Αφήγημα

Η αλληλουχία αρνητικών ειδήσεων που μονοπώλησαν τις τελευταίες δεκαετίες την καθημερινότητα των πολιτών κούρασαν πολλούς. Κουράστηκαν να ακούν μόνο αρνητικές ειδήσεις. Θέλουν να ακούν και θετικές. Για αυτά που διορθώθηκαν, για όσα βελτιώθηκαν, για μάχες που κερδήθηκαν, για νίκες που δεν ήταν μόνο «πύρρειες».
Πολλοί παλεύουν με τα «θηρία». Θέλουν ωστόσο να ακούσουν και την ιστορία με εκείνους που πάλεψαν και νίκησαν.
Θέλουν να ακούσουν και για νίκες. Με μόνη την αρνητική αφήγηση θα μείνουν μέσα στο λάκκο για πάντα.
Αυτό που κρατάει αναμμένο το ενδιαφέρον να πασχίζει ο απλός πολίτης στην καθημερινότητα του δεν είναι μόνο τα προσωπικά και τα επιμέρους, αλλά και ένα μεγαλύτερο αφήγημα.
Άλλοτε οι Έλληνες ίσως να μην ήταν περισσότερο ικανοί, ούτε περισσότερο μορφωμένοι, ούτε περισσότερο δουλευταράδες. Ήταν όμως αποφασισμένοι. Είχαν ένα ξεκάθαρο στόχο και μια εθνική αφήγηση για τη διαδρομή τους. Και σήμερα χρειάζεται ένα ξεκάθαρο όραμα, μικρό ή μεγάλο δεν έχει σημασία, που να συνοδεύεται από την αφήγηση που να μας κρατήσει «ζεστούς».
Διαχρονικά και από αρχαιοτάτων χρόνων σε αυτή την χώρα με το λαμπρό παρελθόν μαζεύονταν χορτάτοι ή νηστικοί να ακούν από κάποιον με το χάρισμα της αφήγησης, να εξιστορεί πράγματα ωραία και αγαθά, ακόμη και πράξεις και ιστορίες ηρώων.
Ανάλογες ανάγκες υπάρχουν για το παρόν και το μέλλον. Δίχως να έχει τόσο σημασία ποιος θα είναι ο αφηγητής, να ακουστεί μια θετική εθνική αφήγηση που οδηγεί στο φως, μακριά από το σκοτάδι. Όχι άλλα παραμύθια με δράκους, αλλά αφηγήσεις της αλήθειας.
Δ.Ρ.