Την στήριξη της Κυβέρνησης στο ασφαλιστικό ως «εθνική πρόταση» από τα κόμματα της αντιπολίτευσης ζητά σε συνέντευξή του στη «Θ» ο γενικός γραμματέας του Υπουργείου Εσωτερικών Κ. Πουλάκης και επιμένει στη συνεννόηση των δυνάμεων του ευρωπαϊκού τόξου, χωρίς ωστόσο η συνεννόηση στα μείζονα προτάγματα να σημαίνει κατ’ ανάγκη και συγκυβέρνηση. Προαναγγέλει αλλαγές δομικές στο θεσμικό πλαίσιο του Καλλικράτη, δηλώνει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν κατρακυλά «σε σολιαδημοκρατικές ατραπούς» και μιλά ανοιχτά για το φαινόμενο του Βόλου, που σε μια παγκόσμια πρωτοτυπία δεν διαθέτει δήμαρχο. Ξεκαθαρίζει προς του πολίτες ότι από τον Α. Μπέο γίνεται αντιποίηση αρχής και τονίζει ότι η Αποκεντρωμένη μαζί με τον νέο δήμαρχο επιβάλλεται να τηρήσουν το Νόμο. Υπογραμμίζει ότι όλα όσα συμβαίνουν συνιστούν παρανομία και γελοιοποιούν το θεσμό και τους φορείς. Τέλος, εκφράζει τη βούληση της κυβέρνησης για μηδενική ανοχή στην ανομία σε όλες τις περιπτώσεις και επιρρίπτει ευθύνες και στους υπαλλήλους για τη διαφύλαξη της νομιμότητας.
Το ασφαλιστικό θεωρείται ως η «μητέρα των μαχών» για την κυβέρνηση. Θα αντέξει η κοινοβουλευτική πλειοψηφία των 153 βουλευτών;
Χωρίς καμία αμφιβολία. Το ασφαλιστικό αποτελεί εθνικό ζήτημα, που αφορά όχι μόνο την προστασία των τρεχουσών συντάξεων, αλλά και την πρόσβαση και των επόμενων γενεών εργαζομένων στην κοινωνική ασφάλιση. Γι’ αυτό και ήταν λάθος το ότι χάθηκε η ευκαιρία σύστασης εθνικής επιτροπής για το ασφαλιστικό, όπως πρότεινε ο πρωθυπουργός στους πολιτικούς αρχηγούς ενώπιον του Προέδρου της Δημοκρατίας. Και θα είναι ακόμη μεγαλύτερο λάθος να μη στηριχθεί ως εθνική θέση η πρόταση που κατέθεσε η κυβέρνηση, στη σκληρή διαπραγμάτευση με τους θεσμούς, η οποία απαντά με τον καλύτερο δυνατό τρόπο στις προκλήσεις του ασφαλιστικού. Γι’ αυτό και θεωρώ πολύ πιθανό να τύχει ευρύτατης στήριξης η ασφαλιστική μεταρρύθμιση και, σε κάθε περίπτωση, δεδομένη τη στήριξη του συνόλου των συμπολιτευόμενων βουλευτών.
Τα σενάρια για τη δημιουργία οικουμενικής κυβέρνησης έχουν «καεί».
Πότε όμως θα ήταν επιβεβλημένο να συνεργαστούν όλα τα κόμματα του συνταγματικού και ευρωπαϊκού τόξου, εάν όχι τώρα, που η χώρα εξακολουθεί να βρίσκεται μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας και έχει ανάγκη από ένα εθνικό σχέδιο ανασυγκρότησης;
Συνεννόηση στα μείζονα προτάγματα δεν σημαίνει κατ’ ανάγκη και συγκυβέρνηση. Η όποια πολιτική και προγραμματική συμφωνία χτίζεται στη βάση της λαϊκής βούλησης. Η δική μας – και πολύ πρόσφατη – λαϊκή εντολή ήταν να ξεμπερδέψουμε με το παλιό, που ευθύνεται για τις σημερινές δυσκολίες, και να κερδίσουμε το αύριο στη βάση ενός ριζικού μετασχηματισμού της χώρας. Αυτό κάνουμε και αυτό θα συνεχίσουμε να κάνουμε, ανοιχτοί πάντοτε σε συζήτηση με όλες τις δημοκρατικές δυνάμεις της χώρας, προκειμένου να αναζητούμε τις αναγκαίες συναινέσεις, όπου όμως αυτές είναι δυνατές και όχι «τραβηγμένες από τα μαλλιά».
Ποιο είναι το στοιχείο που μέσα σε αυτό το περιβάλλον κάνει τον ΣΥΡΙΖΑ να αισθάνεται τόσο ισχυρός, όταν η συντριπτική πλειονότητα των πολιτών αισθάνεται ανίσχυρη να τα βγάλει πέρα με τις καθημερινές της ανάγκες;
Στην κοινωνία του Βόλου νομίζω ότι γνωριζόμαστε. Μακριά λοιπόν από μένα η αυτάρκης αίσθηση ισχύος. Αυτή, ακριβώς, η μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών που δοκιμάζεται αποτελεί το μοναδικό στήριγμα του ΣΥΡΙΖΑ και της κυβέρνησης. Μαζί τους και προς το συμφέρον τους δίνουμε καθημερινά μικρές και μεγάλες μάχες. Άλλωστε, αυτή η σχέση με την κοινωνία αποτελεί γονιδιακό στοιχείο της ριζοσπαστικής αριστεράς. Η διαπραγμάτευση και όλες οι προσπάθειες που συνεχίζουμε να καταβάλλουμε γίνεται ανοιχτά και δημόσια, με τον ελληνικό λαό όχι απλό παρατηρητή, αλλά ενεργό συμμέτοχο, πρωταγωνιστή των εξελίξεων και κριτή που εκφράστηκε δημοκρατικά τρεις φορές μέσα στο 2015.
Η στροφή του ΣΥΡΙΖΑ στο ρεαλισμό είναι μια αναγκαστική επιλογή χωρίς να εγκαταλείπει τα χαρακτηριστικά ενός κόμματος της ριζοσπαστικής αριστεράς, ή σημαίνει και ιδεολογικοπολιτική μετατόπιση προς την σοσιαλδημοκρατία; Τελικά όσα υπόσχονταν ο ΣΥΡΙΖΑ πριν τις εκλογές του Ιανουαρίου του 2015 ήταν συνειδητά ψέματα, μόνο και μόνο για το «σάλτο» στην εξουσία, όπως σας κατηγορεί η αντιπολίτευση, ή οφείλονταν σε άγνοια της πραγματικότητας που θα συναντούσε η κυβέρνηση;
Ούτε ψεύτες είμαστε, ούτε αδαείς. Η μόνη μας ίσως αδυναμία, είναι η αθωότητά μας, η πίστη μας στη δημοκρατική και ορθολογική λειτουργία της Ευρώπης. Ακόμα, όμως, και η αναγκαία «συνθηκολόγηση» του περασμένου Ιουλίου ανέδειξε τα αδιέξοδα της σημερινής Ευρώπης και θα αποτελέσει αναμφίβολα καταλύτη ευρύτερων εξελίξεων. Σε κάθε περίπτωση, ο πόλεμος για το τέλος της λιτότητας και τη σωτηρία της κοινωνίας, συνεχίζεται καθημερινά. Θα τελειώσει μόνο όταν το πρόγραμμά μας υλοποιηθεί στο ακέραιο, με ορίζοντα την κυβερνητική θητεία.
Άλλωστε, γνωρίζουμε ότι η ανάληψη της διακυβέρνησης από ένα κόμμα της ριζοσπαστικής αριστεράς, μέσα σε συνθήκες επικράτησης του πιο ακραίου νεοφιλελευθερισμού, αποτελεί τεράστια αντίφαση. Παρόλο, όμως, που θα ήταν πιο «βολικό» να κρυφτούμε πίσω από την ιδεολογική μας καθαρότητα, αποφασίσαμε να παλέψουμε, ώστε η αντίφαση αυτή να λυθεί υπέρ του κόσμου της εργασίας. Και η προσπάθειά μας αυτή όχι μόνο δεν οδηγεί το ΣΥΡΙΖΑ σε σοσιαλδημοκρατικές ατραπούς, αλλά αντίθετα πυροδότησε διεργασίες στο χώρο της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας, η οποία στρέφει πια το βλέμμα της προς την αριστερά.
Αυτό που συνέδεε τον ΣΥΡΙΖΑ με τους ΑΝΕΛ ήταν το «αντιμνημόνιο». Τώρα που αντί να «σκίσετε το μνημόνιο» υπογράψατε και υλοποιείτε το τρίτο, και για πολλούς σκληρότερο, μνημόνιο, γιατί εξακολουθείτε να θεωρείτε τους ΑΝΕΛ προνομιακό σας σύμμαχο και δεν προσανατολίζεστε σε συνεργασία με τα κόμματα της κεντροαριστεράς, όπως συμβαίνει σε όλη την Ευρώπη; Όταν μάλιστα έχει αποδειχτεί ότι χωρίζει άβυσσος τον ΣΥΡΙΖΑ από τον μικρότερο κυβερνητικό του εταίρο σε σημαντικά θέματα, όπως πρόσφατα στο σύμφωνο συμβίωσης;
Η κυβερνητική μας συνεργασία με τους ΑΝΕΛ έχει υπάρξει εξαιρετική, παρά τις υπαρκτές μας διαφορές σε πολλά ζητήματα. Δεν συμφωνώ όμως ότι τελείωσε το «μνημόνιο» ως διαχωριστική γραμμή. Είναι άλλο να λες – όπως έκαναν οι προηγούμενες κυβερνήσεις – πως «ακόμα και αν δεν υπήρχε το μνημόνιο θα έπρεπε να το εφεύρουμε» και τελείως άλλο να λες «αναγκάστηκα να υπογράψω μια συμφωνία, αλλά θα αξιοποιήσω και την τελευταία χαραμάδα που μου αφήνει, υλοποιώντας παράλληλα το δικό μου πρόγραμμα». Από εκεί και πέρα, όπως ήδη έχουμε αποδείξει, σε όλα τα επιμέρους θέματα επιδιώκουμε συναινέσεις. Θα πρέπει όμως και το ίδιο το ΠΑΣΟΚ να αφήσει οριστικά πίσω του το παλιό, σάπιο και διεφθαρμένο σύστημα και να αναζητήσει ξανά τις κεντροαριστερές του καταβολές και να αποδείξει τις πραγματικές διαθέσεις του, πράγμα που δεν έγινε, λόγου χάρη, στη διαδικασία συζήτησης του νομοσχεδίου για την επιτάχυνση του κυβερνητικού έργου.
Το αποτέλεσμα από τις εκλογές για την ανάδειξη του νέου προέδρου της ΝΔ σαφέστατα δεν θα αφορά μόνο το ίδιο το κόμμα, αλλά συνολικά το πολιτικό σκηνικό. Τι περιμένετε εσείς από τις εκλογές αυτές; Έχετε κάποια προτίμηση μεταξύ των δύο υποψηφίων αρχηγών;
Σαφέστατα, παρόλο που δεν μου επιτρέπεται να την καταθέσω δημόσια. Αν και η διαδικασία στη ΝΔ εξελίχθηκε «ανάποδα», με την επιλογή προσώπου να προτάσσεται της επιλογής πολιτικής, είναι σημαντικό για τη χώρα και την κοινωνία η αξιωματική αντιπολίτευση να αποκτήσει ένα σαφές πολιτικό στίγμα, σε ρήξη με ακραίες νεοφιλελεύθερες ή ακροδεξιές λογικές.
Η παλιότερη θέση του κόμματός σας για κατάργηση του «Καλλικράτη» φαίνεται πως έχει αλλάξει. Αλλαγές όμως στον «Καλλικράτη» θα υπάρξουν; Και αν ναι, ποιες θα είναι αυτές; Θα αφορούν και το χωροταξικό των Δήμων;
Η κριτική μας στον «Καλλικράτη» παραμένει η ίδια από το 2010 μέχρι και σήμερα και αφορούσε τη συνολική φιλοσοφία του, που είναι στην ουσία της νεοφιλελεύθερη και αντιδημοκρατική. Η θέση μας για ριζική αναθεώρηση συνολικά του θεσμικού πλαισίου που διέπει την αυτοδιοίκηση, ισχύει στο ακέραιο. Όπως είδατε, άλλωστε στο τελευταίο νομοσχέδιο, περιλαμβάνεται και η σύσταση της σχετικής Επιτροπής, με τη συμμετοχή εκπροσώπων της Αυτοδιοίκησης. Η λειτουργία της Επιτροπής αυτής, της οποίας θα είμαι και πρόεδρος, αναμένεται να ξεκινήσει άμεσα. Όσο δε για το χωροταξικό, το έχουμε αποσαφηνίσει : Τυχόν αλλαγές θα μας απασχολήσουν στο τέλος – αφού θα έχει ολοκληρωθεί το μοντέλο του Δήμου που θέλουμε – και θα αφορούν αποκλειστικά τις περιπτώσεις που αποδεδειγμένα αντιμετωπίζουν μείζον πρόβλημα.
Ο Βόλος αποτελεί παγκόσμιο φαινόμενο. Υπάρχει τυπικά ένας δήμαρχος που υπογράφει τις αποφάσεις, τις οποίες όμως λαμβάνει άλλο πρόσωπο που ενώ έχει τεθεί σε αργία και δεν διαθέτει καμία ιδιότητα, παρόλα αυτά διοικεί ουσιαστικά τον Δήμο, γεγονός που επιβεβαιώνεται με παρουσία σε εκδηλώσεις και με φωτογραφίες από επίσημες συσκέψεις, όπου μάλιστα συμμετέχουν κρατικοί λειτουργοί, ακόμη και αξιωματικοί της αστυνομίας. Τελικά τι προβλέπει ο νόμος για αυτές τις περιπτώσεις και ποιος είναι αρμόδιος να τον εφαρμόσει;
Υπάρχουν δυστυχώς περιπτώσεις αιρετών σε αργία που – με την ανοχή και την κάλυψη των διαδόχων τους – συνεχίζουν να εμφανίζονται υπό την προηγούμενη ιδιότητά τους. Ο νόμος πάντως είναι σαφέστατος. Ο Δήμαρχος της πόλης είναι ένας, αυτός που πρόσφατα αποφάσισε το Δημοτικό Συμβούλιο. Κάθε άλλη συμπεριφορά – εκτός της γελοιοποίησης του θεσμού και των φορέων του – συνιστά παράνομη πράξη, ενίοτε και στα όρια της νόσφισης εξουσίας. Τυπικά, η ευθύνη για την τήρηση του νόμου ανήκει στον ίδιο τον νέο Δήμαρχο και την Αποκεντρωμένη Διοίκηση. Ωστόσο, έχω τη γνώμη ότι είναι πρωτίστως οι εργαζόμενοι του Δήμου και οι ίδιοι οι δημότες που οφείλουν να διαφυλάξουν τη στοιχειώδη νομιμότητα.
Πιστεύετε πως με την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στον Δήμο Βόλου, θα πρέπει να υπάρξει συνεργασία των ευρύτερων προοδευτικών δυνάμεων, παρά τις διαφορές τους, για να βγει ο Δήμος από το τέλμα που έχει μπει;
Θα μου επιτρέψετε λόγω της θέσης μου να μην πάρω θέση. Ως γενικότερο σχόλιο, προσωπικά δεν με εκφράζει η λογική ότι «ο εχθρός του εχθρού μου είναι φίλος μου». Ανεξαρτήτως της παρούσας δημοτικής αρχής, ο Βόλος έχει ανάγκη από όραμα και από ένα συνεκτικό πολιτικό πρόγραμμα, όχι από ένα απλό άθροισμα κομμάτων ή προσωπικοτήτων.
Ο Α. Μπέος σας έχει στοχοποιήσει θεωρώντας ότι κινήσατε “γη και ουρανό” για να τεθεί σε αργία και ότι προωθείτε φωτογραφική διάταξη εναντίον του. Πρόκειται για μια προσωπική βεντέτα ή ό,τι κάνατε είναι μόνο η εφαρμογή του νόμου και έχει την κάλυψη του υπουργού Εσωτερικών και της κυβέρνησης;
Αστειότητες. Δεν έχω κανένα λόγο βεντέτας με τον κ. Μπέο. Μου είναι ξένος, αφού οι πορείες μας δεν διασταυρώθηκαν, ούτε θα μπορούσαν να διασταυρωθούν ποτέ. Όσο και αν είναι κατανοητή η προσπάθειά του να θυματοποιηθεί, στήνοντας μία δήθεν προσωπική αντιπαράθεση, δεν πρόκειται να τον ακολουθήσω. Τιμώ απόλυτα το θεσμό που υπηρετώ, χωρίς κομματικές ή άλλες διακρίσεις, και εφαρμόζω κατά γράμμα, σε διαρκή συνεννόηση με τον αρμόδιο Υπουργό, τη βούληση της κυβέρνησης για μηδενική ανοχή στην ανομία σε όλες τις περιπτώσεις. «Φωτογραφικές» ρυθμίσεις προτάθηκαν – υπέρ του κ. Μπέου – από αυτοδιοικητικούς παράγοντες της ΝΔ. Άλλωστε, το επόμενο διάστημα θα υπάρξουν και άλλες θεσμικές πρωτοβουλίες για τα ζητήματα της καταστατικής θέσης των αιρετών, προκειμένου οι ατέλειες του συστήματος να μην επιτρέπουν κωλυσιεργίες στην άμεση εφαρμογή της νομιμότητας. Σε μια περίοδο που η εμπιστοσύνη των πολιτών προς τους θεσμούς δοκιμάζεται, η διαφύλαξη του κύρους της Αυτοδιοίκησης αποτελεί για το Υπουργείο, αλλά και για μένα προσωπικά, σημαντικό στοίχημα.