Για δυόμισι δεκαετίες υπηρέτησε το αθλητικό ρεπορτάζ. Ωστόσο, όταν άφησε τη δημοσιογραφική πένα, αποφάσισε να φανερώσει μία διαφορετική πτυχή του εαυτού του και την τελευταία τριετία ασχολείται με την κατασκευή κοσμημάτων. Ο Παναγιώτης Θεολόγου συνεχίζει την οικογενειακή παράδοση, όσον αφορά στην καλλιτεχνική δημιουργία και πλέον αφήνοντας τη φαντασία του ελεύθερη, φτιάχνει εντυπωσιακές χειροποίητες κατασκευές.
Η ενασχόλησή του προέκυψε πριν από τρία χρόνια, όταν και συνταξιοδοτήθηκε. «Η αλήθεια είναι πως από την στιγμή που βγήκα στη σύνταξη από τον ΟΤΕ, που αποτέλεσε και την κύρια εργασία μου, είχα πολύ ελεύθερο χρόνο στη διάθεσή μου. Τα πρώτα ερεθίσματα ήταν από το ίντερνετ, αλλά στη συνέχεια θέλησα να το εξελίξω. Παρακολούθησα ορισμένα μαθήματα σε μία ιδιωτική σχολή στον Βόλο, την Τέχνης Δρώμενα «Αργώ» και χάρη στη δασκάλα μου, τη Ροζάρια Λεόνε, κατάφερα να πάρω τις βάσεις για να προχωρήσω παραπέρα. Αυτά τα μαθήματα με βοήθησαν, γιατί έμαθα κάποιες τεχνικές, τις οποίες μπόρεσα να εξελίξω. Με γοήτευσε πολύ ο χαλκός, τον οποίον χρησιμοποιώ στο 90% των κοσμημάτων που φτιάχνω. Όχι πως δεν μου αρέσουν τα υπόλοιπα μέταλλα, όπως ο ορείχαλκος και το αλπακάζ ή τα επιχρυσωμένα και τα επαργυρωμένα. Ο χαλκός με ελκύει περισσότερο», εξήγησε ο Παναγιώτης Θεολόγου, ο οποίος στη συνέχεια συμπλήρωσε: «Βέβαια, δουλεύω και με άλλα υλικά. Όπως τον πολυμερικό πηλό, ένα υλικό το οποίο κυριολεκτικά μπορείς να του δώσεις όποιο σχήμα θέλεις. Να το «ζωντανέψεις» όσο μπορείς περισσότερο. Να φανταστείς κάτι και να το αποδώσεις όπως θέλεις. Είναι εύπλαστο υλικό και μπορείς να κάνεις τα πάντα με αυτό. Γενικότερα μ’ αρέσει να πειραματίζομαι. Έτσι ασχολήθηκα και με άλλα πράγματα. Για παράδειγμα φέτος παρακολούθησα μάθημα για ντεκουπάζ, αλλά η σκέψη μου παραμένει στο κόσμημα».
Ο Βολιώτης δημιουργός μίλησε με πάθος για τη νέα ασχολία του, αν και τα προηγούμενα χρόνια, άπαντες τον είχαν συνηθίσει σε έναν ρόλο διαφορετικό, εκείνον της αθλητικής ενημέρωσης. «Ποιος ξέρει, ίσως επειδή ασχολούμουν με τόσα πολλά πράγματα, δεν είχε βγει στην επιφάνεια η αγάπη μου για το κόσμημα. Εργάστηκα ως αθλητικογράφος κοντά στα 25 χρόνια. Όταν εμφανίστηκε η ιδιωτική ραδιοφωνία και τηλεόραση, ήμουν από τους πρώτους που ασχολήθηκαν στον Βόλο. Στους τηλεοπτικούς δέκτες σταμάτησα να εμφανίζομαι το 1997. Τώρα σχεδόν 20 χρόνια αργότερα ακόμη βρίσκω ανθρώπους στον δρόμο, οι οποίοι με σταματούν και με ρωτάνε: Δεν βγαίνεις στο γυαλί; Παίζει ρόλο το πώς θα διαχειριστείς και θα εκμεταλλευτείς την εικόνα σου, ώστε να ακούς μία καλή κουβέντα όταν σε συναντούν έξω. Το αθλητικό ρεπορτάζ κάποια στιγμή με κούρασε, είδα ότι δεν υπήρχε μέλλον και αποσύρθηκα», είπε ο κ. Θεολόγου, για να καταλήξει: «Ένας ακόμη λόγος ήταν και ο φόρτος εργασίας που είχα στον ΟΤΕ. Όταν άρχισε να ιδιωτικοποιείται, οι απαιτήσεις έγιναν μεγαλύτερες. Δεν είχα χρόνο για περισσότερα. Μετάνιωσα που δεν ασχολήθηκα νωρίτερα με το κόσμημα. Θα μπορούσα να ξεκινήσω πιο μπροστά, αλλά και πάλι δεν είναι αργά. Την υγειά μας να έχουμε πάνω απ’ όλα. Σίγουρα όμως χρειάζεται να κάνουμε και πράγματα για τον εαυτό μας».
Όσο για το από πού αντλεί την έμπνευσή του κάθε φορά που μπαίνει στο εργαστήριο; Ο πρώην αθλητικογράφος τόνισε: «Υπήρξε μία περίοδος που βρέθηκα στη Σκόπελο με απόσπαση από τον ΟΤΕ. Κάθισα ένα χρόνο στο νησί. Όσο καιρό ήμουν εκεί, έβγαινα στην παραλία και κοιτούσα τη θάλασσα με τις ώρες. Εκείνο το πράγμα με γαλήνευε απίστευτα. Όταν ξεκίνησα τα κοσμήματα, αρκετά ήταν εμπνευσμένα από τη θάλασσα, όπως τα όστρακα, οι αστερίες, οι κοχλίες, οι ιππόκαμποι κ.ά. Μου αρέσουν εξίσου και οι παραστάσεις από αρχαϊκά μοτίβα. Προσπαθώ να τα μιμηθώ. Έναν μπρασελέ που έφτιαξα, είναι μαίανδρος. Άλλα πάλι έχουν σπείρες. Ό,τι μου αρέσει, προσπαθώ να το φτιάξω. Είναι αναλόγως την έμπνευση. Κι αυτό ακριβώς κάνει μοναδικό το χειροποίητο κόσμημα. Κανένα δεν μοιάζει με το προηγούμενο».
Γιος του ζωγράφου Παλαιολόγου Θεολόγου, θυμήθηκε την αντίδραση του 86χρονου, σήμερα, πατέρα του, όταν του μίλησε για πρώτη φορά για την ενασχόλησή του με το χειροποίητο κόσμημα. «Τόσα χρόνια τι έκανες; Αυτό ήταν το πρώτο πράγμα που σχολίασε. Όμως, του απάντησα, ότι εκείνος είχε ήδη μία ικανοποίηση από τον εγγονό του τον Παλαιολόγο-Χρήστο, ο οποίος προέκυψε καλλιτέχνης. Ο γιος μου ασχολήθηκε με τη φωτογραφία, έχει μάλιστα στούντιο στην Αθήνα, όπου εργάζεται πολλά χρόνια τώρα και χαίρομαι γιατί είναι αναγνωρίσιμος. Τώρα ο πατέρας μου πήρε και μία χαρά από μένα. Αν και ήμουν ο τελευταίος χρονολογικά, έχουμε τρεις γενιές στη σειρά που ασχολούνται με αυτά», σημείωσε, για να κλείσει τη συζήτηση με χαμόγελο, λέγοντας: «Τώρα περιμένουμε και τη μικρή κόρη μου, η οποία είναι λίγων μηνών, για να δούμε τι θα κάνει. Θα την προετοιμάσω από τώρα».