Από τα μέσα της δεκαετίας του ’70 χρονολογούνταν η γνωριμία του Σπύρου Ποδάρα με τον Λαυρέντη Μαχαιρίτσα και εξελίχθηκε σε μία φιλία που κράτησε δεκαετίες ολόκληρες. Ο άδικος χαμός του Βολιώτη τραγουδοποιού προχθές άφησε μεγάλο κενό στις καρδιές όλων και ο συνιδρυτής του θρυλικού «Καφέ Σαντάν» δεν αποτελεί εξαίρεση, μην μπορώντας ακόμη να πιστέψει τον θάνατο του αγαπημένου του «Λάρη».
Αμφότεροι υπήρξαν λάτρεις της ροκ μουσικής και κάπως έτσι στα πρώτα χρόνια της Μεταπολίτευσης γνωρίστηκαν στην Αθήνα. Οι δύο Βολιώτες ροκάδες συναντήθηκαν για πρώτη φορά δίπλα στον σπουδαίο Πάνο Τζαβέλα, ο οποίος είχε στήσει στην Πλάκα το «Αντάρτικο Λημέρι» και στα πρώτα χρόνια μετά την πτώση της Χούντας εξέφραζε με τα τραγούδια του το έπος της Εθνικής Αντίστασης.
«Από το 1975 γνωριζόμασταν. Μας συνέδεε μία πολύχρονη φιλία. Τότε με τον Χρήστο Τόλο, που ήμασταν τότε μαζί στις μπουάτ και στα μικρά ροκ κλαμπ της Πλάκας, κάναμε παρέα και με τον Λαυρέντη. Με τον Χρήστο δουλεύαμε στο «Αντάρτικο Λημέρι». Ο Μαχαιρίτσας συνεργάστηκε με τον Τζαβέλα, λίγο μετά από εμάς κι αφότου είχαμε παρουσιαστεί στον στρατό», θυμήθηκε ο κ. Ποδάρας και πρόσθεσε: «Εκείνη την εποχή ο Λαυρέντης είχε ένα σπίτι στην Πλάκα. Μαζευόμασταν διάφοροι φίλοι εκεί και συζητούσαμε τις αγωνίες μας. Τις αγωνίες του Λαυρέντη. Πολλά πράγματα περί μουσικής».
Τα χρόνια πέρασαν και ο Σπύρος Ποδάρας, μαζί με τον φίλο και επί χρόνια συνεργάτη του, Χρήστο Τόλο, τον Δεκέμβριο του 1981 άνοιξαν το «Καφέ Σαντάν» στην Ογλ, που αποτέλεσε σημείο αναφοράς για τη μουσική σκηνή του Βόλου και όχι μόνο. Ο Μαχαιρίτσας, ο οποίος στο μεταξύ από το 1980 είχε φτιάξει τους «Τερμίτες», είχε έρθει με το συγκρότημά του να παίξει στο ιστορικό ροκάδικο της γενέτειράς του.
Υπήρξε μία περίοδος, στην οποία ο αξέχαστος καλλιτέχνης βρέθηκε ένα βήμα από το να εγκαταλείψει την καριέρα του και να επιστρέψει στον Βόλο. «Το 1986 εμείς είχαμε κατέβει στην Αθήνα, γιατί συνεργαζόμασταν με τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου», σημείωσε ο Βολιώτης μουσικός και πρόσθεσε: «Έτσι βρισκόμασταν πιο συχνά με τον Μαχαιρίτσα. Ήταν απογοητευμένος και ήθελε να γυρίσει πίσω. Διένυε μία στενάχωρη περίοδο τότε. Μάλιστα, είχαμε συζητήσει το ενδεχόμενο να παίζει στο «Καφέ Σαντάν» μαζί μας. Μέχρι που ήρθε η ανεπανάληπτη επιτυχία του καταπληκτικού «Διδυμότειχου Blues», το οποίο έγραψε ο Λαυρέντης και όλα τα άλλα είναι απλά ιστορία. Έκτοτε, βέβαια, ποτέ δεν χάσαμε επαφή» .
Το μεγάλο πάρτι που έγινε στον Βόλο για τα 25 χρόνια του «Καφέ Σαντάν» είναι επίσης ξεχωριστή ανάμνηση. «Είχαν έρθει τότε πολλοί καλλιτέχνες. Ο Παπακωνσταντίνου, ο Γιοκαρίνης, ο Τσακνής, ο Καζούλης. Από τους πρώτους που μας τίμησαν τότε ήταν και ο Λαυρέντης, που είχε ζήσει πολύ έντονα εκείνη τη βραδιά», εξομολογήθηκε, ενώ έπειτα σχολίασε το γεγονός ότι ελάχιστα 24ωρα πριν, στον Βόλο έδωσε την τελευταία συναυλία του, προτού τον προδώσει η καρδιά του στο εξοχικό που είχε στον Πτελεό: «Τραγική συγκυρία. Ο Βόλος δεν πρέπει να το ξεχάσει ποτέ αυτό».