Νόμιμες κρίθηκαν από το Συμβούλιο της Επικρατείας οι τροποποιήσεις  του Π.Δ.

Η δόμηση σε οικισμούς μέχρι 2.000 κατοίκους

Νόμιμες κρίθηκαν από το Συμβούλιο της Επικρατείας οι τροποποιήσεις και οι συμπληρώσεις που έγιναν στο Προεδρικό Διάταγμα του υπουργείου Περιβάλλοντος που καθορίζει τους όρους και περιορισμούς δόμησης εντός των ορίων των οικισμών με πληθυσμό μέχρι 2.000 κατοίκους.
Ειδικότερα, τον περασμένο Σεπτέμβριο το Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο με την υπ’ αριθμ. 236/2011 γνωμοδότησή του έκρινε νόμιμο το επίμαχο διάταγμα με το οποίο αυστηροποιούνται οι όροι δόμησης σε οικισμούς με πληθυσμό κάτω των 2.000 κατοίκων.
Όμως, μετά τη γνωμοδότηση αυτή του ΣτΕ (236/2011) επανακατατέθηκε το διάταγμα στο δικαστήριο με ορισμένες τροποποιήσεις και προσθήκες. Οι σύμβουλοι Επικρατείας αυτή τη δεύτερη φορά επεξεργάστηκαν μόνο τις νέες διατάξεις του νέου διατάγματος και εξέδωσαν την υπ’ αριθμ. 284/2011 γνωμοδότησή τους.
Οι δικαστές έκριναν νόμιμη τη νέα διάταξη με την οποία καθορίζεται το μέγιστο ύψος των κτιρίων και ο τρόπος υπολογισμού του, ενώ τίθενται και κανόνες για τον υπολογισμό του ύψους των κτιρίων σε περιοχές με κλίση εδάφους μεγαλύτερη από 15%.   Οι νέες αυτές ρυθμίσεις αποσκοπούν στην προστασία του φυσικού περιβάλλοντος και στη βελτίωση του οικιστικού περιβάλλοντος, «με την ανέγερση κτιρίων εναρμονιζόμενων, κατά το δυνατόν, προς το φυσικό ανάγλυφο και τη μορφολογία του εδάφους».
Πάντως, ο σύμβουλοι Επικρατείας στο σημείο αυτό σημειώνουν ότι το υπουργείο Περιβάλλοντος «πρέπει να εξετάσει εάν ενδείκνυται είτε παντελής απαγόρευση της δομήσεως σε γήπεδα (σ.σ. οικόπεδα) με πολύ μεγάλες κλίσεις είτε καθορισμός ακόμη αυστηρότερων όρων δομήσεως για τα γήπεδα αυτά, ανάλογα με την κλιμάκωση των κλίσεων».
Ακόμη, το δικαστήριο έκρινε νόμιμη μία δεύτερη διάταξη που επιβάλει τη διάσπαση των όγκων σε μικρότερους ή σε ανεξάρτητα κτίρια. Οι διατάξεις αυτές, όπως αναφέρεται στη γνωμοδότηση, αποβλέπουν κυρίως στην εξασφάλιση της ομαλής επικοινωνίας του ακάλυπτου χώρου του οικοπέδου με τον κοινόχρηστο χώρο».

Οι νέες διατάξεις

Σύμφωνα με το τροποποιητικό διάταγμα: «Το μέγιστο ύψος των κτιρίων ορίζεται σε 7,50 μέτρα -εκτός αν ορίζεται διαφορετικά από ειδικά διατάγματα- και μετράται σε κάθε σημείο της τομής του περιγράμματος αυτών με το φυσικό έδαφος.
Παράλληλα, το ύψος των προβολών των κτιρίων σε κατακόρυφα επίπεδα διερχόμενα από την τομή του περιγράμματος αυτών με το έδαφος δεν μπορεί να υπερβαίνει το ανωτέρω οριζόμενο. Σε περίπτωση μη εξάντλησης της επιτρεπόμενης δόμησης επιβάλλεται η διάσπαση του κτιρίου σε ανεξάρτητα κτίρια εντός του γηπέδου.
Σε περιπτώσεις κλίσης γηπέδου άνω του 15% και εφόσον δεν ορίζεται διαφορετικά από ειδικά διατάγματα, το μέγιστο επιτρεπόμενο ύψος του πρώτου κτιρίου που εμφανίζει όψη ως προς το δρόμο σε ανωφερικά οικόπεδα -στο ανάντι του δρόμου- ορίζεται ως εξής:
– Όταν το κτίριο τοποθετείται στο όριο του γηπέδου επί του δρόμου επιτρέπεται ύψος μέχρι 7,5 μέτρα.

– Όταν αυτό τοποθετείται κατ’ υποχώρηση σε απόσταση έως 20 μέτρα από το όριο του γηπέδου επί του δρόμου επιτρέπεται το ύψος του να είναι μέχρι 4,5 μέτρα από το πέριξ φυσικό έδαφος.
– Όταν αυτό τοποθετείται σε απόσταση μεγαλύτερη των 20 μέτρων από το όριο του γηπέδου επί του δρόμου επιτρέπεται το ύψος του μέχρι 7,5 μέτρα.
Σε περιπτώσεις κλίσης γηπέδου άνω των 15% που βρίσκεται στην κατωφέρεια -κατάντι- του δρόμου και εφόσον δεν ορίζεται διαφορετικά από ειδικά διατάγματα, η προβολή του κτιρίου πάνω από τη στάθμη του δρόμου θα είναι έως 4,50 μέτρα.
Σε γήπεδα που βρίσκονται στην κατωφέρεια -κατάντι- του δρόμου και εφόσον δεν ορίζεται διαφορετικά από ειδικά διατάγματα όταν η φυσική στάθμη του γηπέδου στο όριο του δρόμου βρίσκεται χαμηλότερα των 3 μέτρων από τη στάθμη του δρόμου, η προβολή του κτιρίου πάνω από τη στάθμη του δρόμου θα είναι έως 3 μέτρα.
Σε κάθε περίπτωση, η στάθμη οροφής τυχόν υπογείου ορόφου δε δύναται να υπερβαίνει σε κανένα σημείο τη στάθμη του φυσικού εδάφους περιμετρικά της κατασκευής».
Αναφορικά με τη διάσπαση του όγκου των κτιρίων το νέο διάταγμα προβλέπει: «Για κτίρια όγκου πάνω από 2.000 κυβικά μέτρα πάνω από την οριστική στάθμη του εδάφους (φυσικού ή διαμορφωμένου) επιβάλλεται η διάσπαση του όγκου αυτού σε μικρότερους όγκους ή σε ανεξάρτητα κτίρια, έστω και αν πρόκειται για λειτουργικά ενιαίο οικοδόμημα. Οι μικρότεροι όγκοι ή τα ανεξάρτητα κτίρια δεν επιτρέπεται να επαναλαμβάνουν την ίδια ακριβώς μορφή, όγκο και τυπολογία και η ελάχιστη απόσταση μεταξύ τους είναι 2Δ, δηλαδή 5 μέτρα.
Επιπλέον, δεν επιτρέπεται όλοι οι κτιριακοί όγκοι να εφάπτονται στα όρια του γηπέδου.
Για κτίρια, στα οποία το μήκος της όψης του πρώτου κτιρίου προς το δρόμο υπερβαίνει τα 15 μέτρα δύναται να δημιουργείται βατό ισόγειο πέρασμα (εσωτερική στοά), ελάχιστου πλάτους Δ προς τον ακάλυπτο χώρο διαμέσου του κτιρίου, η επιφάνεια του οποίου δεν προσμετράται στο επιτρεπόμενο ποσοστό κάλυψης και το συντελεστή δόμησης.
Εφόσον για λόγους λειτουργικούς του κτιρίου δεν είναι δυνατή η εφαρμογή των προηγούμενων εδαφίων, αποφαίνεται για τη μελέτη του κτιρίου η οικεία Επιτροπή Πολεοδομικού και Αρχιτεκτονικού Ελέγχου».