Ο Σύλλογος Αποφοίτων Παιδοπόλεων, σε συνεργασία με τον ΔΟΕΠΑΠ – ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ Δήμου Βόλου και τις Εκδόσεις «Πατάκη», οργανώνουν την παρουσίαση του βιβλίου, του Πέτρου Κουτσιαμπασάκου , απόφοιτου της Παιδόπολης «Άγιος Δημήτριος» της Θεσσαλονίκης, με τίτλο «Πόλη παιδιών», τη Δευτέρα 8 Απριλίου, στις 8.00 το βράδυ, στο Πολιτιστικό Κέντρο Νέας Ιωνίας. Το βιβλίο θα παρουσιάσουν η Συγγραφέας Γιώτα Κούγιαλη, απόφοιτη Παιδόπολης και η Καθηγήτρια Κοινωνικής Ανθρωπολογίας του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, Ρίκη Βαν Μπούσχοτεν. Αποσπάσματα από το βιβλίο θα διαβάσει η Μαρία Τεχνοπούλου, από τη Θεατρική Ομάδα Μαγνησίας «Επί σκηνής».
Ο Πέτρος Κουτσιαμπασάκος γεννήθηκε στο Αρματωλικό Τρικάλων το 1965. Σπούδασε κοινωνιολογία στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Ζει στην Αθήνα. Έχει εκδώσει τη συλλογή διηγημάτων «Η σκεπή» (Εστία 2004). Το μυθιστόρημα ξεκινά με μια από τις ωραιότερες σκηνές που έχουμε διαβάσει τα τελευταία χρόνια σε μυθιστόρημα. Ο ήρωας, ένα παιδί στις τελευταίες τάξεις του Δημοτικού, σκαρφαλώνει σ’ ένα κυπαρίσσι, και με εντυπωσιακή επιδεξιότητα μεταφέρεται από το ένα δένδρο στο άλλο είτε πατώντας στα κλαδιά του είτε κάνοντας βουτιές στο κενό με τη βοήθεια των ευλύγιστων κορυφών. Η περιγραφή αυτή μας προδιαθέτει ότι έχουμε να κάνουμε με έναν συγγραφέα άκρως «σωματικό» και λάτρη της λεπτομέρειας της κίνησης του σώματος. Η δομή του μυθιστορήματος είναι άρτια. Με την τεχνική των πολλαπλών φλασμπάκ ο ήρωας μεταφέρεται στο παρελθόν, στις πρώτες μέρες που έφτασε στην Παιδόπολη, στις πρώτες τάξεις, στην αρχική ανίχνευση του χώρου. Αλλά και πιο πίσω. Στο σπίτι του με τη μητέρα του, στις βόλτες τους στην Αθήνα, στις πλατείες, στη μυρωδιά των μαλλιών της. Ο Κουτσιαμπασάκος δεν προσπάθησε να παρακολουθήσει τη διανοητική εξέλιξη του ήρωά του αλλά τη σωματική. Οι μάχες σώμα με σώμα των παιδιών στους ποδοσφαιρικούς αγώνες, το σκασιαρχείο και η ορειβασία στην κορυφή του βουνού, στις παρυφές του οποίου βρισκόταν η Παιδόπολη, οι μοναχικές εξερευνήσεις των δέντρων του προαυλίου. Η γλώσσα του σώματος διαμόρφωσε και τη γλώσσα του βιβλίου. Το σώμα έτρεχε και οι περιγραφές γίνονταν σφιχτές, ασθματικές. Το σώμα έμενε μετέωρο και η γλώσσα ακολουθούσε. Το σώμα συγκινούταν και η γλώσσα το συνέτρεχε. Με το μεγαλύτερο μέρος του βιβλίου να προέρχεται από προσωπικά βιώματα του συγγραφέα, ο Κουτσιαμπασάκος κατάφερε να διαχειριστεί το υλικό του με έναν ζηλευτά λογοτεχνικό τρόπο, αποφεύγοντας υπερβολές, μελό στοιχεία και καταγγελτικό τόνο για τις συνθήκες διαβίωσης στην Παιδόπολη. Μας έδωσε ένα μυθιστόρημα που βρίθει από ζωή, αριστοτεχνικές περιγραφές και γειωμένο λυρισμό όσο λίγα. Το βιβλίο έχει παρουσιάσει ήδη μια αξιόλογη κυκλοφοριακή πορεία και έχουν γραφεί πλήθος κριτικές.