Μία 22χρονη φοιτήτρια στο Τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, εδώ κι ένα μήνα άρχισε να μαθαίνει αργαλειό στα εργαστήρια παραδοσιακών τεχνών του Λυκείου Ελληνίδων Βόλου. Η επαφή της Μαριλένας Κουτσώνα με την υφαντική «παντρεύει» μία ξεχασμένη τέχνη με το σήμερα…
Η ενασχόλησή της προέκυψε τυχαία, αλλά η παρακολούθηση των πρώτων μαθημάτων υφαντικής έχει ενθουσιάσει τη φοιτήτρια αρχιτεκτονικής, η οποία εξομολογήθηκε πως ανακάλυψε το εργαστήριο αργαλειού: «Η αλήθεια είναι πως πέρασα μία μέρα από τον χώρο, όπου στεγάζεται το εργαστήριο και το ανακάλυψα κατά τύχη. Έτσι, μόλις έμαθα ότι μπορείς να μάθεις υφαντική στο Λύκειο Ελληνίδων, έκανα εγγραφή και ξεκίνησα μαθήματα. Νομίζω ότι οι περισσότεροι δεν το γνωρίζουν, αλλιώς θα υπήρχε μεγαλύτερη προσέλευση».
Η Μαριλένα Κουτσώνα έχει καταγωγή από τη γειτονική Λάρισα και φέτος συμπληρώνει μία πενταετία στον Βόλο, ούσα τελειόφοιτη στο Τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών. Και παρά τις υποχρεώσεις που έχει παρακολουθώντας τα μαθήματα του τελευταίου έτους στη σχολή της, βρίσκει χρόνο να αφιερώσει για το μάθημα αργαλειού, ξεκινώντας μία ασχολία που κερδίζει καθημερινά το ενδιαφέρον της: «Θυμάμαι ακόμη τον ενθουσιασμό μου έπειτα από την πρώτη συγκέντρωση στο εργαστήριο. Ένιωσα πολύ ωραία, καθώς ενεργοποιήθηκε η φαντασία μου. Ήταν η αίσθηση πως δημιουργώ κάτι δικό μου. Αυτή είναι η μαγεία της υφαντικής. Φτιάχνεις κάτι που είναι ολότελα δικό σου και βάζεις την προσωπικότητά σου».
Η Λαρισαία φοιτήτρια στα πρώτα μαθήματα που παρακολούθησε, καταπιάστηκε με την κατασκευή μίας κουρελούς, ένα είδος υφαντού χαλιού που συνθέτεται από περίσσεια νημάτων ή κομμάτια διαφόρων υφασμάτων: «Ο τρόπος που κατασκευάζεις την κουρελού, επιβεβαιώνει στην πράξη ότι ο αργαλειός περιέχει και την ιδέα της ανακύκλωσης, αφού χρησιμοποιείς παλιά υφάσματα και ανακυκλώνεις τα υλικά που βρίσκονται στη διάθεσή σου. Παράγεις πράγματα από αυτά που ήδη έχεις. Τώρα βρίσκομαι στα τελειώματα σχεδόν. Στα πρώτα μαθήματα δεν έχει σημασία τόσο το σχέδιο που θα κάνεις, όσο η τεχνική που θα ακολουθήσεις. Έρχεσαι σε επαφή με τον αργαλειό και δεν στέκεσαι μόνο στο design. Στην κουρελού που έχω ξεκινήσει, νομίζω ότι περισσότερο ήθελα να βγάλω ένα στυλ που συνδυάζει έντονα χρώματα με πολλές εναλλαγές».
Η τέχνη της υφαντικής έκανε… κλικ στη νεαρή κοπέλα, η οποία μαθαίνοντας αργαλειό δείχνει ότι κρατά το νήμα της παράδοσης: «Όλες ετούτες οι παραδοσιακές τεχνικές με ελκύουν, γι’ αυτό και μου άρεσε τόσο και η ιδέα του αργαλειού. Στο σπίτι δεν είχε ασχοληθεί κάποιος. Εγώ είμαι η πρώτη μέσα στην οικογένεια. Η μητέρα μου έχει δουλέψει βελονάκι. Η γιαγιά μου έπλεκε κι εκείνη, αλλά όχι αργαλειό. Αυτή τη στιγμή είμαι η μικρότερη στο εργαστήριο, αλλά δεν είναι ακατόρθωτο να έρθουν κι άλλοι νέοι. Για παράδειγμα, αρκετοί συμφοιτητές και φίλοι, όταν πληροφορήθηκαν πως ξεκίνησα να μαθαίνω αργαλειό, τους φάνηκε ενδιαφέρον και θα ήθελαν να το δοκιμάσουν και οι ίδιοι».
Όσο για το εάν θα συνεχίσει να ασχολείται με την τέχνη του αργαλειού και μετά την αποφοίτησή της από το πανεπιστήμιο; Η Μαριλένα Κουτσώνα είπε: «Δεν το έχω σκεφτεί τόσο σοβαρά από την άποψη ότι στην παρούσα φάση το κάνω περισσότερο ως χόμπι, γιατί με γεμίζει και με χαλαρώνει. Σίγουρα στην πορεία και φυσικά ανάλογα με τις δυνατότητες που θα έχω, θα με ενδιέφερε να συνεχίσω να υφαίνω στον αργαλειό. Και δοθείσης της ευκαιρίας, θα ήθελα να επισημάνω το εξής: Ο αργαλειός είναι μία μηχανή, η οποία χρησιμοποιούνταν για την ύφανση σε παλαιότερες εποχές. Το γεγονός, όμως, ότι κάθεσαι πάνω σ’ έναν εργαλείο, που θεωρείται παραδοσιακός, αυτό δεν συνεπάγεται πως αυτό που θα δημιουργήσεις θα είναι κάτι παρωχημένο σώνει και ντε. Μπορείς να υφάνεις μοντέρνα σχέδια που θα ανταποκρίνονται στα σημερινά δεδομένα. Να δημιουργείς εργόχειρα με σύγχρονο design. Ο αργαλειός σήμερα σου δίνει την ευκαιρία να πειραματιστείς, να κάνεις τους συνδυασμούς σου. Να φτιάξεις πραγματικά ό,τι μπορείς. Το σημαντικό είναι να υπάρχει όρεξη κι όλα τα υπόλοιπα γίνονται».