Του Πάνου Τρ.Σκοτινιώτη*
Σύμφωνα με δημοσίευμα των Financial Times, αξιωματούχοι της Ευρωζώνης φέρονται, σε συζητήσεις τους, να αναζητούν αλλαγή στην υπάρχουσα κυβερνητική σύνθεση στην Ελλάδα. Κεντρική ιδέα των συζητήσεών αυτών, εν ολίγοις, είναι η διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ, ώστε να αποσχιστεί η Αριστερή Πλατφόρμα, η διάλυση της συνεργασίας του με τους ΑΝΕΛ και η διαμόρφωση μιας νέας κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας, από την υπάρχουσα Βουλή, συγκροτούμενης από τον εναπομένοντα ΣΥΡΙΖΑ, Το Ποτάμι και το ΠΑΣΟΚ.
Είναι προφανές πως ένα τέτοιο σενάριο περιφρονεί ευθέως την εντολή του εκλογικού σώματος, όπως αυτή εκφράστηκε στις εκλογές της 25ηςΙανουαρίου. Πρόκειται, με άλλα λόγια, για σενάριο αντιδημοκρατικήςεκτροπής.
Το προεκλογικό αφήγημα του ΣΥΡΙΖΑ ήταν ότι η χώρα μπορεί να ακολουθήσει ένα διαφορετικό δρόμο από αυτόν που ακολούθησαν οι κυβερνήσεις του μνημονίου, χωρίς να τεθεί εν αμφιβόλω η θέση της στην Ευρωζώνη. Αυτό το αφήγημα επιδοκιμάστηκε από το εκλογικό σώμα, με αποτέλεσμα τον σχηματισμό της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Η συνεργασία,μάλιστα, του ΣΥΡΙΖΑ με τους ΑΝΕΛ δεν υπήρξε προϊόν εξαναγκασμού λόγω του εκλογικού αποτελέσματος, αλλά μια συνεργασία που, όπως αποδείχτηκε, είχε προσυμφωνηθεί ακόμη και στις λεπτομέρειές της.
Δυόμιση μήνες μετά, η κυβέρνηση φαίνεται παγιδευμένη από το προεκλογικό της αφήγημα, αλλά και από τις μετεκλογικές κινήσεις της. Και είναι παγιδευμένη διότι, με βάση το αφήγημα αυτό, δεν έχει εντολή ούτε για ρήξη που θα οδηγήσει τη χώρα εκτός ευρώ, ούτε για έναν επώδυνο συμβιβασμό, που γίνεται όλο και πιο επώδυνος κάθε μέρα που περνάει.Οφείλει όμως να πάρει τις αποφάσεις της, και να της πάρει γρήγορα. Διότι το συνεχιζόμενο σαφάρι του κράτους, με στόχο να συγκεντρώσει ό,τι χρήμα υπάρχει και δεν υπάρχει, και η παρατεινόμενη αβεβαιότητα, έχουν οδηγήσει την πραγματική οικονομία σε αληθινή αιμορραγία, την ώρα μάλιστα που η υπόλοιπη Ευρωζώνη βιώνει τα αποτελέσματα της ποσοτικής χαλάρωσης, που φαίνεται πως ξεπερνούν και τις πιο αισιόδοξες εκτιμήσεις. Θέλω να ελπίζω πως η κυβέρνηση, τελικά, θα προτάξει το εθνικό από το όποιο κομματικό συμφέρον.
Και τι γίνεται στην περίπτωση όπου η όποια επιλογή της κυβέρνησης οδηγήσει στην απώλεια της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας; Στην περίπτωση αυτή η μόνη δημοκρατική λύση δεν μπορεί, παρά να είναι η προσφυγή στον κυρίαρχο λαό. Όσο οδυνηρή κι αν είναι η λύση αυτή. Κάθε άλλη επιλογή είναι βέβαιο πως θα αποτελέσει «βούτυρο στο ψωμί» των πιο ακραίων δυνάμεων, τόσο της δεξιάς όσο και της αριστεράς.
*Το άρθρο αναρτήθηκε στον ιστότοπο protagon.gr στις 7.4.2015