με τον οποίον είμαστε μαζί από παιδιά, είναι στρατιωτικός στο επάγγελμα. Πιο παλιά είχε αρκετές μεταθέσεις. Γυρίσαμε όλη την Ελλάδα. Στη Λάρισα μένουμε από το 2013, όταν και νόσησα».
Η πρώτη συγγραφική απόπειρα της Αγγελικής Δαφτσίδου είναι ένα καθαρά βιογραφικό μυθιστόρημα, στο οποίο έγραψε για την ιστορία δύο γυναικών που νόσησαν από τον καρκίνο του μαστού. «Πρόκειται για τη μητέρα μου κι εμένα. Η μία δεν τα κατάφερε κι ας πάλεψε πολύ με τη νόσο. Και η άλλη, εγώ, είχα μία διαφορετική πορεία», αποκάλυψε, για να συμπληρώσει: «Ο καρκίνος του μαστού είναι μια ασθένεια, η οποία δυστυχώς ακόμη και στις μέρες μας είναι απειλητική για τη ζωή μας. Είναι η πρώτη αιτία θανάτου στις γυναίκες. Νοσεί μία στις οκτώ γυναίκες. Παρόλα αυτά χιλιάδες γυναίκες καθημερινά αποδεικνύουμε ότι δεν είναι θανατική καταδίκη, υπάρχει ζωή και μετά τον καρκίνο του μαστού. Ο καρκίνος ακόμη και τώρα, σημαίνει θάνατος. Θέλει μεγάλο αγώνα, προσπάθεια, ίσως και τύχη, αλλά με την εξέλιξη της ιατρικής και την αλματώδη ανάπτυξη νέων θεραπειών και φαρμάκων, πιστεύω ότι το μέλλον δεν θα είναι τόσο ζοφερό».
Κατέθεσε την εμπειρία της ως καρκινοπαθής, επισημαίνοντας πως η πρόληψη και η έγκαιρη διάγνωση πραγματικά σώζουν ζωές: «Στον καρκίνο του μαστού, όσο πιο γρήγορα ανακαλύψουμε κάτι και απευθυνθούμε στον γιατρό, τόσο το καλύτερο. Δεν χρειαζόμαστε ταμπού, όπως το να σταυροκοπιόμαστε μέχρι και σήμερα, κάθε φορά που ξεστομίζουμε τη λέξη «καρκίνος». Μπορείς να είσαι μ’ έναν μαστό λιγότερο ή και με κανέναν, ακόμη και με φαλακρό κεφάλι για λίγο διάστημα, αφού η θεραπεία του καρκίνου δεν είναι καθόλου εύκολη, αλλά μπροστά στη ζωή τίποτα δεν έχει σημασία».
Μέσα από την πλοκή του μυθιστορήματος, η Αγγελική Δαφτσίδου επιχειρεί να καταδείξει κάτι πολύ σπουδαίο: «Το βιβλίο δεν είναι μία ιστορία λύπησης. Μία ψυχολόγος το χαρακτήρισε πρακτικό οδηγό επιβίωσης. Αρχικά για τους ανθρώπους που έχασαν κάποιον από καρκίνο και να δούνε κατάματα ό,τι συνέβη. Κι έπειτα για τις γυναίκες που το αντιμετώπισαν, ώστε να μη χάνουν την ελπίδα και να ξορκίζουν τον φόβο της κατακραυγής. Να βγούμε όλοι με το όνομά μας. Είμαι η Αγγελική Δαφτσίδου και είμαι καρκινοπαθής κι εδώ και κάτι χρόνια, ανοίγω το παράθυρο στη ζωή από τον καρκίνο του μαστού. Το ανοίγω κάθε μέρα…».