Εκτός από την κοινή γραπτή δήλωση της γενικής διευθύντριας του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, Κριστίν Λαγκάρντ και του αντιπρόεδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Όλι Ρεν, στην οποία επισημαίνεται, ότι οι κυπριακές αρχές εκπόνησαν ένα πολυετές πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων προκειμένου να αντιμετωπίσουν τις οικονομικές προκλήσεις της χώρας, η κ. Λαγκάρντ με ξεχωριστή δήλωση καταγράφει πιο αναλυτικά το περιεχόμενο της δανειακής συμφωνίας της Λευκωσίας με την τρόικα, με συνολικό πακέτο χρηματοδότησης ύψους 10 δισεκατομμυρίων ευρώ (περίπου 13 δισ. δολάρια).
Η επικεφαλής του ΔΝΤ τονίζει, ότι το πακέτο έχει σχεδιαστεί για να βοηθήσει την Κύπρο να καλύψει τις ανάγκες χρηματοδότησής της, συμπεριλαμβανομένων των υποχρεώσεων εξυπηρέτησης του χρέους, ενώ εφαρμόζει τις πολιτικές που απαιτούνται για να αποκατασταθεί η υγεία της οικονομίας και για να ανακτηθεί η πρόσβαση στις κεφαλαιαγορές.
Η κ. Λαγκάρντ αναφέρει, ότι η συμβολή του ΔΝΤ στο εν λόγω πρόγραμμα θα είναι μέσω τριετούς δανείου ύψους 891 εκατομμυρίων SDR (αντιστοιχούν περίπου ένα δισεκατομμύρια ευρώ), που αντιπροσωπεύει το 563 τοις ποσόστωσης της Κύπρου στο ΔΝΤ, σημειώνοντας πως αναμένει η εισήγησή της να εγκριθεί από το εκτελεστικό συμβούλιο του Ταμείου στις αρχές Μαΐου.
Στη συνέχεια, η Γενική Διευθύντρια του ΔΝΤ υποστηρίζει, ότι οι μεταρρυθμίσεις έχουν στόχο τη σταθεροποίηση του χρηματοπιστωτικού συστήματος, την επίτευξη δημοσιονομικής βιωσιμότητας και την οικονομική ανάκαμψη για να διαφυλαχθεί η ευημερία του πληθυσμού, υπογραμμίζοντας χαρακτηριστικά:
“Είναι ένα πρόγραμμα με προκλήσεις που απαιτούν μεγάλες προσπάθειες από τον Κυπριακό λαό. Πιστεύουμε, ότι προσφέρει μια διαρκή και πλήρη χρηματοδοτημένη λύση στα προβλήματα που αντιμετωπίζει η Κύπρος για μια βιώσιμη πορεία προς την ανάκαμψη”.
Μεταξύ άλλων, καταγράφει τη λήψη επιπλέον δημοσιονομικών μέτρων σε μεσοπρόθεσμο χρονικό διάστημα, ύψους 4,5% του ΑΕΠ, δηλαδή περίπου 800 εκατ. ευρώ, προκειμένου, όπως τονίζει, να επιτευχθεί πρωτογενές πλεόνασμα ύψους 4% από το 2018, το οποίο είναι απαραίτητο για να τεθεί το χρέος σταθερά σε πτωτική τροχιά.
Η κ. Λαγκάρντ κάνει αναφορά και σε επιμέρους ζητήματα του μνημονίου, όπως το συνταξιοδοτικό, τονίζοντας, ότι με βάση την αξιολόγηση των αναγκών θα υπάρξουν μέτρα που θα διασφαλίσουν τη μακροπρόθεσμη βιωσιμότητά του.
Οι δημοσιονομικές και οικονομικές πολιτικές του προγράμματος προσπαθούν να διανείμουν δίκαια το βάρος της προσαρμογής μεταξύ των διαφόρων τμημάτων του πληθυσμού και να προστατεύσουν τις πιο ευάλωτες ομάδες, όπως υποστηρίζει η επικεφαλής του ΔΝΤ, προσθέτοντας, ότι το ΔΝΤ, μαζί με τους ευρωπαίους εταίρους του, θα συνεχίσει να στηρίζει τις προσπάθειες του Κυπριακού λαού.
Η κ. Λαγκάρντ κάνει αναφορές και στα μέτρα για τη δημοσιονομική εξυγίανση, σημειώνοντας, ότι επειδή τα περισσότερα μέτρα έχουν ήδη εφαρμοστεί, αυτό σημαίνει πως υπάρχει περιορισμένη ανάγκη για πρόσθετα δημοσιονομικά μέτρα σε σύντομο χρονικό διάστημα.
Η κυπριακή κυβέρνηση εφάρμοσε μια σημαντική μεταρρύθμιση του δημόσιου μηχανισμού τιμαριθμικής αναπροσαρμογής των μισθών, ενώ έκανε σημαντικά βήματα για τη βελτίωση της μακροπρόθεσμης βιωσιμότητας του συνταξιοδοτικού συστήματος, επισημαίνει χαρακτηριστικά.
Τέλος, για τις τράπεζες εκτιμά, ότι οι προσπάθειες θα επικεντρωθούν στην ολοκλήρωση της διαδικασίας ανακεφαλαιοποίησης, αποκαθιστώντας σταδιακά τις κανονικές χρηματοοικονομικές ροές και διευκολύνοντας την αναδιάρθρωση των μη εξυπηρετούμενων δανείων των τραπεζών, προσθέτοντας επίσης πως για να αποφευχθεί η συσσώρευση κινδύνων στο μέλλον, το πρόγραμμα επιδιώκει να μεταρρυθμίσει την τραπεζική εποπτεία και να ενισχύσει τη διαφάνεια.
Επιπλέον, για να ενισχυθεί η αποτελεσματικότητα της οικονομίας και η μείωση του δημόσιου χρέους, βιώσιμες κρατικές επιχειρήσεις θα ιδιωτικοποιηθούν, πάντα σύμφωνα με την κ. Λαγκάρντ.
Τέλος, τονίζει, ότι θα υπάρξει προστασία για τις ευάλωτες ομάδες και το σύστημα κοινωνικής πρόνοιας θα επανεξεταστεί.
“Ζουν σε ένα κόσμο επιστημονικής φαντασίας”
Στην έντυπη έκδοση της εφημερίδας Le Soir δημοσιεύεται άρθρο του Βέλγου οικονομολόγου Πάουλ ντε Χράουε με τίτλο «Το τέλος της κυπριακής κρίσης αποδυναμώνει το ευρώ» στο οποίο επισημαίνεται ότι «η πιο σημαντική επίπτωση της κυπριακής κρίσης είναι ότι οι κανόνες που διέπουν την επίλυση των μελλοντικών τραπεζικών κρίσεων ξαναγράφτηκαν».
«Σύμφωνα με το νέο δόγμα, το λεγόμενο “bail-in” που επιβλήθηκε από τη Γερμανία και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, οι κάτοχοι τραπεζικών καταθέσεων άνω των 100 χιλιάδων ευρώ γνωρίζουν τώρα ότι αν η χώρα τους έρθει αντιμέτωπη με οικονομικές δυσκολίες και πρέπει να ζητήσει βοήθεια από τις άλλες χώρες της ευρωζώνης, θα χάσουν μέρος ή το σύνολο των καταθέσεών τους» σημειώνει, επισημαίνοντας ότι ο Ολλανδός Υπουργός Οικονομικών και πρόεδρος του Eurogroup Ντάϊζεμπλούμ ήταν «ειλικρινής» όταν παραδεχόταν ότι αυτό θα αποτελέσει το νέο μοντέλο τραπεζικής εξυγίανσης στο μέλλον. «Η ξαφνική μετέπειτα ανάκληση των λεγομένων του δεν αλλάζει αυτό το συμπέρασμα», σχολιάζει.
Σύμφωνα με τον Paul De Grauwe, το νέο μοντέλο που θα αποτελέσει τον οδηγό για τη μελλοντική επίλυση τραπεζικών κρίσεων θα έχει καταστροφικές επιπτώσεις για δύο λόγους:
-Πρώτον, αυξάνει το συστημικό κίνδυνο στην ευρωζώνη και καθιστά πιο πιθανές μελλοντικές τραπεζικές κρίσεις. Κάθε φορά που μια χώρα θα εμπλέκεται σε ένα σχέδιο διάσωσης, θα υπάρχει τραπεζικός πανικός γιατί οι καταθέτες, φοβούμενοι την απώλεια των καταθέσεών τους, θα θέλουν να προστατεύσουν την περιουσία τους αποσύροντας τις καταθέσεις τους από τις τράπεζες.
-Δεύτερον, το νέο μοντέλο θα επιβάλει τεράστιο οικονομικό κόστος στις χώρες αυτές. Όταν μια τράπεζα ορισμένου μεγέθους χρεοκοπεί, οδηγεί στη χρεοκοπία και άλλες τράπεζες παρασύροντας στη συνέχεια μια σειρά επιχειρήσεων των οποίων η λειτουργία εξαρτάται από το τραπεζικό σύστημα. Το αποτέλεσμα θα είναι οικονομική ύφεση. «Αυτό συνέβη τη δεκαετία του τριάντα και υπήρξε τόσο έντονη ύφεση», τονίζει.
«Αυτοί που σκέφτηκαν το νέο μοντέλο επίλυσης τραπεζικών κρίσεων αγνοούν τις επιπτώσεις του μοντέλου αυτού όταν εφαρμόζεται στις τράπεζες. Ζουν σε ένα κόσμο επιστημονικής φαντασίας όπου οι καταθέσεις αντιμετωπίζονται σαν οποιαδήποτε άλλη επένδυση. Σύμφωνα με αυτή τη θεώρηση των πραγμάτων, οι καταθέτες θα πρέπει να πληρώνουν με τον ίδιο τρόπο που πληρώνουν οι ομολογιούχοι και οι μέτοχοι. Στην ουσία, οι τραπεζικές καταθέσεις βρίσκονται στο κέντρο του συστήματος πληρωμών και πιστώσεων. Όταν θα μειωθεί η αξία των καταθέσεων από την κατάσχεση, τόσο ο μηχανισμός πληρωμών και πιστώσεων όσο και η οικονομία στο σύνολό της θα αποσταθεροποιηθούν».