θεία δωρεά, θα κηρύττω την ευεργεσία, δεν θα αποκρύπτω την ισόβια ευγνωμοσύνη μου στο πρόσωπό του. Δική μου και ακατανίκητη η ανάγκη προς τούτο. Και, οπωσδήποτε, όχι δική του.
Διότι, όποιος εργάζεται στον αμπελώνα της Εκκλησίας, δεν περιμένει από κάποιον άλλο, έπαινο ή ευχαριστία ή δόξα ή μισθό, όπως γράφει σύγχρονος στοχαστής. Κάνει συνειδητά τη δουλειά του, και ξέρει τι κάνει, και ξέρει τι προσδοκά. Μεθάει από την ομορφιά των σταφυλιών και τη γλύκα του κρασιού. Τρυγάει το αμπέλι και κερνάει. Δεν περιμένει να τον κεράσουν, γιατί δεν έχει την ίδια χάρη. Κερνάει ο ίδιος τους άλλους το ιδεατό κρασί των κόπων του, και ευφραίνεται η ψυχή του.
Και εσείς, Σεβασμιώτατε Πατέρα μας, ευφραίνεσθε απόψε, καθώς στη γιορτή σας ανήμερα, σάς περιστοιχίζουν στοργικά τα παιδιά σας. Άλλα βαπτίσθηκαν από τα τίμια χέρια σας, άλλα οδηγήθηκαν ως κληρικοί στο ιερό θυσιαστήριο, άλλα σαγηνεύτηκαν και γαλουχήθηκαν με του χαρισματικού σας λόγου την ακατάλυτη δύναμη. Όλα, όμως, κρατούν κλειδωμένη στην καρδιά τους την πιο πηγαία και γνήσια αγάπη τους και τον πιο βαθύ σεβασμό στο πρόσωπό σας. Ευφραίνονται σήμερα και εκείνα, και κλήρος και λαός, και σάς αντιπροσφέρουν ως αγαθή αντίδοση τις ευχαριστίες τους και την ευγνωμοσύνη τους με την ολοκάρδια ευχή:
«Το έργο σας, Σεβασμιώτατε, πάντοτε να ευοδώνεται, και οι καρποί των κόπων σας να πολλαπλασιάζονται, για τη δόξα του Θεού! Να είναι τα έτη σας πολλά και ευλογημένα, ειρηνικά, καλλίκαρπα και ευτυχισμένα! Να λαμπρύνετε με την χαρισματούχο παρουσία σας την αγία μας Εκκλησία, και να την ποιμαίνετε πάντοτε «υγιής, μακροημερεύων και ορθοτομών» τον λόγον του Θεού». Αμην!