Σημαντική αύξηση σημείωσαν τα τελευταία χρόνια οι νοσηλευόμενοι στην Ψυχιατρική Κλινική του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, καθώς από τους 280-300 προ πενταετίας πέρυσι ανήλθαν στους 450, ενώ οι προσερχόμενοι στα εξωτερικά ιατρεία άγγιξαν τους 10.000.
Και η οικονομική κρίση είναι ένας από τους λόγους που επέδρασαν στην αύξηση των περιστατικών με κάποιας μορφής ψυχική πάθηση.
Η Ψυχιατρική Κλινική του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας συμμετείχε στο πανελλήνιο συνέδριο αναπτυξιακής ψυχολογίας, που διοργανώθηκε πριν λίγες ημέρες στον Βόλο έχοντας ειδική θεματική ενότητα.
Ο διευθυντής της Ψυχιατρικής Κλινικής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας κ. Κωνσταντίνος Μπονώτης τόνισε πως η Ψυχιατρική Κλινική αποτελεί τον κεντρικό άξονα της ψυχικής υγείας στη Θεσσαλία. Δεχόμαστε πάρα πολλούς ασθενείς τόσο στην Κλινική, όσο και στα εξωτερικά ιατρεία. Η Κλινική διαθέτει 22 κλίνες και τον χρόνο οι επισκέψεις στην Ψυχιατρική Κλινική αγγίζουν τις 10.000.
Για το 2015 οι νοσηλευόμενοι στην Ψυχιατρική Κλινική ανήλθαν στους 450, όταν πριν μερικά χρόνια δεν ξεπερνούσαν τους 300. Ο κ. Μπονώτης ανέφερε πως τόσο οι ασθενείς, όσο και οι νοσηλευόμενοι αυξάνονται συνεχώς. Ο τομέας της ψυχικής υγείας είναι ευαίσθητος και όταν το περιβάλλον είναι πιεστικό και όχι ιδιαίτερα υποστηρικτικό, τότε τα περιστατικά πληθαίνουν.
Μάλιστα τόνισε πως η πλειοψηφία των ανθρώπων που νοσηλεύονται στην Ψυχιατρική είναι νέοι, 40-50 ετών, αλλά ακόμη πιο νεαρής ηλικίας. Και βέβαια η οικονομική κρίση έχει διαδραματίσει και αυτή τον δικό της ρόλο στην αύξηση των περιστατικών, μέσα από το άγχος, την αγωνία που βιώνουν οι πολίτες, ιδίως οι άνεργοι. Γι’ αυτό και η Ψυχιατρική Κλινική είναι μονίμως γεμάτη από ασθενείς, ενώ προσέλευση υπάρχει και από τη Μαγνησία, αν και στο Νοσοκομείο Βόλου υπάρχει Ψυχιατρική Κλινική.
Παράλληλα ο κ. Μπονώτης αναφέρθηκε και στο κρίσιμο ζήτημα της ψυχοκοινωνικής αποκατάστασης. Είναι το στάδιο που ο ασθενής μετά τη νοσηλεία του θα πρέπει να φιλοξενηθεί σε κάποια δομή κρατική ή ιδιωτική, για να κάνει την ομαλή μετάβαση στο κοινωνικό περιβάλλον.
«Τα προβλήματα στο στάδιο της ψυχοκοινωνικής αποκατάστασης είναι αυξημένα» τόνισε ο κ. Μπονώτης και πρόσθεσε πως «συγγενικά πρόσωπα των ασθενών αδυνατούν ορισμένες φορές να τους περιθάλψουν, ενώ και οι υπάρχουσες δομές δεν επαρκούν για τις ανάγκες».