Αγαπημένη ψυχή, είναι η κάθε ανθρώπινη συλλογική ψυχή
μέσα στην ακατάπαυστη ενεργειακή ροή του αιώνιου γίγνεσθαι
Της
ΒΑΡΒΑΡΑΣ ΤΣΑΚΟΥΡΙΔΟΥ
Αγαπημένη μου ψυχή…
Θέλω να γνωρίζεις πως η αγάπη είναι η ώθηση για τη διεύρυνση της συνείδησης και ότι αρχίζουμε να ζούμε, από τότε που αρχίζουμε να αγαπάμε.
Μάθε επίσης πως αγαπώ σημαίνει δεν βλάπτω, με τη σκέψη, με τον λόγο και με την πράξη, για να είναι η ζωή μας ήρεμη, δίχως πολεμίστρες γαλήνια δίχως φουρτούνες και αυθεντική χωρίς προσωπίδες.
Αληθινή και δημιουργική, κινούμενη σε έναν ενεργειακό χορό συνεχή. Αυτό είμαι εγώ και εσύ, δυναμικοί σχηματισμοί που αλλάζουν ο ένας μέσα στον άλλο. Γι’ αυτό αγάπησε το καθετί γιατί είσαι εσύ. Είμαστε φτιαγμένοι από πολύ κενό διάστημα, σωματίδια και μαγνητικά πεδία, είμαστε όλοι λοιπόν το ίδιο. Είμαστε πρωτόνια, νετρόνια και ηλεκτρόνια, όπως είπε και ο Δημόκριτος πριν 2400 χρ. Οι ακέριοι άνθρωποι, οι γνήσιοι, δεν υποκύπτουν σε κανενός είδους πιέσεις και εξωτερικούς καταναγκασμούς που κατεβάζουν τον αξιακό τους πήχη, είναι ήρεμοι και πορεύονται εν ειρήνη διότι γνωρίζουν πολύ καλά να ξεχωρίζουν το ουσιαστικό από το ανούσιο, το πραγματικό από το φαινομενικό. Έχουν την ευφυία εκείνη που μπορεί να διακρίνει ανάμεσα στην μεταβαλλόμενη σχετική πραγματικότητα των γεγονότων, των συγκινήσεων, των σκέψεων, των πράξεων, των φαινομένων και την αμετάβλητη σταθερή πραγματικότητα του πνεύματος.
Αυτές οι ευγενικές ψυχές, δεν εξουσιάζονται ούτε ποδηγετούνται, καθοδηγούνται μόνον από τη βαθύτερη επίγνωση της συνείδησης, το συναίσθημα της ενότητας, το φιλότιμο και την αγάπη που είναι τα υλικά μιας αφιλόκερδης βιοτής. Η ανώτερη διάνοια παρατηρεί, αναλύει, διορθώνει και υπερβαίνει τη λειτουργία του απλού νου, επηρεάζει την ορθότητα της λειτουργίας του και φτάνει κάποτε να τον ελέγχει και να τον κατευθύνει. Χρειάζεται λοιπόν εκπαίδευση, εξαγνισμό. Την εκπαιδεύεις με τον αυτοέλεγχο και την εξαγνίζεις με τις πνευματικές μελέτες και με την αναζήτηση της ομορφιάς.
Ως άδολες ψυχές οι πνευματικοί αναζητητές ακολουθούν τη ροή του ποταμού προς τα εμπρός που αντιπροσωπεύει το θεϊκό σχέδιο, την κατεύθυνση που ακολουθεί η διαδικασία της εξέλιξης, προς την αγάπη, την ανάπτυξη, τη φώτιση, την ενότητα, την τελειότητα. Σε όλα αυτά που είναι το φως και η ζωή και όχι στην άγνοια και στο σκοτάδι. Εκεί σε οδηγεί ο φόβος, η απανθρωπιά, του εγωισμού τα αόρατα κελιά. Η ροή του ποταμού δημιουργεί τα γεγονότα που αποκαλούμε «μοίρα». Δεν είναι γεγονότα που προέρχονται από κάποια ανώτερη δύναμη. Δημιουργούνται από τον τρόπο που συλλογικά σκεπτόμαστε και λειτουργούμε. Είμαστε αυτό που σκεφτόμαστε. Η πραγματικότητά μας είναι αυτοδημιούργητη και βασίζεται σ’ αυτό που πιστεύουμε στον υποσυνείδητο νου μας. Είμαστε λοιπόν οι αρχιτέκτονες του πεπρωμένου μας. Τα ποικίλα γεγονότα της ζωής είναι ακριβώς τα ερεθίσματα που χρειαζόμαστε για να κινούμαστε με την κατεύθυνση που ρέει ο ποταμός.
Ο ποταμός μας έδωσε και μας δίνει την αντανάκλαση των δικών μας σκέψεων, λόγων και πράξεων από το παρελθόν και από το παρόν. Όλες μας οι ανησυχίες είναι ψευδαισθήσεις που βασίζονται στην παλιά μας άγνοια.
Μάθε αγαπημένη ψυχή, πως οι αξίες και τα ιδανικά είναι διαχρονικά. Όσες παρεμβολές «παρασίτων» κι αν δεχτούν δεν κλονίζονται παρά μόνον ηχούν δυνατά στα ευήκοα αυτιά.
Είναι τα σπόρια μέσα στους χωμάτινους σβώλους προστασίας, που στην ώρα τους θα βλαστήσουν στον κήπο της ψυχής ακόμη και όταν οι καιροί είναι άνυδροι και η γη φρυγμένη.
Οι Σειρήνες που σαν σκοπό έχουν να διαστρέφουν και να παραπλανούν, σε θέλουν «κούκλα άψυχη», είδωλο σε ψεύτικες βιτρίνες, έως ότου έρθει η ώρα, η αμόλευτη ψυχή σου, να ’ναι ο καθρέφτης στην εικόνα της μορφής σου.
Αγωνίσου και μη σταματάς. Είναι μάταιος χωρίς τον μόχθο ο αγώνας. Η αληθινή μας ασφάλεια, βρίσκεται στην πίστη, ότι είμαστε ικανοί να διασχίζουμε τη θάλασσα της ζωής χωρίς βοήθεια από τους άλλους. Διαφορετικά θα είμαστε πάντοτε ευάλωτοι στις διάφορες αλλαγές. Να γνωρίζεις πως τα εξωτερικά στηρίγματα δεν είναι στατικά. Κινούνται πάνω, κάτω, στην άγρια θάλασσα. Τίποτε στον εξωτερικό κόσμο δεν είναι σταθερό. Η μοναδική ασφάλεια, η εσωτερική, βιώνεται όταν θα έχουμε απόλυτη πίστη στον εαυτό μας, στη ζωή και στον Θεό.
Γίνε παρατηρητής. Πάλευε και ήλπιζε…
Αγάπησε τα ίδια σου τα ερωτήματα, για να πάρεις απαντήσεις…
Υποτάξου στην εσωτερική κραυγή ενός ανώτερου ρυθμού με υπομονή και ανάβλεψε.
Πάλευε με τις σκέψεις, με την άγνοια να γίνει γνώση. Πάλευε την κάθε μέρα. Η ζωή είναι μια παλαίστρα. Όταν μπαίνεις στη μάχη να μάχεσαι με την αμάχη. Να πιστεύεις στην κυριαρχία του φωτός βλέποντας τις συνέπειές του. Αυτός να είναι ο σκοπός της νίκης, να γίνει το σκοτάδι Φως.
Θα υπάρχουνε μέρες καλές και μέρες δύσκολες. Η ζωή δεν είναι καλοκαίρια, έχει και χειμώνες, έχει εναλλαγές. Εσύ, προχώρα στον δρόμο που χάραξε η ψυχή σου. Αγωνίσου με τις ιδέες και τους λογισμούς, στρέψου στους ουράνιους κρουνούς και μην λιμνάζεις. Στα έλη κοάζουν οι βάτραχοι, και η στασιμότητα του βάλτου σε βαλτώνει.
Εσύ, ανάβλεψε και προχώρα στα κρυστάλλινα καθάρια νερά των ποταμών. Αυτοί θα σε οδηγήσουν στην ωκεάνια συνεύρεση, εκεί που όλα γίνονται ένα με το Ένα … κι’ από εκεί στον έναστρο φεγγοβόλο συμπαντικό ουρανό της ενότητας, σαν αλισάχνη* χωρίς ξεχωριστότητα, στην ακατάλυτη παγκόσμια συνειδητότητα.
Να συνεχίζεις να παρατηρείς. Να αγωνίζεσαι και να μην ανησυχείς. Κοίτα πως όλα ρέουν ως yiu και yiang το ένα μέσα στο άλλο, συγκρούονται, ενώνονται, νικούν, νικούνται και ξαναρχίζουν τον δυναμικό σχηματισμό του τέλειου κύκλου της ολότητας, του Ένα, της αέναης αρχής της δυαδικότητας, που μας βεβαιώνει πως σε κάθε «κακό» ενυπάρχει πάντα κάτι «καλό» – ουδέν κακόν αμιγές καλού.
Μια μάχη απέναντι στην άγνοια είναι η ζωή, για την κυριαρχία του αθάνατου που κουβαλούμε μέσα μας.
Η ζωή είναι μια δόνηση και μια διαρκής αλλαγή. Τίποτε δεν είναι μόνιμο στον κόσμο των σχημάτων. Τα σχήματα δεν είναι παρά μόνον μορφές που έρχονται και φεύγουν. Ο νόμος του ρυθμού είναι αιώνιος και ακατάλυτος. Κάθε παρέκκλιση από τον νόμο αυτό οδηγεί στη δυστυχία και στη δυσαρμονία. Αυτή είναι η μέγιστη κοσμοθεωρία και η
Αλήθεια.
Η ζωή, μας έχει δείξει, πως ό,τι αξίζει είναι δύσκολο να αποκτηθεί. Απαιτεί προσπάθεια. Ως ακάματος εργάτης με σκαπανέα τον νου, να σπέρνεις και να συγκομίζεις ακατάπαυστα, να μην αποφεύγεις τον μόχθο, γιατί τότε το τίμημα είναι η στασιμότητα και το περιθώριο της ζωής.
«Και αν κάποιος σου πει ότι δεν μπορείς να τα καταφέρεις, εσύ μην τον ακούσεις. Εσύ μπορείς»!
Δούλεψε με τα φαινόμενα και πλάταινε την ουσία, για να έχουν τα φαινόμενα μια άλλη εσώτερη αξία, για να βρεις τη δύναμη να σταθείς στα δικά σου πόδια με αξιοπρέπεια και σεβασμό στον εαυτό σου.
Για να αποκτήσεις φτερά και να πετάς ελεύθερα πρέπει το σώμα και ο νους να ενεργοποιηθούν και να διαποτιστούν με όλο και περισσότερη συνειδητότητα.
Λυτρώσου μεσ’ τον κύκλο τούτο, πεινώντας, διψώντας, πονώντας, γελώντας, κοραίνωντας τις πεθυμιές. Ζήσε τις αντιφάσεις, όλα είναι φάσεις και αναπήδησε τελώντας τους άθλους σου, για την κατάκτηση της υπερβατικής κορφής του ωραίου. Ξεπέρασε την παλαίστρα της ανάγκης. Βυθοσκόπησε στα ναυάγια των εγκάτων και συνάντησε την υπερουσία, γιατί η ευτυχία δεν είναι αντικείμενο που μεταφέρεται, είναι αποτέλεσμα εσωτερικής κατάκτησης μετά από εσωτερική προσπάθεια. Αυτό το εσωτερικό ταξίδι της πνευματικής σιωπής προς την αιωνιότητα, το «γνώθι σαυτόν» σε βγάζει από την άγνοια και την αβεβαιότητα. Σε οδηγεί στην αλήθεια και στην βεβαιότητα, στην απόλυτη γνώση των αιτιών, για να μπορείς να θέτεις τα όρια και τις επιλογές σου σε σχέση με τη ζωή και βεβαίως η γνώση του εαυτού μας σηματοδοτεί ταυτόχρονα και την ετερογνωσία.
Παύεις να επιζητείς την φαινομενική αξία «σοφατίζοντας» την πρόσοψη ματαίως και ο μέσα χώρος να παραμένει ακατοίκητος και να μουχλιάζει ανάερος και ανήλιαγος.
Διεύρυνε το πνεύμα της κατάκτησης απ’ τα έξω προς τα έσω, στη βαθυσήμαντη σιωπή. Η αμφιβολία μπορεί να γίνει πολύτιμο χάρισμα άμα την κάνεις όργανο γνώσης, όργανο κριτικής. Κι έτσι ο χαλαστής θα γίνει ο καλύτερος δουλευτής, στο χτίσιμο της ζωής κι οι αγωνιζόμενες ψυχές σαν φωτισθούν, αδελφοί μεταξύ των θα αναγνωρισθούν, τον συνάνθρωπό τους δεν θα χρησιμοποιούν και ως ακόρεστοι σαρκοφάγοι, τα ζωώδη ένστικτα να ικανοποιούν.
Τα δικά σου μάτια να θωρούν την ψυχή σου, κι ας βλέπουν εμπρός, εντός να κοιτούνε, γιατί οι «οθόνες» την εσωτερική όραση παραπλανούνε, την συνείδηση ελέγχουν, διαστρέφουν και χειραγωγούνε. Οι οθόνες και οι περσόνες είναι η μέγγενη της συνείδησης.
Βγες απ’ τα κουτιά και ακολούθησε τους κύκλους της ζωής ήρεμα, απλά και αρμονικά. Να θυμάσαι πως κάποτε και αυτοί τελειώνουν μα δεν σε σκοτώνουν, απλά σε μετουσιώνουν σε ένα νέο φως που πάλι θα κληθεί σε νέες πορείες να μεταμορφωθεί.
Η φύση, μας αποκαλύπτει μέσα από τη δική της κυκλική πορεία της γέννησης και της αναγέννησης, της δράσης και της ανάπαυλας, τη δική μας φυσική πορεία. Έτσι θα πάψουμε να είμαστε αποκομμένοι από την αλήθεια και την φυσική πραγματικότητα.
Η φύση δεν αντιμάχεται, συνεργάζεται και υπακούει στη συνειδητότητα που την υπαγορεύει, διά τούτο και μας γαληνεύει.
Αγαπημένη ψυχή… αγάπησε και σεβάσου το εφήμερο σώμα σου, είναι το όχημα της ψυχής σου. Είναι σαν το κύμα στη θάλασσα, θα σβήσει πάλι μέσα στη θάλασσα από την οποία φαινομενικά ξεχώρισε και θα χάσει την προσωπική του πραγματικότητα. Εκφραζόμαστε σαν αυτό το ειδικό σώμα που βλέπουμε γιατί είμαστε αυτό που σκεφτόμαστε.
Οι σκέψεις – ατμός – (δημιουργήματα προηγούμενων εμπειριών) συμπυκνώνονται σαν ενεργειακό σώμα – νερό – και μετά σαν υλικό – πάγος.
Μέσα σ’ αυτό το θέατρο το γεμάτο ψευδαισθήσεις που συνεχώς αλλάζει, ας στρέψουμε την προσοχή μας προς την πνευματική και την «ατομική» ενότητά μας, εκτός των συναισθηματικών και νοητικών μελοδραμάτων.
Να καταστρέψουμε τον κλοιό του τρισδιάστατου ορίζοντα για να βγούμε απ’ τον κόσμο των αντικειμένων και μέσα από το εσωτερικό μας ταξίδι να ξαναθυμηθούμε της Αληθινή μας φύση και να γίνουμε ένα με το φως και την Αγάπη που διαλύουν κάθε σκοτάδι και σκιά. Χωρίς να σπαταλάμε χρόνο ή ενέργεια σε άσκοπες και μάταιες δραστηριότητες που δεν συμβάλλουν στην ποιότητα της ζωής μας.
Τότε θα έχουμε την εμπειρία της αυξημένης συνείδησης, εκείνης της άναρχης ουσίας, που εμπεριέχει και εμπεριέχεται στα πάντα. Πως είμαστε ένα πράγμα με τη δημιουργία και τον δημιουργό.
Βούτα στο τρικυμισμένο πέλαγο με αθόλωτο μάτι, ζήσε γενναία σα μαχητής, ανοίγοντας πλατιούς, άξιους κι ευτυχισμένους δρόμους, με αγνότητα και γαλήνη, έχοντας πάντα στη θύμησή σου πως ο θεός βαδίζει δίπλα σου, στην αριστερή πλευρά.
Απέκτησε φτερά
και αναζήτησε την ουσία
για να έχει η ζωή
υπέρτατη αξία
Σκοπός της ζωής είναι αυτή η Ιθάκη…
Ας το τολμήσουμε να βγούμε απ’ του νου μας, το «τρυπάκι».
* αλισάχνη = η άχνη του αλατιού, το άλας της γης είναι η πνευματική νιότη της ζωής, το πνεύμα