Μετά από μια περίοδο ανεμελιάς τότε που κυνηγούσαμε το εύκολο κέρδος είτε επενδύοντας στο Χρηματιστήριο είτε ξοδεύοντας αλόγιστα από τις πιστωτικές κάρτες που εξασφάλιζες χωρίς καμία δυσκολία έρχεται ένας επώδυνος λογαριασμός.
του Κωνσταντίνου Καραμεσίνη- Για το ΒΗΜΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ
Το 2010 αρχίζει για όλους μας η οικονομική κρίση. Επακόλουθο αυτής είναι να αρχίζει η οικονομική αποδόμηση λόγω περικοπών μισθών, συντάξεων και επιβολής φορολογίας στο σύνολο του πληθυσμού της Χώρας. Και ενώ όλοι στην Ελλάδα ζούμε μέσα σε μια παραζάλη έρχεται η φυλάκιση των πρώην Υπουργών Άκη Τσοχατζόπουλου, Γιάννου Παπαντωνίου και συνεργατών τους καθώς και του δημάρχου Θεσσαλονίκης Βασίλη Παπαγεωργόπουλου για υπεξαίρεση κατά του δημοσίου.
Όλοι προσπαθούν να επιβιώσουν μέσα σε μια πολύ δύσκολη οικονομική περίοδο και ακούνε για εκατομμύρια που δαπανήθηκαν για αγορές σπιτιών και για πολυτελή τρόπο διαβίωσης μέσω της υπεξαίρεσης.
Η οικονομική κρίση για μεγάλο μέρος του πληθυσμού δεν έχει τελειώσει ακόμα. Αυτό μπορεί να το δει κανείς, εάν κάνει μια βόλτα στο κέντρο της Αθήνας και των μεγαλουπόλεων τη νύχτα όπου βλέπει εκατοντάδες συμπολιτών μας να κοιμούνται στο δρόμο. Σε μια έρευνα μας διαπιστώσαμε ό,τι οι δομές φιλοξενίας αστέγων είναι γεμάτες και υπάρχει μεγάλος αριθμός στη λίστα αναμονής.
Η μετανάστευση των νέων μας από το 2010 είναι μεγάλη και συνεχίζεται με αμείωτο ρυθμό. Οι περισσότεροι νέοι μας που επιλέγουν σπουδές στο εξωτερικό ή ένα μεταπτυχιακό δεν επιστρέφουν στη χώρα μας, διότι βλέπουν ένα πιο σίγουρο επαγγελματικό μέλλον στις χώρες που σπουδάζουν. Αποτέλεσμα αυτού του γεγονότος δεν είναι μόνο η μείωση του πληθυσμού αλλά και ότι εγκαταλείπουν τη χώρα νέοι μορφωμένοι και εξελίξιμοι Έλληνες πολίτες που μπορούν να συμβάλουν στην Ανάπτυξη της Χώρας.
Το Φεβρουάριο του 2020 μπαίνουμε σε μια νέα κρίση, αυτή τη φορά σε παγκόσμια κλίμακα. Έρχεται η υγειονομική κρίση. Στις ειδήσεις καθημερινά ακούμε για νεκρούς και νοσήσαντες από τον ιό. Όλη η κοινωνία ζει σε μια νέα, μεγαλύτερη παραζάλη. Αρχίζει η απομόνωση και η διχόνοια μεταξύ των ανθρώπων. Ζούμε την περίοδο των λεπρών που ο νοσήσας γίνεται απόβλητος της κοινωνίας. Δημιουργείται αντιπαράθεση μεταξύ εμβολιασμένων και ανεμβολίαστων σε σημείο να διαρρηγνύονται οι σχέσεις και μέσα στις οικογένειες.
Και ενώ περιμέναμε να υπάρξει μια ισορροπία στη ζωή μας, αρχίζει ο πόλεμος στην Ουκρανία και η βασική είδηση που ακούμε είναι μια νέα διπλή κρίση, ενεργειακή και επισιτιστική, Η κατρακύλα δεν έχει τελειωμό. Ξαφνικά διαπιστώνουν ότι μεγάλο μέρος των υπουργών, Δημοσιογράφων και επιχειρηματιών της χώρας παρακολουθούνται από την ΕΥΠ.
Πριν στεγνώσει η μελάνη από τις υποκλοπές, έρχεται ένα ακόμα σκάνδαλο, το οποίο σου δημιουργεί αποτροπιασμό. Άτομα υπεράνω κάθε υποψίας, που συνδιαλέγονται με πολιτικούς και πνευματικούς ταγούς ασελγούν σε ανήλικο κορίτσι μόλις 12 ετών. Η κοινωνία στέκει σοκαρισμένη και δεν ξέρει πού να στηριχθεί.
Η αποσύνθεση κάθε ηθικής υπόστασης στην κοινωνία μας έρχεται με το επόμενο σκάνδαλο της ΜΚΟ «Κιβωτός του Κόσμου», ένα φιλανθρωπικό οργανισμό που όλοι οι Έλληνες τον θεωρούσαν υπόδειγμα. Ο κόσμος όλα τα έβλεπε με προβληματισμό, τα δύο τελευταία δημιουργούν πόνο στην κοινωνία.
Συναντάς ηλικιωμένους οι οποίοι κλαίνε και με αγωνία θέλουν να ακούσουν ότι τα δύο τελευταία είναι ψέματα. Και πριν μας αφήσει το 2022, έρχεται και η είδηση από το εξωτερικό. Ευρωβουλευτές που μας εκπροσωπούν στην Ευρωβουλή εμπλέκονται σε σκάνδαλο χρηματισμού. Πόσο πιο κάτω θα πάμε Θεέ μου. Άνθρωποι με παχυλούς μισθούς και προνόμια, που δύσκολα τα συναντάς σήμερα να θέλουν να αποκτήσουν και άλλα.
Πόσα ακόμη; Η κυβέρνηση όλη αυτήν την καταιγίδα προσπαθεί να την αντιμετωπίσει με ευχολόγια και επιδόματα φτώχειας. Για την μεγάλη και αδικαιολόγητη αύξηση στις τιμές των καυσίμων κίνησης δίνει ένα επίδομα που το ονομάζει «Fuel pass» και για την μεγάλη αύξηση στις τιμές των τροφίμων δημιουργεί το καλάθι του νοικοκυριού και δίνει και το επίδομα «Food pass». Στην πλούσια Ελληνική γλώσσα το ένα λέγεται Δελτίο Καυσίμων και το άλλο Δελτίο Σίτισης.
Τα τελευταία περίπου 15 χρόνια η λέξη που ακούμε συνέχεια είναι η λέξη ΚΡΙΣΗ. Τα παιδιά που είναι στην εφηβεία και ετοιμάζονται να μπουν στην παραγωγική διαδικασία το μόνο που γνώρισαν στην ζωή τους είναι οι προαναφερόμενες κρίσεις. Γνώρισαν προβλήματα που οι γονείς με μεγάλη αγωνία και προσπάθεια προσπαθούσαν και προσπαθούν να λύσουν.
Αναρωτήθηκε κανείς από πού προέρχονται όλα αυτά, και ακόμα περισσότερα που όλοι γνωρίζουμε και ας μην τα αναφέρουμε, τα δεινά που βιώνει η κοινωνία μας σήμερα; Όλες αυτές τις επαναλαμβανόμενες κρίσεις ποιος τις δημιουργεί; Περιδιαβαίνοντας στην ειδησιογραφία βρήκα στο militaire.gr ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο «Η παγκόσμια τάξη στα πρόθυρα του γκρεμού» Σας το παραθέτω: https://www.militaire.gr/i-pagkosmia-taxi-sta-prothyra-toy-gkremoy-ekthesi-efialtis-ton-israilinon/.
Μήπως πρέπει να αναλογιστούμε ο καθένας ξεχωριστά ποια είναι η θέση μας μέσα σε αυτόν τον κυκεώνα που βιώνουμε; Σκέφτηκε κανείς την μεγαλύτερη και πιο σημαντική κρίση μήπως τη δημιουργούμε μόνοι μας; Θα αναρωτηθούμε ποια είναι.
Μια είναι η κύρια κρίση που μαστίζει όλο τον κόσμο, η «Πνευματική Κρίση». Μιλάμε συνέχεια για την Κλιματική Αλλαγή και για το ποιος καταστρέφει τον Πλανήτη. Αποδομήσαμε τον κοινωνικό ιστό της κοινωνίας καταργώντας κάθε έννοια ηθικής και διαλύοντας το μέγιστο αγαθό και την αρχή κάθε ηθικής αξίας, την «Οικογένεια». Ζήσαμε και φέτος τα Χριστούγεννα.
Η ευχή που έβγαινε από τα χείλη όλων μας ήταν «Καλά Χριστούγεννα». Αναρωτηθήκαμε όμως τη σημαίνει αυτή η ευχή ή την λέμε από συνήθεια; Σκεφτήκαμε γιατί ήρθε ο Χριστός στη ζωή μας και πως ήρθε; Αναλογίστηκε κανείς εάν τα Χριστούγεννα που περάσαμε και φέτος ήταν αληθινά; Άφησαν κάτι στην ψυχή μας ή αναλωθήκαμε και φέτος με διασκεδάσεις, ψώνια και εκδρομές; Στα χρόνια που τις κρίσεις δεν τις γνωρίζαμε τα Χριστούγεννα ήταν όμορφα, με τις παιδικές φωνές την παραμονή να αναγγέλλουν τον ερχομό του Χριστού ψάλλοντας τα Κάλαντα και όλοι μαζί αγαπημένοι, ανήμερα της εορτής, να διαβαίνουμε την πόρτα της Εκκλησίας μετά από σαρανταήμερη προετοιμασία.
Τα παιδιά τις ημέρες των διακοπών χαίρονταν ακούγοντας από τον Παππού και τη Γιαγιά ιστορίες και διαβάζοντας διηγήματα του Παπαδιαμάντη. Δυστυχώς τον ξακουστό αυτόν συγγραφέα τον ξεχάσαμε. Μπορεί κανείς να απαριθμεί χιλιάδες λέξεις για το τι φταίει και φτάσαμε εδώ. Ας αναμοχλεύσουμε στο μυαλό μας όλα αυτά και να κοιτάξουμε να καταπολεμήσουμε την μία και μεγαλύτερη κρίση που μαστίζει την κοινωνία μας, την Πνευματική Κρίση.
Ας θυμηθούμε τον αείμνηστο Νίκο Κούρκουλο στην ταινία «Ορατότης Μηδέν» που αναφώνησε «Όχι άλλο κάρβουνο» και να σταματήσουμε και εμείς να γεμίζουμε την ψυχή μας με μαυρίλα.
Σε λίγο θα έρθει η Άνοιξη και θα γεμίσει με την πρόνοια του Θεού μας η ζωή μας από χρώματα και φυσικά αρώματα. Ας τα απολαύσουμε!
Πηγή:vimaorthodoxias.gr