Στους 63 ανήλθαν το 2015 τα παιδιά με σπασμούς είτε εμπύρετους είτε απύρετους που νοσηλεύτηκαν στην Παιδιατρική Κλινική του Νοσοκομείου Βόλου. Η διάρκεια νοσηλείας των παιδιών ήταν κατά μέσο όρο τρεις ημέρες.
Στην ετήσια καταγραφή περιπτώσεων πυρετικών και απύρετων σπασμών σε νοσηλευθέντα παιδιά στην παιδιατρική Κλινική του Νοσοκομείου Βόλου προχώρησε η ειδικευόμενη παιδίατρος κ. Σοφία-Δήμητρα Μπαμπαλίτσα, με υπεύθυνη επιβλέπουσα την κ. Αναστασία Αναστασίου-Κατσιαρδάνη που είναι διευθύντρια και Επιστημονικά Υπεύθυνη Παιδιατρικής Κλινικής στο Αχιλλοπούλειο Γενικό Νοσοκομείο Βόλου.
Όπως τονίζεται στην έρευνα, τα παιδιά με επιληψία διαφέρουν από τους ενήλικες όχι μόνο στις κλινικές εκδηλώσεις, αλλά και στην παρουσία ιδιαίτερων ηλεκτροεγκεφαλογραφικών (ΗΕΓ) ευρημάτων, την αιτιολογία και την ανταπόκριση στην αντιεπιληπτική αγωγή.
Από την καταγραφή που έγινε, συγκεντρώθηκαν 63 ασθενείς, από τους οποίους οι 29 αποτελούσαν περιπτώσεις με πυρετικούς σπασμούς και οι 34 απύρετους σπασμούς.
Στους πυρετικούς σπασμούς ήταν 13 κορίτσια και 16 αγόρια. Το εύρος των ηλικιών ήταν από 8 μηνών έως 6 ετών. Το αίτιο του εμπυρέτου αποτελούσε σε 15 περιπτώσεις λοίμωξη του ανώτερου αναπνευστικού, 4 περιπτώσεις του κατώτερου αναπνευστικού, 6 εκδηλώθηκαν με αιφνίδιο εξάνθημα, 2 περιπτώσεις ΟΜΩ και 2 άγνωστης αιτιολογίας. Η διάρκεια νοσηλείας ήταν κατά μέσο όρο 3 ημέρες. Τα περισσότερα παιδιά προσήλθαν με πρωτοεμφανιζόμενο επεισόδιο σπασμών και με θετικό οικογενειακό ιστορικό σπασμών. Εκδηλώθηκαν 23 με απλούς και 6 με σύνθετους σπασμούς Η κατανομή στον χρόνο των περιστατικών ήταν 27,5% το φθινόπωρο, 34,4% το χειμώνα, 13,7% την άνοιξη και 24,1% το καλοκαίρι.
Όσον αφορά στους απύρετους σπασμούς, συγκεντρώθηκαν 34 περιστατικά με 18 αγόρια και 16 κορίτσια. Το εύρος των ηλικιών ήταν από 1 μήνα μέχρι 14 ετών. Η κατανομή στον χρόνο ήταν 29,4% την άνοιξη, 41,1% το καλοκαίρι, 14,7% φθινόπωρο και 14,7% χειμώνα. Μέση διάρκεια νοσηλείας απύρετων ήταν 1,87 ημέρες. Η ταξινόμησή των απύρετων με βάση τον τρόπο εκδήλωσής τους ήταν γενικευμένοι: 10 τονικοί, 4 ατονικοί, 1 μυοκλονικοί, 13 τονικοκλονικοί κι 1 αφαίρεση, ενώ εστιακοί ήταν 4 με απώλεια συνείδησης και 1 χωρίς απώλεια συνείδησης.
Σε 11 περιστατικά χρειάστηκε παρέμβαση με φαρμακευτική αγωγή για τη λύση τους (διαζεπάμη/μιδαζολάμη), ενώ στα 23 περιστατικά λύθηκαν μόνοι τους. Σε 22 ήταν πρώτο επεισόδιο σπασμών και στα υπόλοιπα 12 είχαν προηγηθεί και άλλα. Από τα 12 παιδιά τα 4 ήταν με αντιεπιληπτική αγωγή. Διενεργήθηκε ηλεκτροεγκεφαλογράφημα σε 21 παιδιά, που ανέδειξε παθολογικά ευρήματα σε 5 περιπτώσεις. Διενεργήθηκε αξονική τομογραφία σε 6 παιδιά χωρίς ανάδειξη παθολογικών ευρημάτων. Διακομίστηκαν 5 παιδιά σε τριτοβάθμιο νοσοκομείο.
Στα συμπεράσματα της έρευνας επισημαίνεται πως «η συχνότητα και η λοιπή επιδημιολογία των σπασμών στα παιδιά της κλινικής μας συμφωνεί με αυτήν σε προηγούμενα χρόνια και συνάδει με τα ποσοστά που παρατηρούνται στην ευρύτερη βιβλιογραφία. Η απουσία παιδονευρολόγου στο Νοσοκομείο μας και ως εκ τούτου η διενέργεια ΗΕΓ με ραντεβού σε εξωτερικό συνεργαζόμενο νευρολόγο ενηλίκων, με κάποιες ημέρες καθυστέρησης επηρεάζει τα πιθανά θετικά αποτελέσματα του ΗΕΓ, το οποίο δεν γίνεται άμεσα κοντά στο επεισόδιο, συμβάλλοντας στη μη έγκαιρη διάγνωση της επιληψίας. Η κλινική μας διαχειρίστηκε επιτυχώς τα επεισόδια απύρετων σπασμών παρά την απουσία εξειδικευμένου παιδονευρολόγου, ενώ παρέπεμψε σε ειδικό ή Τριτοβάθμιο Νοσοκομείο, όπως θα έπρεπε, τα περιστατικά που προσήλθαν με 1ο επεισόδιο σπασμών. Παραπέμφθηκαν 22 παιδιά για περαιτέρω διερεύνηση και θεραπεία».