Στην 55χρονη ζωή του το Σανατόριο του γιατρού Καραμάνη στο Πήλιο γνώρισε δύο παγκοσμίους πολέμους, έναν εμφύλιο, πολλούς θανάτους, αλλά και πολλούς έρωτες και χωρισμούς. Τρεις ερωτικές ιστορίες άφησαν έντονα τα χνάρια τους στην ιστορία μέχρι σήμερα.
Η ταινία «Πνοή Ζωής» «πάει» Φεστιβάλ. Το ντοκιμαντέρ για τη φυματίωση και τον έρωτα συμμετέχει στο 18ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης.
Είναι μια δημιουργία των σκηνοθετών Δημήτρη Βερνίκου και Πόλυς Βλάχου και βασίζεται στις αφηγήσεις ανθρώπων που έζησαν στο Σανατόριο του Πηλίου. Μιλά για νέους με φυματίωση που νοσηλεύονταν για μήνες ή για χρόνια, σχεδόν απομονωμένοι από τον υπόλοιπο κόσμο, με πιθανότερη έκβαση το θάνατο αφού δεν υπήρχε θεραπεία. Ο έρωτας ήταν σχεδόν αναπόφευκτος και τις περισσότερες φορές θεραπευτικός και ζωογόνος.
Η Ντορέττα, νοσηλευόμενη στο Σανατόριο, περιγράφει αυτό το διάστημα ως το καλύτερο της ζωής της. Η παράλληλη ιστορία της Άννας Σικελιανού, γυναίκας του ιδρυτή του Σανατορίου γιατρού Καραμάνη, ξαναζωντανεύει. Και για τις δυο σημαντικές γυναίκες ο έρωτας φαίνεται ότι τελειώνει με την απομάκρυνσή τους από το Σανατόριο ή μάλλον μπορεί να αρχίζει όταν επιστρέφουν στην πραγματική ζωή, αλλά οι αναμνήσεις, τις συνοδεύουν για πάντα.
Τρεις ζωές, μια ταινία. Μια ταινία, πνευματικό παιδί του καθηγητή Κωνσταντίνου Γουργουλιάνη, ενώ η Πνευμονολογική Κλινική του Πανεπιστημίου ανέλαβε την παραγωγή.
Το κινηματογραφικό «παιδί» του κ. Γουργουλιάνη πραγματεύεται την τρομακτική νόσο που ακούει στο όνομα φυματίωση και τον ατρόμητο έρωτα, που πήρε σάρκα και οστά, χάρη στο προσωπικό του αρχείο, στο πλούσιο αρχειακό υλικό της Κλινικής, στις αφηγήσεις και στη συνολικά αμέριστη συμπαράστασή του. Και κυρίως χάρη στο ανήσυχο πνεύμα του.
Η ταινία θα προβληθεί στις 13 και στις 15 Μαρτίου και έχει διάρκεια 66 λεπτά, σε σενάριο – σκηνοθεσία – μοντάζ Δημήτρη Βερνίκου – Πόλυς Βλάχου.
Ο Κ. Γουργουλιάνης μιλά για το πως ξεκίνησε η Πνοή της Ζωής. Ήταν τότε που βρέθηκε στη Λάρισα ως νέος επίκουρος καθηγητής το 1994 και ανακάλυψε το Σανατόριο του Πηλίου για τα επιτεύγματά του στην ιστορία της ιατρικής, αλλά κυρίως για το λογοτεχνικό κύκλο που αναπτύχθηκε εκεί στο «Μαγικό Βουνό» με τη συμμετοχή του Σικελιανού, του Παλαμά, του Σεφέρη, του Τσάτσου.
«Με μια ομάδα φοιτητών φθάσαμε εκεί, σώσαμε ό,τι βρήκαμε, βιβλία και σκεύη, αλλά κυρίως μια γενιά φοιτητών ιατρικής και τώρα γιατρών μπολιάσθηκαν με μια καταπληκτική ιστορία που αναδεικνύει την κοινωνική διάσταση της φυματίωσης.
Η αρτιότητα του ντοκιμαντέρ οφείλεται στην εμπειρία και τις ικανότητες του Δημήτρη Βερνίκου. Πριν φθάσουμε όμως εκεί, όλες οι πληροφορίες που είχαν συλλεγεί κυρίως με βάση τις προσωπικές αναμνήσεις της Άννας Σικελιανού όπως τις διηγήθηκε σε μένα αποτυπώθηκαν σε ένα μυθιστόρημα που γράψαμε με τον καθηγητή Νίκο Κυριαζή, ένα λεύκωμα με φωτογραφικό υλικό και δεδομένα σε συνεργασία με τα Γενικά Αρχεία του Κράτους και την Αννίτα Πρασσά. Αυτό το λεύκωμα περιλαμβάνει μεταξύ των άλλων αδημοσίευτες επιστολές του Άγγελου Σικελιανού και στοιχεία για μια εποχή που με μια πρώτη ματιά έχει αρκετές ομοιότητες με το σήμερα. Η ταινία «Πνοή Ζωής» είναι ένα έργο μνήμης και εγρήγορσης. Θα έλεγα ένας ύμνος στην ολιστική αντιμετώπιση της ασθένειας και μια προβολή ενός γιατρού του Καραμάνη, πρότυπου που ήταν ταυτόχρονα φιλόσοφος, ανθρωπιστής, θεολόγος και μεγάλος ιδεολόγος».