Photo Gallery, Πολιτισμός

Μουσικοχορευτικό θέαμα απαιτήσεων

Από το Λύκειο Ελληνίδων στο Δημοτικό Θέατρο

Του ΓΙΑΝΝΗ ΜΟΥΓΟΓΙΑΝΝΗ Τα εκατό χρόνια συνεχούς δραστηριότητας ενός γυναικείου σωματείου, που με τον καιρό κατέστη θεσμός, δεν είναι λίγα, γι’ αυτό και ο φετινός εορτασμός των εκατοντάχρονων του Λυκείου των Ελληνίδων παίρνει μια άλλη διάσταση, αποκαλύπτοντας συνάμα και το πλούσιο έργο του. Αυτό καταγράφηκε με ενάργεια στην πριν από λίγους μήνες έκδοση από το Κεντρικό Τμήμα της Αθήνας του πολυτελούς Λευκώματος, ως τεκμήριο της πρωτόφαντης παρουσίας του Λυκείου στο χώρο του Ελληνικού Πολιτισμού. Όταν η πρωτοπόρος Ελληνίδα Καλλιρρόη Παρρέν με φωτισμένες αστές συντρόφους της ίδρυαν το 1911 το Λύκειο Ελληνίδων, δεν φανταζόταν ποτέ την επιτυχία και τη μακροημέρευση του εγχειρήματός της. Με την ίδρυση και των κατά τόπους τμημάτων στην Περιφέρεια – του Βόλου κλείνει φέτος ενενήντα χρόνια επιτυχούς δραστηριότητας – το πνεύμα των ιδρυτών διαδόθηκε παντού, με αποτέλεσμα την ορατή κοινωνική, λαογραφική και πολιτιστική συνεισφορά. Η ελληνική παράδοση, δηλαδή οι εκφάνσεις του λαϊκού βίου, δεν μπορούν να αναβιώσουν, γιατί λειτούργησαν σε δεδομένες ιστορικές συνθήκες κοινωνικών και οικονομικών διαστάσεων. Η επιχειρούμενη κάποιες φορές «αναβίωση» εθίμων δεν είναι τίποτε άλλο από μια αναμνηστική καταγραφή παραδοσιακού βίου, φολκλορικού τύπου. Το Λύκειο των Ελληνίδων ασκεί ένα σημαντικότατο έργο – πέραν των κοινωνικών και λοιπών ευαισθητοποιήσεων – στον τομέα της Αρχειοθέτησης της παράδοσης και ιδιαίτερα στους τομείς των λαϊκών χορών. Η Αρχειοθέτηση αυτή με τη βοήθεια και της σύγχρονης τεχνολογίας μπορεί να αποτελέσει τεκμήριο της εξέλιξης του λαϊκού βίου, κατά ιστορικές περιόδους και κατά περιοχές. Ο πανηγυρικός εορτασμός των 100 χρόνων του Λυκείου των Ελληνίδων την προχθεσινή Τετάρτη στο Ανοικτό Δημοτικό Θέατρο – ευγενική προσφορά του Δήμου – αποτέλεσε μια έκπληξη για την ποιότητα του προγράμματος και την άρτια πραγμάτωσή του. Στο πρώτο μέρος της εκδήλωσης εντυπωσίασαν οι δύο αδελφές Ελένη και Σουζάνα Βουγιουκλή, καταγόμενες από την Ξάνθη, όπου και διαμόρφωσαν το καλλιτεχνικό τους υπόβαθρο. Πρόκειται για δύο σπάνια ταλέντα – έξω από τη σόου μπιζ – με στέρεα και καθαρή, μεταλλική φωνή, τέλεια μουσική γνώση, ικανότητα διαχείρισης των μουσικών φθόγγων και ευχέρεια τέλειας απόδοσης τόσο των παραδοσιακών ήχων, όσο και των σύγχρονων τραγουδιών λαϊκών, ροκ και ρέγκε μουσικής. Τα μονόφωνα και τα δίφωνα (ντουέτα) τραγούδια – α καπέλα, αλλά και κιθαριστική και πιανιστική μουσική, αποτελούσαν μια περιήγηση στον ελληνικό και παγκόσμιο χώρο. Τα ακούσματα ήταν εκπληκτικά και χάιδευαν τα αυτιά και το συναίσθημα. Τέτοιο ήχο είχαμε καιρό να ακούσουμε. Η παρουσία της παραδοσιακής Ορχήστρας, αλλά και του φημισμένου πλέον Βολιώτη συνθέτη, οργανοπαίχτη και ερμηνευτή Ανδρέα Κατσιγιάννη και των συνεργατών του, έδωσαν τη δική τους διάσταση στην εκδήλωση. Οι σαγηνευτικοί ήχοι που εξέπεμπε το σαντούρι, του Κατσιγιάννη, το λαούτο, το νταούλι, η κρητική και ποντιακή λύρα κι όλα τα όργανα, δημιούργησαν την αναμενόμενη ατμόσφαιρα των χορευτικών τμημάτων του Λυκείου και της Ένωσης Ποντίων Μαγνησίας που φιλοξενήθηκαν στην εκδήλωση. Οι χορευτικές ομάδες – νέων, εφήβων και μεγάλων – εντυπωσίασαν με τους αρμονικούς, ρυθμικούς και άρτια διδαγμένους χορούς. Πειθαρχία και συγχρονισμός μαζί με την εκφραστικότητα των χορευτών, δημιούργησαν μια ιδιαίτερα αισθητική ατμόσφαιρα. Το χορευτικό τμήμα της Ένωσης Ποντίων Μαγνησίας εντυπωσίασε κι αυτό με τη σειρά του γεμάτο ζωντάνια, αλλά και έκφραση αντρειοσύνης. Αποκορύφωμα της εκδήλωσης ήταν οι χοροί της Ανατολικής Ρωμυλίας από το τμήμα των μεγάλων χορευτών και ιδιαίτερα ο τελευταίος αντρικός χορός, του οποίου ο συγχρονισμός και η χορευτική απόδοση άγγιζαν το τέλειο. Δάσκαλοι και εκπαιδευτές των Χορευτικών Τμημάτων του Λυκείου ο Γιάννης Πραντζίδης κι ο Θανάσης Μπέας. Οι ταλαντούχοι μουσικοί που έπαιξαν, εκτός του Ανδρέα Κατσιγιάννη, ήταν οι ακόλουθοι: Φίλιππος Ρέτσιος, Απόστολος Βαλαρούτσος, Θανάσης Δραγάτης, Δαμιανός Χωραφίδης, Χρήστος Δασκαλόπουλος, Δημ. Αλτατζίδης και Γιώργος Πάγκαλος. Αξίζει να σημειωθεί ότι η Ιματιοθήκη αυθεντικών παραδοσιακών φορεσιών του Λυκείου Βόλου είναι η πλουσιότερη και έχει πλέον μουσειακό χαρακτήρα.

Προηγούμενο ΆρθροΕπόμενο Άρθρο
Μοιραστείτε το