Η διασκέδαση σε συνδυασμό με την εστίαση αναδεικνύεται για ακόμη μια φορά στην πανδημία σε αδύναμο κρίκο των οικονομικών δραστηριοτήτων. Από την αρχή της υγειονομικής κρίσης ήταν αυτή που είτε έκλεισε για οκτώ περίπου μήνες είτε λειτουργούσε με διάφορους περιοριστικούς όρους στα ωράρια, στον αριθμό των πελατών, στην παροχή υπηρεσιών, όπως είναι η μουσική. Ο κορωνοϊός «έλκεται» από την κοινωνική συναναστροφή, είναι το δικό του… γήπεδο και οτιδήποτε έχει να κάνει με κοινωνική συνύπαρξη, μπορεί να εξελιχθεί σε υγειονομική βόμβα. Αυτό μάθαμε αυτά τα δύο χρόνια και είναι ό,τι χειρότερο για την ανθρώπινη φύση, να μην μπορείς να δεις έναν άνθρωπο και να συνομιλήσεις μαζί σε έναν κλειστό χώρο. Αυτό, λοιπόν, συμβαίνει τώρα και με τη μετάλλαξη Όμικρον, όπου τα μέτρα αφορούν κυρίως στην εστίαση, η οποία θα κλείνει στις 12 τα μεσάνυχτα. Βέβαια και τα μπουζούκια θα βρουν τρόπους να λειτουργούν νωρίτερα, όπως έγινε το καλοκαίρι του 2020, αλλά και εμείς μπορεί να βγαίνουμε πιο νωρίς για να μην εγκλωβιστούμε στα σπίτια μας. Το θέμα, όμως δεν είναι τι θα κάνουμε εμείς, αλλά πώς θα επιβιώσουν οι επαγγελματίες της εστίασης που τραβούν ξανά το κάρο των υγειονομικών μέτρων. Ακόμη μια θυσία στον βωμό της μη εξάπλωσης του ιού. Μέχρι πότε…
Φ.Σ.