Με πανηγυρισμούς υποδέχθηκαν οι Καθολικοί ανά τον κόσμο, και ιδιαίτερα η νότια Αμερική, το habemus Papam, αλλά ο Φραγκίσκος ο Α’ (μέχρι πρότινος καρδινάλιος Μπεργκόλιο) έβλεπε λίγο πιο μπροστά όταν, στα πρώτα του λόγια, ζήτησε την στήριξη των πιστών με τις προσευχές του: Ο νέος Πάπας έχει ενώπιόν του το δύσκολο έργο της αναμόρφωσης της πανίσχυρης γραφειοκρατίας του Βατικανού, της επισκευής της εικόνας της Καθολικής Εκκλησίας από τα σκάνδαλα της παιδεραστίας ενώ -όπως κάθε φορά- καλείται να στηρίξει την πίστη σε περιοχές που χάνει έδαφος.
Ο Φραγκίσκος είναι ο πρώτος λατινοαμερικανός, ο πρώτος ιησουίτης και ο πρώτος μη Ευρωπαίος εδώ και αιώνες που ανεβαίνει στην Καθέδρα του Αγίου Πέτρου. Οι καινοτομίες έχουν φυσικά και τα όριά τους -όπως όλοι οι καρδινάλιοι, ο Φραγκίσκος θεωρείται αρκετά συντηρητικός και δεν αναμένεται να αλλάξει τη ρότα του σκάφους της Εκκλησίας σε κοινωνικά ζητήματα.
Στόχος του Κονκλαβίου ήταν να βρεθεί ο ένας που θα μπορούσε να ξεπεράσει τα σκάνδαλα της παιδεραστίας στους κόλπους της Καθολικής Εκκλησίας που ταλανίζουν ακόμη την εικόνα της. Ενδεικτική της πιεστικότητας με την οποία τίθεται το ζήτημα ήταν η είδηση, την ώρα που οι καρδινάλιοι συνεδρίαζαν, του εξωδικαστικού συμβιβασμού της αρχιεπισκοπής του Λος Άντζελες σε υπόθεση συγκάλυψης παιδεραστή ιερέα.
Στην κορυφή των προτεραιοτήτων όμως του Φραγκίσκου βρίσκεται το ζήτημα της Κούρια, της γραφειοκρατίας του Βατικανού. Η υπόθεση με τις διαρροές απόρρητων εγγράφων (το λεγόμενο Vatileaks) και οι βυζαντινισμοί στους διαδρόμους του Αποστολικού Παλατιού που περιέγραφαν τα όσα είδαν το φως της δημοσιότητας σχηματίζουν την εικόνα ενός κράτους εν κράτει, το οποίο ο νέος Ποντίφικας πρέπει να αναμορφώσει.
Η καταγωγή του υπενθυμίζει επίσης και την άλλη σημαντική πρόκληση που αντιμετωπίζει σταθερά τις τελευταίες δεκαετίες η Καθολική Εκκλησία: Η Λατινική Αμερική έχει την ισχυρότερη «συγκέντρωση» Καθολικών σε όλο τον κόσμο αλλά, ακόμη κι εκεί, η Ρώμη έχει αρχίσει να χάνει έδαφος έναντι των Προτεσταντών.
Εκλέγοντάς τον, οι καρδινάλιοι επέλεξαν περισσότερο έναν ποιμένα, έναν επίσκοπο που έχει τη φήμη ότι βρίσκεται κοντά στους πιστούς του, παρά κάποιον με ισχυρό ακαδημαϊκό (θεολογικό) υπόβαθρο όπως ήταν ο Βενέδικτος. Ο Φραγκίσκος καλείται να αναλάβει ένα έργο, το βάρος του οποίου ο Βενέδικτος ΙΣτ’ δεν είχε κατά δήλωσή του τη δύναμη να σηκώσει μέχρι τέλους.