Τοπικά

Δικαιώθηκε από ΣτΕ η πρώην Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση για τις άδειες ταξί “Θ”

ταξί-βόλος

Μετά από πολύχρονο δικαστικό αγώνα απορρίφθηκαν από το Συμβούλιο της Επικρατείας με τις με αρ. 3916 και 3917 αποφάσεις του, όπως ενημέρωσε ο δικηγόρος και νομικός σύμβουλος της Περιφέρειας Θεσσαλίας Χρήστος Φώτου,  οι προσφυγές των ιδιοκτητών ταξί, που είχαν εναντιωθεί στη χορήγηση αδειών ΕΔΧ (ταξί) σε νέους δικαιούχους.

Η διαμάχη ξεκίνησε με τη με αρ. 11856/2000 απόφαση του τότε νομάρχη Μαγνησίας Π. Σκοτινιώτη, με την οποία καθορίστηκαν, για τη διετία 2000 – 2001, οι νέες θέσεις ΕΔΧ αυτοκινήτων (ταξί) στους Δήμους Βόλου και Ν. Ιωνίας (12 στο Βόλο και 3 στη Ν. Ιωνία). Ακολούθησε στη συνέχεια η με αρ. 4323/4-5-2001 απόφαση του ιδίου νομάρχη και χορηγήθηκαν οι νέες 15 άδειες ταξί.

Μετά από προσφυγές των ιδιοκτητών ταξί το Συμβούλιο Επικρατείας (Δ’ Τμήμα) με τη με αρ. 3891/2005 απόφασή του ακύρωσε την απόφαση του νομάρχη και έκρινε ότι η συγκρότηση της νομαρχιακής επιτροπής θεμάτων αυτοκινήτων, που γνωμοδοτεί για τον καθορισμό των απαιτουμένων νέων θέσεων ΕΔΧ, ήταν παράνομη, διότι συμμετείχε ως εκπρόσωπος του Νομαρχιακού Συμβουλίου υπάλληλος, και όχι αιρετός, μέλος αυτού.

Οι άδειες επαναχορηγήθηκαν στη συνέχεια, αλλά και πάλι οι ιδιοκτήτες ταξί προσέφυγαν στο Συμβούλιο Επικρατείας, ζητώντας την ακύρωση της υπ’ αριθμ. 1763/19.1.2010 απόφασης του νομάρχη Μαγνησίας, με την οποία προκηρύχθηκαν νέες θέσεις Ε.Δ.Χ. αυτοκινήτων και ειδικότερα δέκα (10) νέες θέσεις για το Δήμο Βόλου και δύο (2) νέες θέσεις Ε.Δ.Χ. αυτοκινήτων για τον τότε Δήμο Νέας Ιωνίας Μαγνησίας.

Οι λόγοι για τους οποίους το ΣτΕ απέρριψε την προσφυγή των ιδιοκτητών ταξί κατά της τότε νομαρχιακής απόφασης είναι μεταξύ άλλων ότι:

-Η προσβληθείσα προκήρυξη (κανονιστική πράξη) του νομάρχη δεν έχρηζε δημοσιεύσεως στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως, καθόσον γι’ αυτήν προβλέπεται από την κείμενη νομοθεσία ειδική διαδικασία δημοσίευσης.

-Επειδή αρμοδίως η προσβληθείσα πράξη εκδόθηκε από τον τότε Νομάρχη Μαγνησίας και είναι απορριπτέα τα περί του αντιθέτου προβαλλόμενα.

-Ο λόγος ακυρώσεως είναι απορριπτέος στο σύνολό του ως αβάσιμος, διότι εν προκειμένω, σε συμμόρφωση προς την ακυρωτική 3891/2005 απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας, επαναλήφθηκε η διαδικασία του αρχικού διαγωνισμού, που αφορούσε στη διετία 2000-2001, με όσους είχαν υποβάλει δικαιολογητικά στο πλαίσιο της αρχικής 11939/30.11.2000 Προκήρυξης (ως εκ του αναδρομικού χαρακτήρα του ακυρωτικού αποτελέσματος).

Προηγούμενο ΆρθροΕπόμενο Άρθρο
Μοιραστείτε το