Ο Γ. Στουρνάρας νέος υπουργός Οικονομικών

Ο καθηγητής Οικονομικών του Πανεπιστημίου Αθηνών, Γ. Στουρνάρας, ο οποίος διατέλεσε υπηρεσιακός υπουργός Ανάπτυξης και Γενικός Διευθυντής του ΙΟΒΕ, είναι ο νέος υπουργός Οικονομικών, μετά την άρνηση του διοικητή της Εθνικής, Βασίλη Ράπανου, να στελεχώσει το κρίσιμο υπουργείο επικαλούμενος λόγους υγείας.

Σύμφωνα με πληροφορίες, ο πρωθυπουργός Α. Σαμαράς επέλεξε και πρότεινε τον κ. Στουρνάρα στους κκ. Ευ. Βενιζέλο και Φ. Κουβέλη, οι οποίοι και αποδέχθηκαν.

Η επίσημη ανακοίνωση του ονόματος έγινε στις 14.00, λίγες ώρες πριν τη συνάντηση των τριών αρχηγών -στις 19:30- στην οικία του πρωθυπουργού στην Κηφισιά.

“Υπάρχει ανηφορικός δρόμος, αλλά η Ελλάδα θα τα καταφέρει”, ήταν η πρώτη δήλωση Στουρνάρα, ο οποίος εκλήθη να προσέλθει στο σπίτι του πρωθυπουργού για τη σύσκεψη Σαμαρά με τους προέδρους του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ.

Ο κ. Βενιζέλος δήλωσε, μετά τη συνάντηση που είχε με τον Κ. Παπούλια, ότι η επιλογή ανήκει στον πρωθυπουργό και πως ο ίδιος είναι έτοιμος να αποδεχθεί οποιοδήποτε πρόσωπο πληροί όλες τις προϋποθέσεις της καταλληλότητας.

Τι υποστηρίζει το ΠΑΣΟΚ

Πρόταση Σαμαρά, την οποία αποδέχθηκε ο Ευ. Βενιζέλος, ήταν να τοποθετηθεί επικεφαλής του υπουργείου Οικονομικών ο καθηγητής Γ. Στουρνάρας, σύμφωνα με κύκλους της Ιπποκράτους.

Κατά τους ίδιους κύκλους, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ απορεί με το γεγονός, ότι η ΝΔ ούτε τώρα, ούτε και πριν, πρότεινε κάποιο δικό της στέλεχος για τη νευραλγική θέση του υπουργού Οικονομικών και επιμένει να αναζητά λύσεις σε στελέχη που είχαν θητεία σε προηγούμενες κυβερνήσεις του Κινήματος.

Ανοιχτό είναι, εξάλλου, το ενδεχόμενο να μην μεταβεί ο κ. Βενιζέλος στις Βρυξέλλες, είτε ως μέλος της “εθνικής διαπραγματευτικής ομάδας”, είτε για να συμμετάσχει στη συνεδρίαση του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος.

Βιογραφικό

Ο Ιωάννης Στουρνάρας γεννήθηκε το 1956 στην Αθήνα. Φοίτησε στο Οικονομικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Αθηνών και έλαβε Master και Διδακτορικό από το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης (Μεγάλη Βρετανία).

Είναι Οικονομολόγος, καθηγητής στο Οικονομικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Αθηνών, στο οποίο διδάσκει από το 1989 Μακροοικονομία και Οικονομική Πολιτική.

Είναι γενικός επιστημονικός διευθυντής του Ιδρύματος Οικονομικών και Βιομηχανικών Ερευνών (ΙΟΒΕ).

Τα επιστημονικά και επαγγελματικά του ενδιαφέροντα επικεντρώνονται στους εξής τομείς: μακροοικονομική θεωρία, οικονομική πολιτική, διεθνή οικονομικά, δημόσια οικονομικά, νομισματική πολιτική, οικονομικά των τραπεζών, αξιολόγηση επενδύσεων, επιπτώσεις της Οικονομικής και Νομισματικής Ένωσης στην οικονομία, στο τραπεζικό σύστημα και στις αγορές χρήματος και κεφαλαίου, επιπτώσεις των ατελειών του χρηματοπιστωτικού συστήματος στην πραγματική οικονομία, ενεργειακά οικονομικά.

Έχει κάνει δημοσιεύσεις σε επιστημονικά περιοδικά σε τομείς όπως: Μακροοικονομία, Θεωρία Άριστης Φορολογίας, Δυναμική Δημοσίου Χρέους, Οικονομική και Νομισματική Ένωση, Ενεργειακά Οικονομικά, Νομισματική Πολιτική, Στρεβλώσεις των Χρηματοπιστωτικών Συστημάτων.

Μετά την αποφοίτησή του από το Οικονομικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Αθηνών, ξεκίνησε μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, από το οποίο απέκτησε Master (1980) και Διδακτορικό (1982) με ειδικότητα στην Οικονομική Θεωρία και Πολιτική.

Στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης εργάστηκε από το 1981 έως το 1985 ως Research Fellow και Lecturer στο Κολλέγιο St. Catherine΄s.

Παράλληλα εργάστηκε ως Ερευνητής στο Ινστιτούτο Ενεργειακών Σπουδών του ιδίου Πανεπιστημίου με ειδικότητα στην αγορά πετρελαίου και τις επιπτώσεις των πετρελαϊκών κρίσεων στην παγκόσμια οικονομία. Μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα την περίοδο (1986- 1989) εργάστηκε ως ειδικός σύμβουλος του Υπουργείου Οικονομίας και Οικονομικών σε θέματα Δημοσίων Επιχειρήσεων και Εισοδηματικής Πολιτικής.

Από το 1989 έως το 1994 ήταν Ειδικός Σύμβουλος της Τράπεζας της Ελλάδος σε θέματα Νομισματικής Πολιτικής και εκπροσωπούσε την Τράπεζα της Ελλάδος ως αναπληρωματικό μέλος στις Συνόδους των διοικητών των Κεντρικών Τραπεζών της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Από το 1994 έως τον Ιούλιο του 2000 ήταν πρόεδρος του Συμβουλίου Οικονομικών Εμπειρογνωμόνων του Υπουργείου Οικονομίας και Οικονομικών.

Από τη θέση αυτή συμμετείχε στο σχεδιασμό της μακροοικονομικής και διαρθρωτικής πολιτικής (ιδιαίτερα στην εκπόνηση των Προγραμμάτων Σύγκλισης) και εκπροσωπούσε το Υπουργείο Οικονομίας και Οικονομικών στη Νομισματική Επιτροπή της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Από τη θέση αυτή συμμετείχε στις διαπραγματεύσεις για τη συμμετοχή της Ελλάδας στην Οικονομική και Νομισματική Ένωση. Επίσης είχε την ευθύνη για τις ετήσιες διαβουλεύσεις με τους διεθνείς οικονομικούς οργανισμούς, όπως το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και ο Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ).

Από το 1994 έως το 1997 ήταν αντιπρόεδρος της Δημόσιας Επιχείρησης Αερίου (ΔΕΠΑ), ενώ ήταν μέλος στο Διοικητικό Συμβούλιο του Οργανισμού Διαχείρισης Δημόσιου Χρέους (ΟΔΔΗΧ) από το 1998 έως τον Ιούλιο του 2000.

Από τον Ιούλιο του 2000 μέχρι τον Μάρτιο του 2004 ήταν πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της Εμπορικής Τράπεζας και αντιπρόεδρος της Ένωσης Ελληνικών Τραπεζών από τον Οκτώβριο του 2000. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου η Εμπορική Τράπεζα αναδιαρθρώθηκε με σκοπό την ισχυροποίησή της στο χώρο της λιανικής τραπεζικής και σύνηψε στρατηγική συμμαχία με τη Γαλλική Τράπεζα Credit Agricole.

Διετέλεσε πρόεδρος του Ομίλου Προβληματισμού για τον Εκσυγχρονισμό της Κοινωνίας μας (ΟΠΕΚ).

Χρημάτισε διευθύνων σύμβουλος της ΚΑΠΠΑ Χρηματιστηριακής, από το 2005 έως το 2008. Είναι επίτιμο μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του σωματείου κλασικής μουσικής ΕΥΤΕΡΠΗ. Σήμερα είναι γενικός διευθυντής στο ΙΟΒΕ.

Στις 17 Μαΐου 2012 ανέλαβε για πρώτη φορά κυβερνητικά καθήκοντα ως υπηρεσιακός υπουργός Ανάπτυξης, Ανταγωνιστικότητας & Ναυτιλίας στην κυβέρνηση του Παναγιώτη Πικραμμένου.

Τηλεφωνική επικοινωνία Σαμαρά με Μέρκελ

Τηλεφωνική επικοινωνία με τον έλληνα πρωθυπουργό ενόψει της Συνόδου Κορυφής είχε η γερμανίδα Καγκελάριος.

Για τον ίδιο λόγο ο κ.Σαμαράς είχε σειρά τηλεφωνικών επαφών με Ευρωπαίους αξιωματούχους.

Μίλησε με τον πρόεδρο του Eurogroup και πρωθυπουργό του Λουξεμβούργου, Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, με τον Ολλανδό ομόλογό του Μ. Ρούτε και τον πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, Β. Μάρτενς.