Το ωραιότερο ποίημα…

Ο κ. Διονύσης Λεϊμονής, φιλόλογος, γράφει:

«Άγγελος πρωτοστάτης

ουρανόθεν επέμφθη,

ειπειν τη Θεοτόκω το Χαίρε…»

«Το ωραιότερο ποίημα όλων των εποχών κατά τη γνώμη μου είναι ένα εγκώμιο, ένας ύμνος που αναπέμπεται και θα αναπέμπεται αυτήν την εποχή μέχρι την Ανάσταση του Χριστού προς τη σεπτή μητέρα, τη μητέρα όλων των χριστιανών, τη γυναίκα που αποτέλεσε τη γέφυρα που ένωσε γη και ουρανό, ανθρώπους και θεό, τη μεσίτρια και παρηγορήτρια του ανθρώπινου πόνου, την Υπεραγία Θεοτόκο. Οι χαιρετισμοί της Παναγίας φέτος ίσως να ακουστούν και να ψαλθούν με μεγαλύτερη κατάνυξη, με μεγαλύτερο σεβασμό, με μεγαλύτερη πίστη, καθώς τα προηγούμενα χρόνια, θαρρώ, η υπεροψία του έχειν και του κατέχειν, η βεβαιότητα πως δυνάμεθα να κατακτήσουμε τον κόσμο, να τον αγοράσουμε και να τον πουλήσουμε εν μια νυκτί ίσως μας έκανε να ξεστρατίσουμε από το δρόμο του πνεύματος γοητευμένοι από την ηδονή της ύλης. Λέμε και ακούμε συχνά γύρω μας πως αυτή η κρίση μπορεί να μας κάνει καλύτερους, ίσως να ενεργοποιήσει την ανθρωπιά, να αφυπνίσει την κοιμισμένη μας για χρόνια συνείδηση χωρίς βέβαια σε καμιά περίπτωση να αναζητούμε την ένδεια, την εξαθλίωση και την κατακρήμνιση στωικά και μοιρολατρικά. Ο άνθρωπος οφείλει να παλεύει στη ζωή, να αγωνίζεται να θέτει στόχους, να διεκδικεί και να τραβάει πιο κάτω καταξιώνοντας την ύπαρξή του. Αυτό που ίσως συνειδητοποιήσουμε σήμερα είναι πως η καταξίωση δεν είναι μόνο κοινωνική και βιολογική, όπως παρεξηγημένα εννοήθηκε πριν διέλθουμε μέσα από τούτο το σκοτεινό δάσος της κοινωνικής και πολιτικής μας δυσπραγίας. Ανατρέχοντας στο παρελθόν, επαναπροσδιορίζοντας τη ζωή μας, οριοθετώντας τα λημέρια που αξίζουμε και δικαιούμαστε ως άνθρωποι και ως πολίτες σ’ αυτήν τη ζωή, ίσως συνειδητοποιήσουμε σε ποιο σημείο σφάλλαμε, πού πήραμε τη ζωή μας λάθος για να στρέψουμε το πηδάλιο προς το ανθρωπινότερο ψάλλοντας με όση δύναμη διαθέτουμε ακόμα μέσα μας στην Παναγία ένα χαιρετισμό που μπορεί να μας κάνει να δούμε αλλιώς, πολύ διαφορετικά το «εγώ» και το «εμείς», το «χθες», το «τώρα» και το «αύριό» μας».