Τοπικά

Αυτόπτης μάρτυρας στο Πολυτεχνείο Βολιώτης οδηγός ασθενοφόρου-Ο 74χρονος σήμερα Δ. Ζησιμάτος “Θ”

 

ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ

Μια ξεχωριστή επετειακή εκδήλωση πραγματοποιήθηκε χθες στο «Αχίλλειον» από το 4ο ΓΕΛ Βόλου, όπου κεντρικός ομιλητής ήταν ο 74χρονος κ. Δημήτρης Ζησιμάτος, ο οποίος για χρόνια εργαζόταν ως οδηγός ασθενοφόρου στο ΙΚΑ και έζησε τα όλα τα γεγονότα του Νοεμβρίου του 1973 στην Αθήνα διακομίζοντας τραυματίες από το Πολυτεχνείο στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του ΙΚΑ επί της οδού Αλεξάνδρας.

Ο 74χρονος σήμερα Βολιώτης διηγήθηκε στους μαθητές και τους εκπαιδευτικούς όλες εκείνες τις δραματικές στιγμές της νεοελληνικής ιστορίας όντας αυτόπτης μάρτυρας.

Ο κ. Ζησιμάτος εργαζόταν στην Αθήνα από το 1969 και το Νοέμβριο του 1973 είχε βάρδια στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του ΙΚΑ από τις 11 το βράδυ ώς τις επτά το πρωί.

Επειδή, όμως, έκανε σεμινάριο στον Ερυθρό Σταυρό μετέβη στην υπηρεσία του από τις 8 το βράδυ, όταν τα πράγματα είχαν ήδη αγριέψει στους δρόμους και ο κόσμος είχε ξεχυθεί.

«Εκείνα τα χρόνια δεν υπήρχε το ΕΚΑΒ και το 166. Λειτουργούσαν ο Σταθμός Πρώτων Βοηθειών του Ερυθρού Σταυρού επί της 3ης Σεπτεμβρίου και ο Σταθμός Πρώτων Βοηθειών του ΙΚΑ επί της λεωφόρου Αλεξάνδρας. Εγώ δούλευα στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του ΙΚΑ. Αλλά, επειδή παράλληλα είμαι και νοσοκόμος, ανήκα στο σώμα εθελοντών του Ερυθρού Σταυρού, τους «Σαμαρείτες» και πήγαινα σε σεμινάριο του Ερυθρού Σταυρού. Το βράδυ της Παρασκευής είχα βάρδια από τις 11 μέχρι τις 7 το πρωί. Την ώρα που γινόταν το σεμινάριο ξαφνικά μας ενημέρωσαν να σταματήσουν τα μαθήματα. Ήταν οκτώ το βράδυ και είπα να μεταβώ στο σπίτι μου στην Καλλιθέα για να φάω και μετά να πάω στη δουλειά. Κατεβαίνοντας όμως από τον τρίτο όροφο που διεξαγόταν το σεμινάριο, στον ημιώροφο ένιωσα τις μυρωδιές από τα δακρυγόνα που δεν τις ξέραμε μέχρι τότε. Έξω στους δρόμους γινόταν χαμός και συγκοινωνία δεν υπήρχε. Κατάλαβα ότι ήταν αδύνατον να πάω στην Καλλιθέα» τόνισε.

Με ασθενοφόρο μετέβη τελικά στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών, διασχίζοντας την πλατεία Βάθης, όπου είχαν συγκεντρωθεί χιλιάδες, και πριν καλά-καλά προλάβει να καθίσει, και ενώ δεν είχε αρχίσει η βάρδια του, ο διευθυντής του ζήτησε να φορέσει την άσπρη μπλούζα και να βγει στους δρόμους.

«Βγήκα έξω και με το καρότσι, όποιος ερχόταν τον έβαζα απευθείας μέσα. Τότε ήρθε ο πρώτος τραυματίας περιμένοντας να μου πει σε ποιο γιατρό ήθελε να τον οδηγήσω. Αλλά εκείνος μου λέει: «Εδώ την έφαγα» μου λέει και μου δείχνει τη σφαίρα στο μηρό».

Εκείνο το ιστορικό βράδυ, ο ίδιος με το ασθενοφόρο μετέβη πολλές φορές στο Πολυτεχνείο για να διακομίσει τραυματίες.

Το Πολυτεχνείο πέρα από τα κόμματα

Τα γεγονότα αυτά του έχουν μείνει βαθιά χαραγμένα στη μνήμη και με λυρικό τρόπο τα διηγήθηκε χθες στους μαθητές και εκπαιδευτικούς, οι οποίοι με ιδιαίτερο ενδιαφέρον άκουγαν τον 74χρονο Βολιώτη να τους μιλά για τα γεγονότα. Άλλωστε μπροστά τους είχαν τη ζωντανή ιστορία.

Συνολικά περιέθαλψε και μετέφερε τουλάχιστον δέκα άτομα. «Είτε έρχονταν στο Σταθμό είτε πηγαίναμε εμείς στο Πολυτεχνείο για να μεταφέρουμε τραυματίες», πρόσθεσε.

Μέσα στις αναμνήσεις εκείνων των γεγονότων υπάρχει η εικόνα και με τους δύο νεκρούς, ένα 24χρονο φοιτητή και νεαρή αλλοδαπή που μεταφέρθηκαν στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών.

Και, όπως ο ίδιος σημείωσε, με αφορμή ερώτηση ενός μαθητή, το Πολυτεχνείο είναι πέρα από τα κόμματα. Αν δεν υπήρχε ο αγώνας και των φοιτητών, η χούντα δεν θα έπεφτε μετά από λίγους μήνες.

Ο διευθυντής του 4ου ΓΕΛ Βόλου κ. Νίκος Ιωαννίδης υπογράμμισε πως «η ιστορική  μνήμη είναι αναγκαία στους νέους, γιατί δημιουργεί όρους ανατροπής των δεδομένων με τρόπο που να προάγει και την κοινωνία. Και αυτό το έχουμε ανάγκη και στη χώρα μας και παγκόσμια. Άλλωστε τα μηνύματα του Πολυτεχνείου για μόρφωση, δικαιώματα και δουλειά συνεχίζουν να είναι επίκαιρα».

Προηγούμενο ΆρθροΕπόμενο Άρθρο
Μοιραστείτε το