Η πρόεδρος της Δημοκρατικής Συμμαχίας κ. Μπακογιάννη μιλάει στη «ΘτΔ» πριν την άφιξή της στη Μαγνησία
Ντόρα: «Η αδράνεια της κυβέρνησης οδήγησε στο να χάσουμε τους Μεσογειακούς»
Συνέντευξη:
ΣΟΦΙΑ ΜΑΥΡΑΝΤΖΑ
Ο τόπος χρειάζεται εθνική συνεννόηση, επισημαίνει μεταξύ άλλων σε συνέντευξή της στη «ΘτΔ» η πρόεδρος της Δημοκρατικής Συμμαχίας Ντόρα Μπακογιάννη, λίγες ημέρες πριν έρθει στο Βόλο, την ερχόμενη Πέμπτη, για να εγκαινιάσει τα γραφεία του κόμματός της. Η κ. Μπακογιάννη επιρρίπτει ευθύνες στην Κυβέρνηση για την απώλεια των Μεσογειακών Αγώνων και θεωρεί ότι οι δημοσκοπήσεις δίνουν στο κόμμα της κοινοβουλευτική εκπροσώπηση.
Δεν θα μπορούσα να μην ξεκινήσω, κυρία Μπακογιάννη από την πρόσφατη απόφαση της Διεθνούς Επιτροπής Μεσογειακών Αγώνων, σύμφωνα με την οποία αφαιρέθηκε η διενέργεια των Αγώνων από το Βόλο και τη Λάρισα. Πως τη σχολιάζετε;
Θλίβομαι. Ειλικρινά σας το λέω. Η Κυβέρνηση δεν έκανε τίποτα απολύτως για να το αποτρέψει. Το αντίθετο θα έλεγα. Και είναι κρίμα αυτό που συνέβη. Γιατί μετά από το μεγάλο αγώνα των τοπικών κοινωνιών της Θεσσαλίας για την ανάληψη των Μεσογειακών Αγώνων του 2013, ήρθε η εγκληματική αδράνεια της σημερινής κυβέρνησης και η έλλειψη επικοινωνίας μεταξύ των αρμόδιων Υπουργών με την ΔΕΜΑ, που οδήγησε στο να χάσουμε τη διοργάνωση από τις πόλεις του Βόλου και της Λάρισας. Έτσι, οι πρωθυπουργικές υποσχέσεις προς το θεσσαλικό λαό, λίγους μήνες πριν, για δήθεν στήριξη του οράματος των Μεσογειακών Αγώνων, αποδείχθηκαν χωρίς αντίκρισμα. Είναι μια απόφαση πρωτοφανής στα χρονικά του διεθνούς αθλητικού κινήματος, που εκθέτει ανεπανόρθωτα την Ελλάδα και τον ελληνικό αθλητισμό. Κυρίως όμως στερεί τη μεγάλη ευκαιρία για την οικονομική ανάπτυξη και την τουριστική αναβάθμιση ολόκληρης της περιοχής της Κεντρικής Ελλάδας. Αναρωτιέμαι δε τι προτίθεται να πράξει η Κυβέρνηση, για να καλύψει, έστω και μερικώς, το κενό ανάπτυξης που δημιουργείται πλέον μετά από τη συγκεκριμένη απόφαση.
Υποστηρίζετε την ανάγκη συναινέσεων για να προχωρήσει αυτός ο τόπος. Εκτιμάτε πως η χώρα έχει και την ανάγκη κυβερνήσεων συνεργασίας;
Ακούστε. Καταρχήν πιστεύω ότι στο σημείο που βρίσκεται ο τόπος, χρειάζεται εθνική συνεννόηση. Όχι αναγκαστικά συναίνεση, αλλά συνεννόηση. Θέλω να είμαι ξεκάθαρη. Πιστεύω ότι η λογική των μονοκομματικών κυβερνήσεων, όπως τις γνωρίσαμε στην μεταπολιτευτική περίοδο, έχει τελειώσει. Ποιο θα είναι το νέο μοντέλο συνεργασιών, θα το αποφασίσει ο λαός με την ψήφο του. Από εκεί και πέρα αυτό που λέμε εμείς και χρειάζεται η Ελλάδα, είναι να γίνουν γρήγορα, αποτελεσματικά και σε βάθος οι μεταρρυθμίσεις και οι τομές για να βγούμε από την κρίση και να προχωρήσουμε ως μια πραγματική ευρωπαϊκή χώρα. Πως θα γίνει όμως αυτό; Για να επιτευχθεί κάτι τέτοιο, κατά τη γνώμη μας, χρειάζονται τρία στοιχεία. Πρώτον, εθνική συνεννόηση και συνεργασία. Οι ευρύτερες συνεργασίες απαιτούν μεγαλύτερο θάρρος και γενναιότητα από τις τυφλές συγκρούσεις, οι οποίες καλλιεργούν τον κομματικό φανατισμό και οικοδομούν πλασματικές διαχωριστικές γραμμές. Δεν θα διστάσουμε όμως, να συγκρουστούμε και να κάνουμε ρήξεις, όπου χρειαστεί. Δεύτερον, ειλικρινείς και ουσιαστικές πολιτικές και τρίτον αλλαγή του τρόπου που γίνεται η πολιτική στην Ελλάδα. Για την αντιμετώπιση της έκτακτης κατάστασης που αντιμετωπίζει η Ελλάδα, χρειάζεται επανάσταση νοοτροπίας και να εκσυγχρονίσουμε πολιτικά τη χώρα, ακόμα κι αν καταστεί de facto αναγκαία η αλλαγή του σημερινού πολιτικού και κομματικού συστήματος.
Υπάρχουν ευθύνες των πολιτικών, για το γεγονός ότι δεν ενημέρωσαν έγκαιρα τον κόσμο για την πραγματική κατάσταση της οικονομίας;
Φυσικά και υπάρχουν. Οι ευθύνες των πολιτικών είναι διαχρονικές τα τελευταία 30 χρόνια. Η πρώτη και κύρια ευθύνη είναι ότι μπήκαμε στη λογική των ελλειμμάτων. Δηλαδή αυτό άρχισε το ’81, όπου μπήκαμε στη λογική των ελλειμματικών προϋπολογισμών. Ήταν οι εποχές των παχέων αγελάδων, του «Τσοβόλα δώστα όλα», δανειζόμασταν με άνεση. Συνεχίζαμε λοιπόν κάθε χρόνο, αν εξαιρέσετε το ’90 – ‘91, αν δείτε τα στοιχεία, που ήταν ο μόνος πλεονασματικός προϋπολογισμός που κατατέθηκε, όλοι οι υπόλοιποι ήταν ελλειμματικοί. Τι θα πει ελλειμματικός προϋπολογισμός; Λέω από την αρχή ότι πέραν των χρημάτων που παράγω για να ζήσω, όχι για να αποπληρώσω τοκοχρεολύσια, θέλω ένα κομμάτι χρημάτων δανεικά. Άρα προσθέτω κάθε χρόνο δάνειο, χρέος δηλαδή και ανεβάζω τα τοκοχρεολύσια. Και όλα αυτά ήταν καλά. Για το πολιτικό σύστημα μετρούσε μόνο το πολιτικό κόστος, δε μετρούσε τίποτα άλλο. Δε μετρούσε παραγωγικότητα, δε μετρούσε απόδοση, δε μετρούσε έλλειμμα, δε μετρούσε χρέος, δε μετρούσε τίποτα. Και όσοι άνθρωποι τολμούσαν εκείνη την εποχή, να πούνε ότι -καμπανάκι- δεν πάμε καλά, πρέπει να μαζευτούμε, πρέπει να κόψουμε, να κάνουμε οικονομία, τότε τον ρίχναμε στο πυρ το εξώτερο. Όλοι μαζί όμως. Με μεγάλη χαρά. Δημοσιογράφοι, διαμορφωτές κοινής γνώμης, πολιτικοί αντίπαλοι κ.λπ., στο πυρ το εξώτερο. Ζήσαμε λοιπόν το μύθο μας και κάποια ωραία μέρα οι ίδιοι μέσα μας δεν πιστεύαμε ότι είχαμε τόσο μεγάλο πρόβλημα. Και κάποια στιγμή αρχίζει και εμφανίζεται η κρίση η οικονομική η μεγάλη, όπου ως δια μαγείας φεύγει -όπως λέει ο Καζαντζάκης- η αυλαία και βρισκόμαστε μπροστά σε άρνηση δανεισμού. Γι΄ αυτό εμείς ως Δημοκρατική Συμμαχία πήραμε μια πρωτοβουλία προς όλα τα κόμματα και προτείνουμε να συμφωνήσουμε από τώρα σε ένα πολιτικό πλαίσιο καθιέρωσης στην επόμενη συνταγματική αναθεώρηση, ενός συνταγματικού δημοσιονομικού κανόνα, για να μην υπάρχουν μεσοπρόθεσμα ελλειμματικοί προϋπολογισμοί. Για να μην ζήσει η Ελλάδα ξανά αυτή τη δυσάρεστη κατάσταση, για να μην σπάσει ξανά το συμβόλαιο μεταξύ των γενεών. Είναι καθαρή θέση, σαφής και συγκεκριμένη, με ευρωπαϊκό προσανατολισμό, η οποία δίνει στον τόπο ισχυρά πλεονεκτήματα σε μια δύσκολη στιγμή.
Πως σχολιάζετε τις τελευταίες δημοσκοπήσεις τόσο ως προς την αντιμετώπιση του πολιτικού συστήματος γενικά, όσο και της Δημοκρατικής Συμμαχίας ειδικά; Ισχύει άραγε το «κάθε αρχή και δύσκολη» για το κόμμα σας;
Ακούστε, οι δημοσκοπήσεις επιβεβαίωσαν τη βαθιά κρίση του σημερινού πολιτικού συστήματος και των αδιεξόδων που αντιμετωπίζουν τα υπάρχοντα κόμματα. Σας θυμίζω ότι η συζήτηση γίνεται, αν τα δύο μεγάλα κόμματα θα είναι πάνω ή κάτω από το 25%. Από εκεί και πέρα από αυτές τις δημοσκοπήσεις που έγιναν τις πρώτες εβδομάδες ύπαρξης της Συμμαχίας, το συμπέρασμα είναι ότι με τα σημερινά δεδομένα εξασφαλίζουν κοινοβουλευτική εκπροσώπηση στη Δημοκρατική Συμμαχία. Αυτό είναι ένα πρώτο θετικό βήμα για το νέο πολιτικό φορέα. Αντιλαμβάνομαι από την άλλη, ότι κάποιοι προσπαθούν να παίξουν ένα παιχνίδι εντυπώσεων. Αναγνωρίζουμε, ότι είμαστε σε περίοδο μεγάλης δυσπιστίας των πολιτών απέναντι στην πολιτική, αλλά και στους πολιτικούς. Γι’ αυτό και δεν περιμέναμε κύματα ενθουσιασμού, αλλά σκεπτικισμού απέναντι και σε κάθε εγχείρημά μας και αυτό το έχω αναγνωρίσει κατ’ επανάληψη και εγώ η ίδια. Στόχος του κινήματος αποτελεί, με την παρουσία του να καλύψει το πολιτικό κενό, που καταγράφεται στο χώρο της κεντροδεξιάς και του εκσυγχρονιστικού κέντρου. Το κενό αυτό, δεν καλύπτεται από τη μία μέρα στην άλλη, αλλά μέσα από διαρκή δουλειά και συνεχή προβολή των θέσεών μας και των πολιτικών προτάσεών μας. Η Δημοκρατική Συμμαχία είναι συμμαχία ιδεών. Δύναμή της είναι η πολιτική της πρόταση για την Ελλάδα.
Γιατί να εμπιστευτεί η ελληνική κοινωνία ένα κόμμα, νέο μεν, αλλά με επικεφαλής μια πολιτικό, που βρίσκεται στην κεντρική πολιτική σκηνή πολλά χρόνια τόσο ως υπουργός όσο και ως δήμαρχος;
Η ερώτησή σας είναι λογική. Και θα σας απαντήσω με το χέρι στην καρδιά. Η ελληνική κοινωνία θα πρέπει να γνωρίζει ότι η Δημοκρατική Συμμαχία γεννήθηκε και από την κρίση και από αυτή την κατάρρευση του πολιτικού συστήματος, της αξιοπιστίας της πολιτικής. Είμαι ένας άνθρωπος που πολλές φορές, για να μην πω συνεχώς, ήμουν στη μειοψηφία της Ν.Δ. Πρότεινα πάρα πολλά πράγματα πολλές φορές, καμιά φορά περνούσαν κι από τα συνέδρια, αλλά ποτέ δεν γίνονταν πράξη. Ο φόβος μου ήταν πάντα, ότι κάθε χρόνος που περνούσε, η πολιτική έχανε σε αξιοπιστία. Σήμερα λοιπόν έχει φτάσει στον πάτο. Αλλά όταν λέμε πάτο, χειρότερα δε γίνεται στη συνείδηση του κόσμου. Απ’ την άλλη μεριά όμως, η Δημοκρατία θέλει συμμετοχή. Χωρίς συμμετοχή δεν υπάρχει Δημοκρατία. Παίζουμε το παιχνίδι των κάποιων λίγων. Των ΜΜΕ, τα οποία αποφασίζουν ότι θα κάνουν μεγάλο και τρανό τον κύριο Χ, των ανθρώπων που αποφασίζουν ότι θα κλείσουν το στόμα στον κ. τάδε, γιατί δεν τους αρέσει αυτό το οποίο λέει και ούτω καθεξής. Εάν λοιπόν δεν κρατήσουμε ζωντανή αυτή τη συμμετοχή και αυτός είναι ο στόχος της Δημοκρατικής Συμμαχίας, να δημιουργήσει πραγματικό υπόβαθρο για μια γνήσια συμμετοχή, όχι της λογικής του αρχηγικού κόμματος «είσαι πιο έξυπνος από μένα, σου κόβω το κεφάλι, είσαι καλύτερος από μένα σου ξανακόβω το κεφάλι» κ.ο.κ. Αλλά είναι ένα κίνημα σήμερα χωρίς επετηρίδα, που καλεί νέους ανθρώπους, να έρθουν και να πούνε βρε παιδί μου μάλιστα, υπάρχουν άνθρωποι που θέλουν να μπούνε στην πολιτική; Να μπουν, διότι η δημοκρατία το χρειάζεται αυτή τη στιγμή. Και χρειάζεται και νέο αίμα. Και ποιος από μας είναι άνθρωπος, ο οποίος νομίζει ότι θα ταλαιπωρεί με την παρουσία του τον ελληνικό λαό για πάντα; Το θέμα είναι να δημιουργήσουμε αυτό το υπόβαθρο, για να έρθουν καινούριοι άνθρωποι και με άλλα κριτήρια. Όχι με τα κριτήρια αν θέλετε, της παλιάς, βολεμένης κατάστασης.