Προσέγγιση της ιστορίας της εκπαίδευσης σε χθεσινή εκδήλωση των «Ιώνων»
Ένα κενό στην ιστορία και τη διδασκαλία της αναφορικά με την εκπαίδευση των Ελλήνων στην Πόλη ήρθε να καλύψει η χθεσινή εκδήλωση της Πολιτιστικής Εστίας Μικρασιατών «Ίωνες» στο πλαίσιο του ετήσιου θεσμού «Μνήμη Βυζαντίου» και με αφορμή το επετειακό γεγονός της Άλωσης της Κωνσταντινούπολης (Μάιος 1453).
Ο κύκλος εκδηλώσεων με τίτλο «Η εκπαίδευση των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης στα νεότερα χρόνια (1800 έως σήμερα) – Τα μεγάλα Εκπαιδευτήρια» πραγματοποιήθηκε στο Πολιτιστικό Κέντρο της Νέας Ιωνίας, σε μια περιοχή που φιλόξενα δέχτηκε κάποτε τους πρόσφυγες της Ανατολής.
Η εκδήλωση που άνοιξε με το άκουσμα του Ύμνου της Μεγάλης του Γένους Σχολής, περιλάμβανε τις ομιλίες του Δρ Αντώνη Παυλίδη-ιστορικού, σχολ. συμβούλου και συγγραφέα και του κ. Νίκου Ουζούνογλου, καθηγητή του ΕΜΠ και προέδρου της Οικουμενικής Ομοσπονδίας Κων/τών, καθώς και ανάγνωση αποσπάσματος από το κείμενο «Αναμνήσεις και βιώματα» της κ. Μαρίκας Κοντοπούλου. Προβλήθηκε επίσης η ταινία του κ. Γιώργου Μουτεβέλη «Το Ζάππειο Παρθεναγωγίο Κων/πολης», ενώ καθ’ όλη τη διάρκεια λειτουργούσε έκθεση με φωτογραφίες και ντοκουμέντα των Εκπαιδευτηρίων στην Κωνσταντινούπολη.
Ο κ. Νίκος Ουζούνογλου μίλησε για τη συμβολή της Κωνσταντινούπολης στη διάσωση της παιδείας και την επανάκτηση της ελληνικής γλώσσας: «Η Κωνσταντινούπολη είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με όλο το εσωτερικό της Μ. Ασίας και του Πόντου και αποτελούσε πρωτεύουσα της ρωμιοσύνης και του ελληνισμού. Και από πλευράς παιδείας ήταν η τροφός όλων αυτών των περιοχών. Η επανάκτηση της ελληνικής γλώσσας στην Καππαδοκία έγινε από την Πόλη, πρωτίστως από το Οικουμενικό Πατριαρχείο και μετά το 19ο αιώνα με τη δράση πολλών σωματείων, φιλολογικών συλλόγων και σχολείων. Αυτό είναι που έσωσε το γένος από πλήρη αφανισμό. Και το σημαντικότερο είναι πως υπάρχει μια χρυσή εποχή της ελληνικής παιδείας που ξεκινάει το 1850 μέχρι και την έναρξη του 1914 όπου ουσιαστικά ξεκινά και ο αφανισμός του ελληνισμού της ανατολής. Η περίοδος 1850-1878 είναι και η μόνη στην ιστορία της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας που πραγματικά έγιναν μεταρρυθμίσεις που ισχύουν μέχρι και σήμερα. Ιδιαίτερη έμφαση πρέπει να δοθεί στην Εμπορική Σχολή της Χάλκης και τη Θεολογική Σχολή, οι οποίες προσέφεραν μεγάλη υπηρεσία στο γένος».
Στη συνέχεια ο πρόεδρος της Οικουμενικής Ομοσπονδίας Κων/τών κατέρριψε την ισχύουσα αντίληψη από πλευράς Τουρκίας ότι μετά το 1923 η Οθωμανική Αυτοκρατορία ήταν μια σκοτεινή εποχή παρακμής: «Σύμφωνα με σύγχρονες μελέτες οι μη μουσουλμάνοι υπήκοοι δημιούργησαν μεγάλο πλούτο υπέρ της αυτοκρατορίας, κάτι που καταστράφηκε όμως από την εθνικιστική πολιτική των Νεότουρκων και αργότερα του κεμαλικού καθεστώτος, πολιτική η οποία σε μεγάλο βαθμό συνεχίζεται μέχρι και σήμερα».
Στο τέλος της ομιλίας του ο κ. Νίκος Ουζούνογλου έθεσε το ερώτημα της σημερινής κατάστασης στην Κωνσταντινούπολη και τη σημασία της αποκατάστασης του ελληνισμού της Πόλης, κάτι που θα γίνει με την ενίσχυση της ελληνικής παιδείας. Τονίστηκε η ύπαρξη ελληνικών σχολείων παρά τα όποια προβλήματα, προβλήματα που θα πρέπει όπως επισήμανε να αντιμετωπιστούν άμεσα.